KİŞİSEL ASİSTANIM

Bölüm 8

Gözlerimi açtığımda hâlâ uçaktaydık ama ilginç bir şekilde Barlas Bey'in elleri ellerimi sıkıca kavramıştı ve kafası benim omzumda- ki omzum uyuşmuş durumda-benim başım ise onun başının üzerindeydi. Önce kalkmayı düşünsemde hem onun rahatını bozmamak hem de anın tadını çıkarmak için kalkmamaya karar verdim.

Barlas Bey'e karşı bir şeyler hissetiğimin farkındayım aptal değilim ancak duygularımın ne kadar ciddi olduğunu kestiremiyorum. Daha önce de lisedeyken hoşlandığım kişiler olmuştu ama onları sadece görsel olarak beğeniyordum. Tanımaya gerek duymuyordum. Şuan ise Barlas Bey'le ilgili her şeyi çok merak ediyorum.

Annemi kaybettikten sonra yeni hayatıma daha yeni alışabilmiştim ki eğer Barlas Bey'den hoşlanırsam bunun sonunun bana sadece acı getireceğini tahmin edebiliyorum. Hem o hâlâ eski nişanlasını atlatamamıştı bile. Ha tabi bir de benim patronum olması ve her an onunla birlikte olma durumum var. Ona olan hisslerimin zamanla azalması ve yok olması şuanlık tek temennim.

Barlas Bey'in gözlerini açtığını görmemle düşüncelerimden ayrılıp hızlıca gözlerimi yumdum. Onu izlerken yakalanırsam beni yanlış anlayabilirdi. Gerçi pek yanlış anlamış olmaz sadece benim anlamasını istemediğim şeyleri anlayabilirdi.

Elini yüzüme götürüp yavaşça kafamı kaldırdı ve kendi kafasını koyduğu yere bir yastık koydu. Her ne kadar yastık kafasından daha rahat olsa da o benim omzumda yatarken kendimi daha huzurlu hissediyordum.

En fazla beş dakika sonra sıkılıp ben de yeni uyanmış gibi kalkmaya karar verdim. Yavaşça kafamı kaldırıp aynı zamanda gözlerimi açtım. Barlas Bey kaşları çatık bir şekilde beni izliyordu. Benim de onun gözlerine bakmamla birlikte sanki derin düşüncelerden uyandı.
"Günaydın, birazdan inişe geçeceğiz."
Kafamı anladığımı belirtmek için salladım.

Uçak inmişti ve biz bizi almaya gelen şoförle birlikte kalıcağımız yere gidiyorduk. Kafamı yan koltukta oturan Barlas Bey'e çevirdim. Oldukça düşünceli duruyordu. Bindiğimizden beri elindeki dosyadadsn bir sayfa bile çevirmemişti.
"Barlas Bey bugün önemli bir işimiz var mı?"
"Hayır,bugün dinleneceğiz. Yarın toplantım var. Sonra pazartesi diğerleri de gelene kadar boşuz."
"Anladım, teşekkürler"
İnene kadar bir daha konuşmamıştık.

Geldiğimiz yer villa sitesiydi. Yan yana üç tane büyük villa onların yanındaysa dört tane bir tık daha küçük villalar vardı.

Biz bir numaralı,büyük villalardan birinde kalıyorduk. Bavullarımız bizim arkamızdan gelen personel taşımıştı. Barlas Bey adama para vermiş, bir kaç bir şey daha konuşmuştu sonraysa adam çıkmıştı.

Villanın içi oldukça büyük olmasına rağmen sadece iki oda yatak odası olarak dizayn edilmişti. Barlas Bey önden birine girince bende diğerine girdim.

Odalar yan yanaydı. Benim odamda banyo yoktu. Eşyalarımı odadaki dolaba yerleştirmeye başladım.

Biz ne kadar Barlas Bey'le aynı evde yaşasak da bizden başka sürekli birileri daha vardı. Genelde işte olduğumuzdan dolayı da gellince direkt yatıyorduk ama şuan gece gündüz sadece ikimiz vardık. Bu düşünce beni ne kadar istemesemde heyecanlandırıyordu.

Eşyalarımı yerleştirdiğimde biraz hava almak için telefonumuda alıp bahçeye çıkmaya karar verdim. Bahçede kocaman bir havuz ayrıca çardak ve salıncak da vardı. Salıncağı fark edince direkt o tarafa yöneldim. Asuman teyzeyle devamlı yazışıyorduk. Ona bu ay, aldığım borcu yollamaya kararlıydım. Bir kaç sıradan şeyin yanında oğlunun sonunda döndüğünü ve İstanbuldaki büyük şirketlerde birinde iş teklifi aldığını yakında oğlunun da İstanbul'a geleceğini ve birbirimize destek olmamıza dair bir şeyler söylemişti. Ben de ona gelince haber vermesini söylemiştim. Aslında biraz sevinmiştim. İstanbul'a geldiğimden beri başta olanlar hariç hayatım ne kadar yolunda olsa da bazı zamanlar yalnızlık çekiyordum. Belki iyi arkadaş olurduk. Hem Asuman Teyze yetiştirmişti onu. İyi biri olduğuna oldukça emindim.