𝑶𝒕𝒉𝒆𝒓 𝑯𝒂𝒍𝒇 |𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏✔

①⑦

Yorum konusunda biraz daha aktiflik bekliyorum. Siz aktif olmadığınızda benimde yazma isteğim gelmiyor.

Umarım kendimi anlatabilmişimdir. Bunları yazmaktan çok sıkıldım. Herkese keyifli okumalar.

Pişman olmuştum.

Jimmy'nin suratı tüm ifadesizliğini korurken ne yaptığım o an kafama dank etmişti. Yüz ifadesini okuyamıyordum. Belirsizlik beni en çok tedirgin eden şeydi.

Bir süre sonra kendini toparlayıp üzerimden kalktı. O kalkar kalmaz bende kendime gelmeye çalışarak vücudumu dikleştirdim. Odanın içindeki sessizlik tamemen kendini koruyordu. Kendimi yerin dibine sokmak istiyordum.

Sanırım az önce hayatımın en büyük hatasını yapmıştım.

"Bir şey söylemeyecek misin?" O kadar kısık bir ses tonu ile konuşmuştum ki beni duymuş muydu emin bile değildim. Gözlerimi yere sabitledim ilk defa ona bakamıyordum.

Jimmy'nin derin bir nefes verdiğini işittiğim an bakışlarım zar zor onu buldu. Bana kısa bir bakış atıp bir elini saçından geçirmişti. Sanırım onu çok zor bir duruma sokmuştum ve bu yüzden kendimi berbat hissediyordum.

Dostluğumuz sarsılacaktı.

"Lena."

Tıpkı benim gibi kısık bir ses tonu ile bana seslendiğinde zar zor yutkundum ve merakla söyleyeceği şeyi bekledim. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi göğüs kafesimi zorluyordu.

"Üzgünüm." Gözlerini benimkilerle buluşturdu. Ses tonu ise daha yüksek çıkmıştı.

"Sana karşı aynı duyguları beslemiyorum."

Bakışlarımı direk ondan çekip yeniden yere sabitledim. Şu an yok olmak istiyordum. Bu tabi ki göze aldığım bir cevaptı ama dürüst olmak gerekirse bu cevabı ondan canlı bir şekilde duymak beni tamamen yıkmıştı.

Hayal kırıklığına uğramıştım. Onu çok seviyordum ve karşılık alamamak beni üzmüştü.

Yeniden koca bir sessizlik oldu. Ne ben bir şey söylüyordum ne de o. Sanırım ikimizde ne diyeceğimizi ve nasıl tepki vereceğimizi kestiremiyorduk.

"Bak ben seninle arkadaş olarak kalmak istiyorum. Seninle duygusal bir şeyler paylaşmak bana çok uzak geliyor."

Bu söylediklerinin ardından yutkundum. Dürüst olmak gerekirse kalbim daha da çok kırılmıştı. Benden asla hoşlanmayacağı gerçeği yüzüme çarptıkça kendimi kötü hissediyordum.

"Neden uzak geliyor?" Diye sordum kendimi tutamayarak.

Hala yerden kalkmamıştım ve o tam karşımda duruyordu. "Bilmiyorum." Dedi omuzlarını silkerek. Ardından biraz geriye doğru gitti.

"Yalnızca duygusal olarak senden hoşlanmıyorum hepsi bu."

Yeniden yutkundum ve dişlerimi sıkarak başımı olumlu anlamda salladım. "Anladım."

Başka ne diyeceğimi bilmiyordum. Resmen reddedilmiştim. Çıkıp gitmek ve uzun bir süre ağlamak istiyordum ama elimden geldiğince güçlü olmam gerekiyordu. En azından onun karşısında güçlü olmalıydım.