KİŞİSEL ASİSTANIM

Bölüm 16

Selam baldan tatlı, güzel okuyucularım. Yorumlarınızı dört gözle bekliyorum. Umarım bölümü beğenirsiniz.

Öpmüyor, öylece duruyordu.

Dudaklarını çekince gözlerimi açtım.
"Güzelim, şimdi aynı soruları tekrar soracağım. Bu sefer doğru cevap vereceksin. Olur mu?"
İçmeden sarhoş olmuş gibiydim. Dudakları benim için büyülüydü.

Kafamla onayladım.
"O gece ne oldu?"
Daha fazla kıvırmanın anlamı yoktu.
"Sizi öptüm."
Kafamı yere eğip konuşmuştum.

Çenemi tutup bakışlarımı bakışlarına hizaladı ve tebessüm etti. Gülüşü biraz da olsa rahatlamamı sağlamıştı.

"Peki. Burak ile aranda ne var?"
"Hiçbir şey."
Duraksayıp devam ettim.
"Sadece arkadaşız."
Bunu söylerken utanmış başımı eğmeye çalışmıştım ama izin vermemiş, çenemi tutarak ona bakmamı sağlamıştı.
"Güzel. Bana neden yalan söylediğini de söylemek ister misin?"
İstemezdim. Yeterince utanmıştım.

"Dün size her şeyi anlattım değil mi?"
Gülümsedi.
"Öyle yaptın."
Hâlâ tebessüm ediyordu. Nasıl her şeyi anlatabilmiştim?

"Siz ne dediniz?"
Cevabını merak ediyordum.

"Seni öptüm."
Ne demişti? Seni öptüm mü? Ben bunu derken canım çıkmıştı ama o çok rahattı.

Peki neden öpmüştü? Bana karşı bir şeyler hissettiği için mi yoksa öylesine mi?

"Esin fazla düşünmesen mi güzelim?"
Niye düşünmeyecektim? Öylesine mi öpmüştü? Gerçi ben de onu öpmüştüm. Ödeşmiş sayılırdık. Ama o beni az önce de öpmüştü.

"Peki şimdi ne olacak?"
"Bu saatten sonra senden uzaklaşmayı düşünmüyorum. Eğer sen de istiyorsan deneyelim. Birlikte olmayı, mutlu olmayı deneyelim."

Tebessüm ettim. Daha sonra bu konuşmayı kendime hatırlatıp tepinecektim. Olmayacak duam olmuştu.

Kafamı aşağı yukarı salladım. Konuşamayacak kadar heyecanlıydım.

Patronum olduğunu, onunla birlikte yaşamanın sorun olacağını veya Ala'yı düşünmeyi sonraya erteledim. Şuan sadece mutluydum.

Gülümsedi.
"Esin bundan sonra bana yalan söyleme veya benden bir şey saklama olur mu güzelim?"
Ben ona onunla olabilme ihtimalim için yalan söylemiştim. Artık ne yalana ne de bir şey saklamaya ihtiyacım kalmamıştı.

Kafamla onayladım.

Beni kendine çekip öpmeye başlamıştı. Tamamen kendimdeydim ve beni öpüyordu. Yanlıştı belki. Sonuçta patronumdu. Ama onunla olduğunda hiçbir şey yanlış gelmeyecekmiş gibi hissediyordum.

Ayrılıp alnını alnıma yasladı.
"Yarım kalmıştı."

Her ne kadar utanmış olsam da o gülümseyince istemsizce ben de gülümsüyordum.

Odaya geldiğimde olanlar hâlâ gerçek gibi gelmiyordu. Biz birlikteydik. Gülümsememi suratımdan silemiyordum.

Tüm işlerimi halledip kendimi yatağa attığımda kalkıp dans etmek istiyordum. Kendimi zor da olsa tutup uyumaya çalıştım.