Why is it so hard to say?

~24~

Pov Daniel

Waarom zegt ze nooit i love you terug. Houdt ze niet van me? Of dring ik het teveel aan? Ben ik niet goed genoeg? Nee, ik ga hier nu niet aan denken. Ik moet nu gewoon tijd spenderen met mijn familie.

Ik heb de hele dag gezellig gedaan met mijn familie. Maar de vragen hielden maar niet op. Mijn moeder had het door maar zei niks erover. Misschien ben ik echt niet goed genoeg voor Violet...

Pov Violet

Ik word wakker en pak mijn telefoon. Ik zie het gesprek van gisteren met Daniel. Waarom zeg ik nooit i love you terug? Waarom word ik er zenuwachtig van? Ben ik bang dat ik niet goed genoeg voor hem ben? Ik heb ook nog nooit iemand gehad waarvoor ik zoiets speciaals voelde. Hij is mijn eerste vriendje en ik ben bang. Bang dat ik hem kwijt raak. Maar ik hou zoveel van hem. Maar ik durf het niet te zeggen.

Ik ga douchen en doe een trui van Daniel aan. Ja, ik heb er een meegenomen. Nou ja, 3 en 2 t-shirts. Hij had gezegd dat het mocht, dus waarom zou ik die kans niet pakken? Ik doe er nog een simpele spijkerbroek onder en sokken natuurlijk.

Ik loop naar beneden en het ruikt meteen lekker. Ik loop naar de keuken en mijn moeder staat daar ontbijt te maken. "Goedemorgen" zeg ik blij. "Goedemorgen" zegt mijn moeder. Ik geef haar een kus op haar wang. "Waar is papa?" Vraag ik. "Die moest nog wat regelen" zegt mama. "Oke" zeg ik. Ik ga aan tafel zitten.

Na het ontbijt poets ik mijn tanden en kam ik mijn haren nog even door. Ik doe mijn schoenen aan en mijn jas. Ik pak mijn portemonnee en roep nog even dat ik weg ga. Ik heb nog steeds geen cadeau voor mijn ouders. Voor mijn moeder is het nooit heel lastig maar mijn vader.... dat is een ander verhaal.

Ik ga naar het winkelcentrum. Ik denk dat ik zo'n cadeau van Lush geven aan mijn moeder. Dus ik loop naar de Lush en kijk welke ze allemaal hebben. Ik zie een hele leuke, het is echt zo'n typische Christmas gift met meer dan 10 producten er in. Het is wel tyfus duur maar ik heb het er wel voor over. Ik reken af en loop de winkel uit.

Wat ga ik in godsnaam voor mijn vader halen? Ik heb echt geen idee. Wat is iets wat mijn vader altijd wilde? Dan schiet het idee opeens mijn hoofd in. Hij wilde altijd al een keer uit een vliegtuig springen! Met een parachute natuurlijk. Skydiven heet dat volgens mij.

Ik ga weer terug naar huis. Als ik thuis ben leg ik mama's cadeau op mijn badkamer zodat mijn kamer niet naar die bathbombs stinkt. Ik ga achter mijn laptop zitten en ga opzoek naar hoe je kan skydiven. Je kan zegmaar reserveren of gewoon daar heen gaan en zeggen: ik wil skydiven. Ik maak wel een klein schilderijtje van wolken met de tekst: skydiven. Dan kan hij kijken wanneer hij tijd heeft en betaal ik het.

Ik ga bezig met dat schilderijtje en ik wordt weer gefacetimed door Daniel. Ik neem op en zet mijn telefoon ergens tegen aan. "Hey cutiee" zeg ik. "Hey love" zegt hij. Mijn hart smelt als hij dat zegt. Ik staar hem aan. "Je kan ook gewoon een screenshot maken hoor" zegt hij. Ik bloos. "Je bent mooi als je bloost" zegt hij en ik begin nog erger te blozen. "Hou op hoor of ik hang op" zeg ik.

Ik heb mijn schilderijtje af en Daniel moest gaan want hij ging naar zijn oom en tante. Hij eindigde weer met i love you. Ik weet nog steeds niet wat ik daar op moet zeggen. Natuurlijk weet ik dat wel: I love you too. Maar elke keer als ik het wilt zeggen krijg ik geen geluid uit mijn keel. Ik val zuchtend neer op mijn bed. Ik houd zoveel van hem. Maar ik kan het niet zeggen. Ik ben gewoon te bang.

"Violet we gaan eten!" Roept mijn moeder. Ik ben de rest van de dag op mijn kamer gebleven. Ik heb zoveel nagedacht. Iets te veel. Ik ren van de trap en ga aan tafel zitten.

Tijdens het eten ben ik met mijn gedachten ergens anders. Waarom zeg ik het niet gewoon? Zo moeilijk kan het niet zijn. "Violet is er iets?" Vraagt mijn moeder. "Nee hoor" zeg ik. "Vind je het niet lekker?" Vraagt ze. "Jawel, het is heel lekker hoor mam" zeg ik.

Na het eten ga ik even in bad. Dan kan ik even relaxen. Nergens aan denken. Hoop ik...

Ik stap het bad uit en doe een pyjama aan. Wat bestaat uit een pyjamabroek en een shirt van Daniel die nog naar hem ruikt. Ik ga op bed liggen en check mijn instagram enzo nog.

Ik hoor zacht geklop en mijn moeder komt binnen. "Hai" zeg ik. "Hai, wat was er nou tijdens het eten?" Vraagt ze en ze gaat op mijn bed zitten. Ik ga ook even recht op zitten en zucht. "Als je het niet wilt vertellen hoef je niks te zeggen hoor" "Het is Daniel" "Is het uit?" Vraagt ze geschrokken. "Nee, nee. Maar hij zegt altijd dat hij van me houdt maar ik zeg het nooit terug omdat ik het niet durf" zeg ik en ik kijk naar beneden met mijn hoofd. Mijn moeder pakt mijn handen vast. "Hou je van hem?" Vraagt ze met een gerustellende glimlach. "Ja, ja heel erg zelfs" zeg ik zonder twijfel. "Maar waarom durf je het dan niet?" Vraagt ze. "Ik ben bang dat ik niet goed genoeg voor hem ben" zeg ik. "Lieverd, natuurlijk ben je goed genoeg. En als hij jou niet goed genoeg vindt, verdien jij beter. Maar dat is echt niet het geval, anders zegt hij nooit dat hij van je houdt. En ga nu maar slapen. Het is morgen kerstavond" zegt ze en ik knik. Mijn moeder geeft me een kus op mijn hoofd. "Welterusten Violet" zegt ze. "Welterusten mam" zeg ik en ik ga liggen. En binnen 10 minuten val ik in slaap.