Leyla

15.Bölüm: Veresiye Öpücük

"Ezelden âşinanım ben senin, ne yapsan yâr-i cânımsın benim."

Bölüm şarkısı : Sezen Aksu- Haydi Gel Benimle Ol

🍃

Güneşin sıcaklığını tenimi yakıyordu, ayaklarımı suyun içinde savurdum, damlacıklar etrafa savrulup yüzüme sıçrayınca kıkırdadım.

"Leyla," Mahir yanıma çöküp yüzüme dökülen saçlarımı geriye doğru çekti, parmağının ucuna doladığı tutama aşıkmış gibi bakıp üzerime eğildi, gözlerimi anında yumarken dudaklarımda kocaman bir tebessüm vardı.
Dudakları gittikçe bana yaklaşırken nefesimi tuttum.

"Kız, Leyla!" Kolumun sarsılarak dürtülmesiyle korkarak gözlerimi araladım, annem ellerini beline koymuş dik dik suratıma bakıyordu.
"Ne demeye sırıtıyorsun sen?"

Yaşadığım hayal kırıklığını anlatmaya lügatımda ki kelimeler yetmezdi, yüzümü yastığa gömüp boğuk bir çığlık attım.

"Aa deliye bak, kalk Emine'ye kahvaltıya gideceğiz."
Klâsik pazar gününün rutin kahvaltısını rüyama değişemezdim.

Gözlerimi sımsıkı yumdum, "Uyuyacağım ben, rüyam yarım kaldı." dedim adeta sızlanarak.

"Aman Leyla," dedi annem beni ikna etmeye uğraşmayacağını belli eden bir tonda.
Odadan çıkan adım seslerini işitebiliyordum, Kadir'e seslenişi kulağıma doldu. Sesler giderek silikleşiyordu, sağ elimi yanağımın altına yerleştirdiğimde tatlı bir uyuşukluk bedenimi ele geçirdi.

Bir şey vardı, susmuyordu, kaşlarım çatıldı. Elimi komodinin üzerine atıp tel elimle gözümü açmadan yokladım.
Köşesinde duran telefonu kavrayıp arayan kişiye baktım

Gamze abla.
Saate gözüm kaydığında sadece yarım saat uyuyabildiğimi farkettim, telefonum ısrarla çalıyordu.

Bıkkınlıkla ekrana bakıp ikonu sağa kaydırdım, "Efendim?" Sesim beni neden rahatsız ediyorsun diye bağırıyordu adeta.

"Neredesin sen?"
Öyle bir tonda sormuştu ki olmamam gereken bir yerde olduğumu düşünmeme sebep oldu. Gözlerimi etrafta gezdirdim, tereddütle cevap verdim. "Odamda."

"Hıh! Odasındaymış. Burada Mahir elden gidiyor, sen anca yatarak göt büyüt."

Gözlerimi kocaman açıp üzerimdeki ince pikeyi tekmeledim, "N-ne diyorsun abla?"

Hızla doğrulduğum için minik bir baş dönmesi yaşadım ancak bu beni durdurmadı, kalın perdeleri aralayıp bahçede tüm ihtişamı ile kurulmuş olan sofraya baktım, Gamze ablanın sandalyesi doğal olarak boştu, diğerlerinin aksine.
Oturan herkesin üzerinde gözümü gezirdim, Tarık enişte, Gökhan abi, Salih amca, Emine teyze, annem, Kadir, Mahir ve Aslı! 
Benim yerimde oturan Aslı!
Mahir'in dibine sokulmuş olan Aslı.

"Bakıyorum sesin soluğun kesildi. Kalk gel şuraya, şu kız da kendi kendine gelin güvey olmasın."
İlişkimizi şimdilik kendi aramızda yaşama kararı almıştık, Gamze ablaya Mahir'in bir şey söylemediğine emindim. Muhtemelen o hep bahsettiği hissikablelvuku iş başındaydı şu sıralar.