Choosing my Forever (Book Two)

KABANATA 17

Kabanata 17

Galit

--

Mahaba ang ginulgol naming oras sa pag aayos. Hindi na rin kami masyadong nakapag usap nina Mama at Amara. Busy talaga kami sa pag aayos. Si Papa bumalik na pagkatapos ng kalahating oras. Marami daw syang katawagang mga kaibigan kaya natagalan. Nakabihis na sya. Nakasuot sya ng tuxedo, pormal na pormal ang kanyang suot at maayos na maayos ang mukha at buhok.

I was wearing a Dusty Blue Illusion Long Sleeves Gown. Mama choose it for me at gustong gusto ko naman. She really knows my taste in clothes. It doesn't reveal much of my skin. Long sleeves iyon at hanggang talampakan ang haba.

Mama is wearing a simple red off shoulder dress. Simple lang ang kanyang make up at ang pagkaka ayos ng kanyang buhok.

Si Amara ay nakasuot lang rin ng isang simpleng kulay dilaw na dress, sa baba ay palda. Ang straight nyang buhok ay naka half ponytail at ang make up ay napaka simple lang rin. But she looks elegant in that make up. Nagliliwanag ang kanyang mukha at tumitingkad ang kagandahan.

Ngumiti ako at lumapit sa kanilang dalawa. Nakahalukipkip at seryoso lang si Amara habang si Mama ay nakangiti sa aming dalawa.

"Napaka gaganda talaga ng mga anak ko. Dalagang dalaga na kayong dalawa..." ngumuso sya.

Natawa kami. Alam naming ayaw nya pa kaming lumaki. Palagi nyang iniisip na mag aasawa na kami at lalayo sa kanya. Mangyayari naman yon pero hindi pa sa ngayon. Matagal pa.

Kalaunan ay ngumiti si Mama. "Are you ready?"

Tumango kaming dalawa ni Amara.

"Wag kayong mag alala. Pagkatapos nito, magiging maayos na ang lahat. Huhupa rin ang tungkol sa atin at makakalabas kayo ng malaya."

"Opo, Mama..." sagot ko.

But of course, hindi pa rin mawawala ang kaba ko. Normal lang naman siguro ito dahil haharap kami sa maraming tao. Haharap kami sa mga taong matagal na kaming gustong makita. Haharap na kami sa lahat.

I took a deep breath and didn't think of the people waiting for us for now. It's already night and there are definitely a lot of people downstairs. I'm sure the guests are already there. Lumunok ako at mas lalo pa yatang kinabahan.

Oh gosh! Calm down, Amora! Wag kang masyadong kabahan! Hindi dapat ganyan! Okay. Kalma. Huminga ako ng malalim at dumilat. Medyo kumalma naman ako. Ganyan. Ganyan lang, Amora. Confident kang lumabas roon mamaya. Isipin mo nalang, mga fans mo sila. Gosh.

Lumabas si Brycen sa isang kwarto at napangiti ako nang makita sya. It was as if my nervousness suddenly disappeared and was replaced by excitement at the appearance of my brother.

Like Papa, he also wears a tuxedo! Ang maliit na sapatos na suot nya ay napaka kintab at napaka ganda. Maayos na maayos rin ang buhok nya at pati iyon kumikintab! Lumapit kami nina Mama sa kanya at natutuwa syang tinignan.

"Aww! Napaka gwapo naman ng kapatid ko!" Sabi ko at pinisil pisil ang kanyang pisngi, bahagya akong nakaluhod para pantayan sya.

Tinaas nya ang dalawang braso. "It's so sikip sikip, ate..." he pouted.

Natawa kami ni Mama. "Ganyan talaga, anak. You'll get used to it later. From now on, you will always wear that when there are occasions. Okay?"

Mas lalong ngumuso si Brycen. "Okay..."

Natawa rin si Amara at bahagyang lumuhod. "You're so cute," pinisil rin nya ang pisngi ni Brycen. "Don't be nervous, okay? Lots of camera flash again but don't worry, Mama, ate Amora and ate Amara are there, okay?"