Tokushu Nōryoku Academy: School of Special Abilities

CHAPTER 37

CHAPTER 37
Stubborn Women

"WHAT are those?"

Nilingon ko si Hira, "What?" tanong ko sa kanya.

Matapos kong magbitaw kanina ng mga linyang hindi ko naman dapat muna sinabi sa kanya lalo na sa ganitong lugar at ganitong sitwasyon ay natahimik kaming dalawa. What an awkward silence!

"There," aniya bago ihinaba ang kanang braso at inangat ang hintuturo niya. Itinuro ng kamay niya ang langit na sinundan ko naman ng tingin.

"Fudge! Why are they approaching us?!" bulalas ko bago tumakbo at sumilong sa malaking puno. "Are you okay?" tanong ko kay Hira na baka nabigla dahil sa pagtakbo ko.

Hindi sinagot ni Hira ang tanong ko at bumaba na ito mula sa aking likod. "Are those signals? I mean, you know Rei, he probably send those flying creatures," mahabang sambit nito na animo nag iisip ng malalim.

I nodded my head in agreement. I actually thought of that when I'm on my way to this big tree's shade.

"I think so, too," tugon ko.

Nabigla ako nang biglang hawakan ni Hira ang aking braso. Kulang nalang ay yakapin niya ako sa sobrang lapit niya.

"What's the matter?" tanong ko dito bago sinilip ang kanyang mukha.

"T-They're looking at us," aniya na ikinalingon ko naman sa direksyon na pinanggalingan namin kanina.

The flying creatures landed and Hira's right, they're looking at us. Should I be thankful that they're not doing anything to harm us or should I start praying because they're staring at us like they want to know us in every freakin' detail?

"Calm down, Hira," sambit ko rito nang maramdaman kong lalong humigpit ang hawak niya sa braso ko. She's really scared. I freakin' loathe the person who deceived her and made her feel this scared towards animals! I'm gonna find that person and make him/her taste his/her own freakin' medicine!

Tumango naman si Hira ngunit hindi na ito nagsalita pa. Nanatili itong nakakapit sa braso ko at nakatingin sa mga owl. Yes, the flying creatures are the nocturnal birds.

"I'll just go near them. Rei probably gave a message. Just trust me and wait for me, okay?" baling ko kay Hira.

Nakita ko pa ang saglit na pag aalinlangan sa mukha niya ngunit saglit itong pumikit at nang dumilat ay may mas matapang na expression na'to.

I smiled at her, "Good girl," ani ko bago pinat na naman ang ulo niya at saka lumakad na patungo sa kumpulan ng mga owl.

Where would Rei put the message in this group of owls? Hmmm, he probably placed it where it'll be noticed immediately. I smirked as I walk unto the biggest owl there is in the group. It definitely stand out because he's the largest and the other owls are all just of the same sizes. What a big clue, indeed!

"I got the message!" sigaw ko sa direksyon ni Hira nang makuha na ang maliit na telang nasa claw ng malaking owl.

"Come back here!" ani Hira gamit ang malakas na boses. Kung hindi ko lang alam na takot siya ay marahil kinilig na ako. Tsk!

"Aye aye, Captain!" sagot ko dito bago umastang sumasaludo pa.

Nakita ko naman ang pagkunot ng noo ni Hira, na ikinangisi ko! Ang cute niya sana kaso ang moody niya rin talaga!

"What does the message says?" bungad niya nang makalapit na ako sa kanya.

I showed him my hand that's holding the piece of cloth. "I haven't read it yet. Let's read it together," sambit ko at nakita ko pang namula ang mga pisngi niya. Haynako Hira, sinasabi ko na nga ba't may hidden desire ka rin para sa akin!