𝑶𝒕𝒉𝒆𝒓 𝑯𝒂𝒍𝒇 |𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏✔

②⑦

Yapılan yorumlar için teşekkürler. Hep böyle devam edelim.

Herkese keyifli okumalar
🐧

Jimmy ile bir kaç saat geçirmiştim. Şimdi ise annemlerin evinin önünde duruyordum. Bakışlarım binanın bahçesinde gezerken zar zor yutkundum. Bu binada büyümüştüm ve her yerinde bir anım vardı. En çokta babamı içeren anılar.

Mesela binanın büyük bahçesinde bana biseklet süremeyi öğrettiği zamanı hatırlıyordum. Taehyung, bisiklet sürmeyi benden çok daha önce öğrendiği için babam bana bisikleti dengede tutmayı öğretirken bana alayla güldüğünü hatırlıyordum. O zamanlar her şey o kadar güzeldi bir anda böyle bir hale gelmiş olmamızı kabullenemiyordum.

En çokta ailem dediğim insanın ihaneti koyuyordu. Dünyada en çok ona güvenirken onun tarafından vurulmuştum.

Bakışlarım ardından binanın otaparkında gezindi ve babamın arabasını fark ettim. Demek ki o kadını bırakıp evine gelmeyi akıl edebilmişti. içimdeki öfke her gecen saniye alevlenirken elimdeki telefonu daha sıkı tuttum ve binanın içine girdim.

Annem ve babamın evde olduğu kesindi. Taehyung evde miydi bilmiyordum ama evde olmasını umuyordum. Babam bu işten kolay kolay sıyrılmamalıydı.

Bizim dairenin önüne geldiğimde zili çaldım ve dayanamayarak bir kaç kez sertçe elimle kapıya da vurdum. Bir kaç saniye sonra da kapı açılmıştı.

"Ne oluyor ya?" Annem beni fark edip şaşkın bir şekilde durdu. "Lena? Kapıyı neden öyle çalıyorsun? Aklım çıktı."

Annemi görünce kendimi daha da kötü hissettim. Kim bilir gerçekleri öğrenince ne kadar yıkılacaktı. Onu nasıl toparlayacaktık bilmiyordum.

"Seninle konuşmam gerekiyor."

Annemin bakışları endişeli bir hal aldı. "Hiç iyi görünmüyorsun."

Bir şey demeden ayakkabılarımı çıkarıp içeriye girdim. Annemin endişesini sezebiliyordum ama bir şey demiyordu. Daha sonra hızlı adımlarla kendimi salona attım. Salona girer girmezde babamla karşılaşmıştım. Taehyung ortalıkta görünmüyordu.

"Lena?" Dedi babam soru sorarcasına. "Hoşgeldin."

Hiçbir tepki vermedim. Yalnızca ona oldukça ters bir bakış attım. Babam bunu beklemiyor olacak ki şaşkınlıkla suratıma baktı.

"Lena neler oluyor?"

Yeniden annemin sesini duydum ama bakışlarımı babamın üzerinden çekmedim. Büyük bir sorun olduğunu anlamış olacak ki elinde tuttuğu televizyon kumandasını kenara bırakıp ayağa kalktı.

"Sen gerçekten çok yüzsüz bir insansın." Babama bakarak konuştuğumda yüzündeki şaşkınlık daha da arttı.

"Lena kendine gel. Karşında baban var senin."

Babam üzerindeki şaşkınlığı atıp sinir dolu bir sesle bana karşılık verince kendimi tutamayarak kahkaha attım.

"Artık benim için o sıfatta olduğunu hiç sanmıyorum."

Annemde babamda bu söylediğim şeyin ardından şok olmuş bir şekilde donup kaldılar. Her hangi bir tepki vermelerine izin vermeden elimde tuttuğum telefonu açarak havaya doğru kaldırdım.