CHAPTER 49

153 11 0
                                    

CHAPTER 49
They're Now Making a Move

"HELLO?" bungad ko pagkasagot sa aking telepono nang tumawag si Jikan. Ano naman kaya ang problema nito at kinailangan niya pa akong tawagan?

"Go back to the Academy right now," Jikan answered in a monotone. Well, that's her usual way of talking kaya naman sanay na ako sa kanya.

I looked at Rei who's sitting in the rock formation beside the lake. We're casually talking about his life when Jikan interrupted us. She really know the proper timing in everything, tsk.

"I'll see you in a bit, okay?" she said when she didn't get a reply from me. How impatient!

I sighed, "Okay," I replied while thinking of what is happening.

Something's off. Hindi naman kasi ugali ni Jikan na tumawag na siyang ipinagtataka kong talaga lalo na at kaya niya namang magteleport in a split second. To be honest, sa sobrang impatient niya ay mas gugustuhin niya pang magteleport nalang para kitain ako kaagad kaysa ang idial ang number ko sa telepono niya at saka tawagan. Hmmm, ano kayang mayro'n?

"Okay, take care on your way back," she said as she hung up.

I put my phone inside my pocket as I went towards Rei's direction, still thinking on what is up.

Tumunghay naman si Rei mula sa pagkakayuko niya sa tubig at saka ako nilingon. He's a splitting image of Dobutsu, no doubt that he's his child. Tch!

"Hmmm," aniya nang maupo ako sa tabi niya.

I looked up to the sky. "You're really his carbon copy," I whispered.

I felt him stiffed for a second bago siya lumingon sa mga ulap na siyang tinitignan ko rin.

He smiled a little before he whispered, "I want to see them."

I sighed, remembering the moments I had with his parents. It was like a roller coaster ride. There are a lot of ups and downs that made me dizzy, frightened and at bliss at the same time. Her mother, Mushi, is one of my closest colleague as well as his father.

"I'm sorry," I said. I can't say anything but sorry. I had a lot of regrets and I can't even stand to smile while looking at how sad Rei's eyes are. Kung alam mo lang kung ano ang nangyari sa nakaraan ay baka hindi mo na ako kinausap pa.

"Hmmm, why are you sorry?" he asked.

I looked at him. "You grew up into a fine man, Rei. I'm glad that I got to see everyone again," I said kahit na malayo ito sa pinag uusapan namin.

He looked at me, "Huh? It seems like there's always a hidden meaning in everything that you're saying," he said.

I just smiled at him as I shook my head. "Hmm, don't mind me," I said as I stand up. "Tara na, babalik na tayo sa Academy."

Gulat na napatayo siya, "Ngayon na mismo?" gulat na tanong din nito.

Nginitian ko naman ito, "Oo, ngayon na mismo kaya tara na," sambit ko bago siya tinalikuran.

Dinig na dinig ko ang mga yapak niya habang nakasunod siya sa akin. Mabuti naman at hindi na siya nagtanong pa dahil hindi ko rin naman alam kung bakit pinababalik na kami sa Academy.

-----

"MIRAI, hanapin mo si Yonda at saka kayo dumaretso sa opisina ng Papa mo. Bilisan niyong makarating doon at iintayin ko kayo."

Tokushu Nōryoku Academy: School of Special AbilitiesWhere stories live. Discover now