Leyla

6.Bölüm: Göğsündeki Düğüm

"Ey soluma düşen ince sızım,
öyle tepkisiz kalma.
Yaktığın yürektir,çıra değil."

Nazım Hikmet Ran

🍃

İnsan gönlüne denk düşeni nasıl anlardı? Ya ömrünce aradığının dizinin dibinde olduğunu? Şu yıldızlarla süslü gökten bir yıldız kaysa Mahir hiç şüphesiz anlayabilmeyi dilerdi.

Elindeki incecik odunla semaverin ateşini körükledikten sonra onu da içerisine attı.
Omzunda Taha'nın elini hissetti.
"Serhat'ı aradım, gelmiyormuş." Sesinde meraklı bir tını vardı.
"Ee?" Mahir onun aksine sebebini bildiğinden merak etmiyordu.

Mahir, Taha, Enes ve Serhat birlikte büyümüşlerdi, her an yan yana olmak onlar için sıradanlaşmıştı. Şimdi neredeyse her hafta yaptıkları gibi oturup çay içecekken birinin eksik olması sorgulamalarına neden oluyordu.

"Sebebini sorunca senin iyi bildiğini söylemiş kardeşim." Enes doldurduğu çayları masaya bırakırken gözlerini arkadaşına dikmişti.

"Doğru demiş."
Mahir önündeki sigarasından bir dal çıkarttı, öyle sık içmezdi ama kafası attınca ipin ucunu kaçırdığı oluyordu.

"Lafı ağzından cımbızla almamızı bekliyorsan çok beklersin."
Taha dudaklarının arasına sıkıştırdığı sigarasının ucunu ateşlerken Enes de önünde duran çayından bir yudum aldı.

"Çıkma dedim yoluma, bizim onunla yolumuz ayrı düştü." Mahir tüm yaşanılanları tek tek anlatırken iki adam sesini çıkarmadan onu dinliyorlardı.

"Niye yalan söyledi? Serhat lan o, sinirlidir, delidir ama bize yalan söylemez."
Enes arkadaşını savunma ihtiyacı hissetti, ihtimal vermiyordu niyetinin kötü olabileceğine.

"Onu geç de senin bu tepkin niye Mahir? Yalandan fazlası var belli ki. Seni abisi bilmiş, dikilmiş karşına seviyorum demiş."  Taha'nın asıl takıldığı nokta buydu işte.
Mahir parmağının ucunu ateşe değmiş gibi irkildi.

"Ben abisi değilim onun."

"Değilsin." Onayladı Taha onu, niyeti iyice eşelemekti olayı.

"Leyla da seviyor dedi bana lan."

"Ya Leyla gerçekten sevseydi Mahir?"
Enes parmaklarıyla masa da ritim tutuyordu.

"Hayatımda ilk defa onun yerini sorguladım." Mahir'in sesinde yenilgiden kuşlar vardı, uçup göğüne kavuşmayı dileyen.
"Leyla lan, Leyla. Gözümden sakındığım küçük kız çocuğu. Ben onu hiç kimseyle paylaşmak zorunda kalmadım ki."
Peş peşe sıraladığı cümleler bir anlam bütünlüğü oluşturmuyordu, Mahir ne diyeceğini bilemiyordu.

"Korktun mu?"
Enes arkadaşı içine attığı ne varsa döksün istiyordu.

"Çok. Biri onu benden daha fazla saracak diye çok korktum."

"Leyla kim Mahir?" dedi Taha açık yüreklilik ile.

"Koyamıyorum adını, hiç bir sıfat tam olarak yetmiyor sanki bana. Kafayı yiyeceğim günlerdir, ben hiç bu ihtimali düşünmemişim onu anladım. Leyla hep bana kalacak sanmışım."
Sağ elinin parmaklarıyla kafasını ovmaya başladı.