Why is it so hard to say?

~22~

Pov Violet

Het is vandaag zaterdag en ook meteen de eerste dag van de kerstvakantie. Ik ga vandaag al meteen terug naar mijn familie waar ik heel erg veel zin in heb. Maar ik ga Daniel, Corbyn, Liv, Alex en iedereen gewoon heel erg missen. Ookal is het maar voor 2 weken.

Ik sta op en ga douchen. Het is best vroeg dus ik pobeer heel stil te zijn. Ik doe mijn kleding aan en doe mijn haar in een hoge paardenstaart. Ik poets mijn tanden en doe mijn bril op. Ik heb geen zin om mijn lenzen in te doen. Ik pak mijn tas en koffer en doe een zonnebril op. Ik ga wel onderweg ontbijten want het is echt te vroeg en dan kan ik geen hap door mijn keel krijgen.

"Hey" zegt een hele schorre ochtendstem. Ik draai me om en Daniel staat daar. "Hey, wat doe je al zo vroeg op" vraag ik. "Ik wilde je nog even doei zeggen baby" zegt hij. "Ahww" zeg ik. Ik geef hem een kus en een knuffel. Hij laat me niet los en ik lach. "Ik wil niet dat je gaat" zegt hij. "Maar dat doe ik lekker toch" zeg ik. "I love you" zegt hij. Ik geef hem een kus en doe mijn jas aan. Ik zwaai nog een keer naar hem en loop de deur uit.

Ik loop naar mijn auto en stap in. Ik start mijn auto en doe de verwarming aan en doe een deken over mijn benen. Ik doe mijn jas uit en doe mijn lampen aan en rijd weg.

Ik ben al een tijdje onderweg en het is al weer licht aan het worden. Ik heb koffie gehaald want ik was heel erg moe. Het is een beetje aan het sneeuwen waar ik heel veel van houd. Het maakt alles een stuk gezelliger ofzo.

Ik heb net mijn ontbijt op en moet nog 1,5 uur rijden. Ik zet een andere playlist aan een zing weer lekker hard mee. Ik kan niet wachten tot ik eindelijk weer thuis ben. Dat ik eindelijk mijn kleine zusje en mijn lieve ouders weer kan zien.

Ik ben eindelijk thuis. Ik stap de auto uit, pak mijn spullen en loop zachtjes naar binnen. Ik zet mijn tas en koffer neer en loop zo zachtjes mogelijk naar de woonkamer. Ik zie alleen mijn ouders, mijn zusje ligt waarschijnlijk nog op bed. Ik ga heel normaal naast mijn moeder op de bank zitten. Ze kijkt meteen om en breekt haar nek nog net niet om. "Violet" zegt ze blij en ze knuffelt me stevig. Ik glimlach breed en mijn moeder drukt een kus op mijn hoofd. Dan geeft mijn vader mij een knuffel. "Ik heb mijn kleine meisje zo erg gemist" zegt mijn vader.

"Dus hoe is het daar" vraagt mijn moeder. "Heel leuk, ik heb een veel nieuwe vrienden" zeg ik. "Zijn je kamergenoten ook leuk?" Vraagt ze. "Ja heel erg. Alex is mijn beste vriendin geworden" zeg ik. "En de jongens?" "Corbyn is ook echt mijn beste vriend. En ook het vriendje van Alex" "En heb jij een vriendje" vraagt ze en ze wiebelt met haar wenkbrauwen. "Ja" zeg ik blozend. "jaaaaaaa!!! Wie is het?" Vraagt ze. "Daniel Seavey. Hij is echt super lief en knap en gewoon zo....geweldig" zeg ik en mijn moeder kijkt glimlachend naar mij.

Ik sta op om met mijn ouders te lunchen maar dan hoor ik een harde gil. "VIOLET!!!" schreeuwt mijn zusje en ze bespringt me. Letterlijk. Ik val nog net niet om en houd haar stevig vast. Ze begint te huilen. "Ik heb je zo gemist" zegt ze. "Ahww, niet huilen dan ga ik ook huilen" zeg ik. Ik geef haar een kus op haar hoofd.

We gaan aan tafel zitten en ik vertel over Daniel, onze vriendengroep, de opleiding zelf en gewoon alles. "Wanneer mogen wij hem ontmoeten?" Vraagt mijn vader. "In de meivakantie" zeg ik. Mijn vader doet nooit zo moeilijk over die dingen. Hij vindt dat dat mijn vrijheid beperkt. "Hij klinkt heel aardig" zegt mijn zusje. "Dat is hij ook" zeg ik.

We praten nog heel veel bij. Ik heb deze mensen zo erg gemist echt waar. Dan gaat mijn telefoon af. "Het is Daniel" zeg ik. Ik kijk mijn moeder aan, ik weet niet of zij het wel zo leuk vindt dat ik op dit moment met iemand ga bellen. "Neem maar op hoor" zegt ze met een lieve glimlach. Ik glimlach terug en loop naar boven.

"Kunnen we niet beter facetimen? Ik wil je zo graag zien" zegt hij. "Oke" zeg ik lachend. We switchen naar facetime. Opeens komt er iemand anders in beeld. "Is dat je vriendin?" Vraagt een meisjes stem. "Ja" zegt Daniel trots. Ik bloos een beetje. "Oh mijn god hoi! Ik ben Anna, de zus van Daniel" zegt ze. "Ik ben Violet" zeg ik. "Hij heeft zoveel over je verteld. Hoe lief je bent, hoe mooi je bent, hoe zorgzaam, dat hij je elk moment van de dag wilt knuffelen-" "Dat is wel weer genoeg" zegt Daniel tegen Anna. Ik lach maar bloos ook wel weer.

Na 2 uur lang gebeld te hebben komt Maya binnenstormen. "Ohw haha, ik dacht dat je wel uitgebeld was" zegt ze en ze komt naast me zitten. "Hoi! Ik ben Maya, Violet haar zusje. Jij bent zeker Daniel" zegt ze vrolijk. Ze is nooit verlegen geweest en soms mag ze dat best zijn. "Ja, dat ben ik ja" zegt hij lachend. "Wow zijn ogen zijn echt cool. Maar ehm, ik laat jullie twee tortelduifjes wel weer alleen hoor" zegt ze en ze gaat weer weg.

"Ik wou dat ik zo'n zusje had die je niet volledig exposed" zegt Daniel en ik lach. "Soms doet ze dat wel, maar ze wilde volgens mij nu alleen even mij storen. Dus dan is ze niet echt zo" zeg ik en nu lacht Daniel. "Maar ik ga zo met mijn familie iets doen dus ik moet gaan" zeg ik. "Bye, i love you" zegt hij. "Byee" zeg ik en ik hang snel op.