KABANATA 27

148 7 0
                                    

Kabanata 27

Forgive

--

"What?" Gulat kong tanong.

I was in the middle of sleeping when Mama knocked on my bedroom door. It was still early and it was only a few minutes when I fell asleep. She woke me up to tell me this.

"Yes," she said seriously. "Kaya maghanda ka. Nagpabili ako ng mga dress, nandyan na sa closet mo. Mamili ka nalang. Wear a formal dress."

"K-Kailangan kasama ako?" Nawala bigla ang antok ko.

"Of course," nagtaas sya ng isang kilay.

"P-Pero sabi nyo kayo lang ang mag uusap?"

"Kailangan kasama ka, Amora. I also want to see and hear him apologize to you."

Hindi ako nakapag salita. Masyado pa akong naguguluhan. Kinakabahan rin ako sa hindi malamang dahilan.

"Don't worry, we are there. I know you're still afraid of that old man but you have to face him. Sisiguraduhin rin namin ng Papa mo na wala syang magagawang masama sayo."

Malalim akong bumuntong hininga at yumuko, hindi pa rin alam kung kaya ko nga bang harapin si Mr. Antonio Salvador.

Mama sighed. "Kung ako ang magdedesisyon, I will not allow you to talk to that old man. But your father wants it fixed now. Alam ko rin na ito ang tamang gawin kaya hindi na ako tumanggi," umupo sya sa kama ko at hinaplos ang buhok ko.

Nag angat ako ng tingin sa kanya.

"We need to talk to them. You need to face them. I know you are brave. You can handle it. Didn't I always tell you before that you will not lose your fear if you don't face what you fear? Mmm?"

Naalala kong palagi nya ngang sinasabi sa akin yon bata palang ako. She raised me like this. Brave and strong. She was a bit strict with me and Amara. She doesn't let us be cowards and weak. For her, we need to be brave. And I'm glad because she taught us to be brave and strong. If it weren't for her, Amara and I wouldn't be like this, I wouldn't be able to withstand the trials of my life. That's why I'm very grateful because I had a brave and strong mother.

I smiled at my mother and nodded. "Kaya ko silang harapin."

She smiled and nodded. "That's my daughter!"

Hindi pa ako agad naka bangon kinabukasan. I still remember what my mother told me last night. I can really face the Salvadors. But whenever I see Mr. Antonio Salvador, the past always comes back to my mind. All the pain in my heart was always coming back. It all comes back like trauma to my brain.  Hindi ko makalimutan. Pakiramdam ko kahit anong oras, gagawin nya ulit sa akin yon. At iyon ang mas kinatatakutan ko. I don't want to be away from Joshua again. I can no longer afford it.

Pero bahala na. Kung ano man ang maging kalabasan ng pag uusap namin mamaya, bahala na. I will face them bravely. Kung bumalik man sa isip ko ang lahat sa oras na makita ko sila, bahala na rin. I will not lose this fear if I don't deal with them. I have to be brave. I'm weak when it comes to emotional things. Pero hindi naman pwedeng palagi nalang akong mahina pagdating roon. Kailangan ko ring patapangin ang nararamdaman ko.

Hindi na kami sabay sabay kumain sa baba. Nagpadala nalang si Papa ng breakfast rito sa kwarto namin at sabay sabay kaming kumain roon. Ganon rin siguro ang ginawa ng iba pang kasama ni Papa.

Sa tinginan naming lahat, alam na namin ang ibig sabihin. Hindi na namin kailangang pag usapan ang mangyayari mamaya dahil naiintindihan na namin ang isa't isa sa tingin lang.

"Sasama ako," Amara said in the middle of eating.

We looked at her. She's crossing her arms while her eyes are so serious. It was as if she wouldn't accept 'no' for what she said.

Choosing my Forever (Book Two)Where stories live. Discover now