Why is it so hard to say?

~34~

Pov Violet

Het is weer maandag dus moeten we weer naar school. Ik wil echt niet opstaan maar Alex sleurt me mijn bed uit. "Je moet je echt even opfrissen. Dan voel je je een stuk beter. En ik kies je kleding uit" zegt Alex en ze loopt weg. Ik ga maar eens douchen. Als ik de douche uitstap zie ik dat Alex mijn kleding al neer heeft gelegd. Ik doe mijn kleren aan en doe een beetje concealer en mascara op. Omdat Alex me heeft gedwongen om dat te doen omdat ik me dan beter zou gaan voelen.

Ik ga ontbijten en poets mijn tanden. Ik doe een beetje lipgloss op en ik ben wel weer klaar. Ik heb een grote neiging om de make-up er af te halen en een hoodie met een joggingbroek aan te doen maar dat doe ik niet. Ik pak mijn tas en loop met Alex de deur uit.

Als we op school zijn staart iedereen me aan en fluisteren ze. Ik kijk Alex raar aan en ze haalt haar schouders op. Dan komt er een of andere fuckboy die zijn arm om me heen slaat. Ik duw hem meteen weg. "Hey, je hebt toch geen vriendje meer" zegt hij. Oh dus daarom fluisteren ze. Maar hoe weet de hele school het. Dan zie ik Jack paniekerig op me af lopen. "Sorry dit was echt niet de bedoeling maar mensen hoorden mij praten met Zach en ze vertelde het door" zegt hij buiten adem. Ik begin te lachen. "Het is al goed Jack" zeg ik en hij glimlacht breed en gaat weer weg.

Als de lessen zijn afgelopen loop ik weer naar huis. Alex moet nog een uur dus ben ik alleen. Ik loop naar binnen en sie Daniel op de bank met een meisje. Zoenend. Ik trek me er niks vanaan. We hebben toch niks meer. Als ik de kamer binnen loop stoppen ze en kijken me ze aan. "Ga maar gewoon door hoor, van mij heb je geen last" zeg ik en ik loop naar mijn kamer.

Ik ben bezig met een opdracht voor school als er iemand op de deur klopt. "Kom binnen" zeg ik en Daniel doet de deur open. "Waarom moest je nou de sfeer verpesten?" "Ik, de sfeer verpesten? Hoezo?" "Ze is meteen weggegaan nadat je binnenkwam" "Ik zei toch van mij heb je geen last" "Ze vond het ongemakkelijk omdat je mijn ex bent" "Nou ja sorry hoor maar ik woon hier ook" "Je had ook gewoon naar Liv kunnen gaan ofzo" "Nee want ik wilde hier zijn omdat het hier rustig is. En ik ga me niet aanpassen omdat jij zo nodig je speeksel moet vermengen met dat kreng dus hou gewoon je bek of verhuis" zeg ik en Daniel kijkt me geschrokken aan. "Doei Daniel" zeg ik en ik duw hem mijn kamer uit en doe de deur op slot.

Wie denkt hij wel niet dat hij is. Een verschrikkelijke egoïst. Dat is hij. Een rotjoch. Stomme kut Daniel.

Tijdens het eten is er weer een spanning. Iedereen is stil. Het is zo ongemakkelijk. Totdat Daniel iets zegt. "Ik ga zo naar May" Ik kijk hem geïrriteerd aan. "Daniel het is vandaag jouw taak om af te wassen" zegt Corbyn. "Ja dus, het is niet alsof jullie dat niet kunnen" zegt hij. Ik doe enorm mijn best om me in te houden. "Daniel kom op het is 5 minuten werk" zegt Corbyn. "Ja precies, dus dat is toch geen probleem als jullie het doen" zegt hij. Dat was de druppel voor mij. "Ben je helemaal gek geworden? Wie denk je wel niet dat je bent? Je bent niks meer dan ons dus je houdt je gewoon aan de afspraken. Wees gewoon niet zo kinderachtig" zeg ik. "Ben ik nu kinderachtig? Volgens mij is het erg kinderachtig dat je geeneens kan zeggen dat je van iemand houdt" zegt hij en Corbyn en Alex schrikken op. "Daar gaat het nu helemaal niet over" schreeuw ik. "Het is niet mijn fout dat jij niet van mensen kan houden" schreeuwt hij in mijn gezicht en ik zet geschrokken een stap achteruit. Mijn ogen vullen zich weer met tranen. "Eruit" zeg ik zacht. "Wa-" "ERUIT! EN WAAG HET NIET OM VOOR MORGEN TERUG TE KOMEN!" schreeuw ik en Daniel wilt iets zeggen maar hij loopt al weg.

Alex en ik liggen allebei op ons bed. Denkt zij ook dat ik niet van haar houd? "Alex?" "Ja" "Je weet toch dat ik van je ho-" "Ja Violet dat weet ik" zegt ze en ik kijk haar richting op. Ze glimlacht naar me en staat op. Ik ga rechtop zitten. "Ik weet hoe lastig het is voor je om het te zeggen. Maar ik zie dat Daniel en jij nog steeds van elkaar houden. En ookal komt het morgen, volgende week of wanneer dan ook nog niet goed, jullie komen wel weer bij elkaar" zegt ze als ze naast mij gaat zitten en ze slaat haar armen om me heen. Ik leg mijn hoofd op haar schouder. "Beloofd?" zeg ik zacht en ik kijk naar haar op. "Beloofd" zegt ze en ze geeft me een warme glimlach. "Ga nu maar slapen, het is al laat" zegt ze.

Ik ben zo dankbaar voor Alex. Ze is net een moeder voor me. Ze is er altijd voor me. Ik glimlach en val in slaap.