Yavaşça mezarlığın yanında çömeldim. Giray'ın bugün cenazesini yapmıştık.
Abim sevecen bir ses tonunda "Abicim artık eve gidelim. Burada hastalanacaksın." dese de içinin nasıl yandığını fark edebiliyordum. Hepsinin canı yanıyordu. Kardeşlerini kaybetmişlerdi.
"Beni onunla yalnız bırakın." dedim.
"Abicim hava soğuk. Böyle yerde oturuyorsun." dedi.
"Lütfen beni burada yalnız bırakın." dedim.
"Yalnız kalması daha iyi. Gidelim." dedi Tamer.
"Biz mezarlığın çıkışındayız. İstediğin zaman gel." dedi abim ve diğerleriyle birlikte gittiler.
Giray'ın mezarındaki toprağın birazını avcumun içine aldım ve parmak aralarını aralayarak elimden dökülmesine izin verdim.
"Mezarına lavinia çiçeği getirdim sevgilim. Lavinia, muhteşem zarif bir çiçektir, nam-ı diğer ölüm çiçeğidir. Bir diğer anlamı da "Hayalimdeki muhteşem sevgili"dir. Tam bizi anlatmıyor mu?" diye sordum.
Gözümden akan yaşları silmeden konuşmama devam ettim.
"Hayalimdeki o muhteşem sevgili sendin ve hala da sensin. Sen benim hayalimdeki muhteşem sevgilisin. Şimdi öldün. Benim de ölümüm oldun. Belki fiziksel olarak değil ama ruhsal olarak öldüm. Ölüm çiçeğim oldun." dedim.
Sesim titremeye başlamıştı. Ağlamaktan dudağım şişmişti. Burnum ve dudağım kızarmıştı.
"Bu dünyada yapacaklarım daha bitmedi. O heriften senin intikamını alacağım. Tüm onun için çalışan, ortak olan herkesi geberteceğim. Cezalarını kendi ellerimle vereceğim ve sonra seni orada yalnız bırakmayacağım. Belki burada mutlu olamadık. Orada oluruz. Mutlu olmasak bile beraber oluruz. Şimdi olanın aksine fiziksel olarak yanımda olursun." dedim.
Yağmur çiselemeye başlayınca yüzümü gökyüzüne çevirdim.
"Sen de benim için göz yaşlarını mı döküyorsun bulut? Sende onun eksikliğini fark ettin, biliyorum. O adamların işini hallettikten sonra benim de yokluğumu fark edeceksin." dedim.
Ayağa kalktım ve "İntikamın için çalışmam lazım. Senin için öyle bir çalışacağım ki benimle orada gurur duyacaksın." dedim.
Mezarından uzaklaşmadan önce "Seni çok seviyorum." dedim.