~32~

103 4 5
                                    

Pov Violet

"Wat?" zegt Daniel en zijn ogen vullen zich met tranen. "Het is uit" zeg ik en ik pak mijn koffer en loop zijn kamer uit. "Nee Violet wacht. Luister" zegt hij als hij achter me aan loopt. Zijn ouders kijken ons raar aan en ik loop snel de deur uit. Het regent ook nog eens. Het lijkt wel op een film dit. "Violet!" zegt hij en ik loop snel weg. Als ik al verder van zijn huis ben, bel ik een uber en ga ik schuilen onder een boom.

Als de uber er is stap ik in en rijden we na het vliegveld. Onderweg stoppen de tranen niet met rollen. De vrouw die de auto bestuurde had gevraagd wat er aan de hand was en ik had haar verteld dat ik het uitgemaakt had met Daniel. Ze stuurde me een warme glimlach en zei dat het allemaal wel weer goed kwam.

We komen bij het vliegveld aan en ik betaal de vrouw en stap uit. Ik ben best vroeg dus ik hoef me niet te haasten. Ik veeg mijn tranen weg en loop richting de douane.

Ik zit in het vliegtuig en we zijn er bijna. Ik heb mijn moeder geappt wat er gebeurt was en ze zei dat we zometeen wel gingen praten.

Ik zit weer in een uber richting mijn ouders. De uber is aan het vertellen hoe hij ooit vast zat in een schommel en dat iedereen hem uitlachte. Ik knik en zeg wel een keer "mmhm" maar ik luister niet echt. Als we er zijn betaal ik hem en stap ik snel uit. Ik loop naar de deur en ga naar binnen.

"Hoi!" schreeuw ik door het huis en Maya komt meteen naar beneden rennen maar stopt al snel als ze ziet dat ik alleen ben. "Waar is Daniel?" vraagt ze. Tranen rollen al weer over mijn wangen en Maya's ogen worden groot. Ze komt snel naar me toe en geeft me een knuffel. Even later komt mijn moeder ook binnen en loopt ze naar me toe. Als ze mijn knuffelt begin ik nog harder te huilen. "Het komt allemaal goed schat" zegt mijn moeder en ze geeft me een kus op mijn hoofd.

Mijn zusje gaat weer naar bed omdat het erg laat is. Ik loop naar boven en doe mijn pyjama aan. Ik zie dat ik nog een shirt van Daniel heb en de tranen rollen vanzelf weer over mijn wangen. Ik ga naar bed en huil mezelf in slaap....

Pov Daniel

Ze is weg. Ze is weggelopen. Ik sla de deur dicht en loop naar boven. "Daniel" zegt mijn moeder en ze loopt achter me aan. Maar voordat ze mijn kamer in kan komen sla ik mijn deur dicht. Ik leun er tegenaan en zak naar beneden. Ik begin te huilen. Waarom?

Why is it so hard to say? Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu