Lionheart 2 - secrets

...

Emma's P.O.V.

'Skye!' Ik kruip richting Skye en omhels haar. Ook Tijs, Thijmen en Huib zijn er, James en ik worden omhelst door de rest en ik ben ontzettend blij om ze te zien, al hadden we ruzie, ik heb ze gemist.
'We hebben een plan bedacht, maar alles moet dan wel goed gaan!' Begint Skye, ik kan mijn glimlach niet verbergen als ik haar rustige stem weer hoor.
'We hebben voor de mist gezorgd zodat we jullie hier op konden vangen, Brent is bij ons langs gekomen en bij jullie ook als het goed is.' Vertelt Huib verder. We knikken.
'Oke, het plan gaat als volgt...' Huib en Skye vertellen omstebeurt stukjes van het plan. Ik luister aandachtig.
Nadat ze het duidelijk uitgelegd hebben herhaal ik het nog een voor mezelf: Serena, Gloria, Louis en Twan zijn Heartland aan het oproepen. De Heartlanders moeten ons hieruit gaan helpen, het is onze enige kans om deze strijd te winnen.
Maar iedereen moet dan wel, levend, over vijf minuten op het dak staan en omhoog kijken. Het blijkt een soort spreuk te zijn waardoor je de Heartlanders op kan roepen. Volgens Serena natuurlijk, want zij weet daar alles vanaf.

Plots horen we gekraak boven ons, voor we het weten worden de planken van het plafond gerukt door scherpe een moordlustige nagels van een Blackdeather. Er vloeit mist naar binnen. 'We zien jullie zo, zorg dat je overleeft!' En dat zijn de laatste wijze woorden van Huib voordat iedereen wegvlucht uit het mistige hok.

Skye's P.O.V.

Bang tast ik het kleine kamertje af wat inmiddels volgelopen is met mist, iedereen is al weg maar ik kan de uitgang niet vinden. Ik voel iets, een tafel! Gauw kruip ik eronder en probeer wat door de mist heen te zien. De Blackdeather zit nog in de kamer, ik hoor zijn luide adem en zie zijn zwarte oogbollen af en toe oplichten. Ik kruip nog dichter tegen de muur aan en houd mijn adem in, zover het kan.
Ik hoor zijn voetstappen vervagen en na een paar seconde weet ik bijna zeker dat hij het opgegeven heeft, maar ik blijf veilig onder de tafel zitten. Na een minuut of twee voel ik me pas echt veilig en kruip onhandig onder de tafel vandaan.
Plotseling schiet het gezicht van Blackdeather dichtbij, hij is er nog! Uit paniek begin ik te schreeuwen om hulp. 'Heeeelp!' 'Sssst, stil maar meisje.' Lacht de Blackdeather en drukt zijn hand op mijn mond.

Emma's P.O.V.

'Heeeelp!' Hoor ik Skye schreeuwen. Skye? Ik ren terug naar het kamertje. Nog drie minuten voor we op het dak moeten zijn, anders gaat het niet werken! Gauw duw ik de deur van het kamertje open en een bak mist verspreidt zich nu over de gang. Een Blackdeather heeft Skye aan haar nek vast, Skye's hoofd is rood en probeert zich met al haar kracht los te wurmen.
Ik verander me in een Lionhearter en grom als dreiging, natuurlijk lacht die stomme Blackdeather alleen. Dit is een kwestie van tijd! Gauw ren ik op de Blackdeather af en duw hem hard in zijn buik. De Blackdeather laat Skye nog niet los maar is wel verzwakt. Ik draai me om en zoek iets waarmee hij Skye zal loslaten. 'Emma!' Murmelt Skye schor. Ik krijg tranen in mijn ogen van wanhoop. Ik draai me terug en duw de Blackdeather met de hardste kracht die ik in me heb. 'Laat. Haar. Los!' Pers ik eruit. De Blackdeather valt met zijn achterhoofd tegen de rand van een tafel. Skye valt ergens op de grond maar ik kan niet precies zien waar.
'Skye? Skye? Kom op, we hebben nog maar één minuut!' Zeg ik en tast de boel af. 'Hier!' Hoor ik een gedempte stem zeggen, links van me. Ik pak haar arm beet en trek haar voorzichtig omhoog. Ze voelt zwakjes, maar gelukkig ziet haar gezicht er normaal uit. 'Het komt goed, we moeten nu naar boven. Voel je je goed?' Vraag ik bezorgd. 'Niet echt, maar we moeten wel...' Ik knik en moedig haar met een glimlachje aan. Gauw sleur ik haar in elk geval het kamertje uit, straks wordt de Blackdeather nog wakker!

James' P.O.V.

We staan op het dak van het gebouw, naast elkaar ineengedoken onder de laag mist. Nog steeds zie je Blackdeather rondlopen. Af en toe hoor je kreten van vallende Blackdeather boven het enorme geraas van de wind en regen uit. Ik veeg mijn haar uit mijn gezicht.

'Waar is de rest?' Schreeuw ik naar Thijmen. 'Twan, Louis, Serena en Gloria moesten de mist aanmaken,' roept Thijmen, 'ze moeten elk moment komen!' Ik knik. 'Daar zijn ze!' Hoor ik Huib schreeuwen en wijst naar een groepje schoenen die richting ons schuifelen. Al gauw bukken ze zich.

Voor het eerst in een hele lange tijd zie ik Twan's gezicht weer, hij glimlacht breed naar me en zwaait kort. Door de dikke mist zie ik de rest niet, maar die zijn achter Twan. Nog dertig seconden ongeveer.
'Wacht waar zijn Em en Skye?' Hoor ik Tijs roepen, al zie ik hem niet. Zou er iets gebeurd zijn? Nee toch?

Thijmen's P.O.V.

Huib zit naast me en ik ben blij dat de rest er is, hoewel we nog niet hebben gewonnen, maar ik ben er zeker van dat we dit gaan winnen. Samen lukt het wel.

Tijs roept iets maar ik kan het niet verstaan door de storm, ik kijk vragend naar Huib. Hij haalt zijn schouders op. 'Nog tien seconden!' Zegt Huib met een glimlach. Als de Heartlanders komen kunnen die Blackdeathers niets beginnen!
'Vijf!' Roept Huib door de windvlagen. Huib pakt mijn hand vast en we kijken omhoog, zoals Serena vertelde. Ik probeer naar de grijze lucht te kijken door het pak mist. 'Het is tijd.' Roept Huib.

Maar er gebeurt niets.

Skye's P.O.V.

Emma ondersteunt me terwijl we in een enorme vaart omhoog klauteren om vervolgens op het flatgebouw te staan. 'Daar!' Roept Emma. We rennen naar de groep die gebukt zit onder de laag mist.
'Zijn we te laat?' Vraag/schreeuw ik. Teleurgesteld knikt Twan, ik kijk Emma met grote ogen aan. Emma en ik willen het gewoon niet geloven. Het is voor niets geweest.

Huib's P.O.V.

Ik laat Thijmen's hand langzaam los.

Twan's P.O.V.

Ik schuifel naar Skye en omhels haar als Emma verteld wat er is gebeurd.

Tijs' P.O.V.

Het maakt allemaal niet meer uit.

James' P.O.V.

Ik zie hoe bij iedereen de moed in de schoenen zakt. Er is nog hoop, we kunnen het hier niet bij laten! Ik kijk Emma aan, ze kijkt terug.

Boem!

Een oorverdovende klap brengt ons allemaal terug naar de realiteit, voor hoever je het zo kan noemen dan. De mist verdwijnt op een mysterieuze wijze en glijd het gebouw af.

Ik hoor een hard gezoem en druk gauw net als de rest mijn poten tegen mijn oren. Na een minuut stopt het gezoem. Alle levende Blackdeathers op het gebouw knielen neer op de plaats waar ze staan. Emma komt gauw naast me zitten. Een enorme flits verblindt me. Ik zo gauw mogelijk mijn ogen weer open en zie een gedaante voor ons staan. Ik moet moeite doen om weer goed te kunnen zien. Ik realiseer me dat de leider voor ons staat. Ik zal hem kort beschrijven: De leider is even groot als de andere Blackdeathers, hij heeft overal een soort zwarte scherpe horens. Zijn gezicht zit onder de littekens, schrammen en blauwe plekken, het is een vies gezicht. En zijn blik zegt ook niet veel goeds. Zijn ogen zijn niet zwart maar volkomen wit, wit met een gloed ofzo. Zijn aderen zijn opgezet, waar het inktzwarte bloed door heen stroomt.

'Dus jullie houden ons tegen? Is dit soms een grap?' Grijnst hij. 'Een groepje jongeren dat denkt zomaar de wereld te voorkomen van een ramp?'
'En we gaan dit winnen!' Hoor ik Louis roepen en zie hoe Louis zijn hand in de lucht steekt. 'Daar zullen we gauw genoeg achterkomen, ik heb wel een dingetje,' zegt de leider, 'ik wil het hart van die twee welpjes.' De leider wijst naar Emma en mij. Helemaal vergeten! Ze komen hier voor ons hart, waarmee ze de poort naar Heartland kunnen openen en ook Heartland kunnen veroveren! 'Now way!' Roept Gloria en Serena gooit een steentje in de lucht Gloria concentreert zich en vergroot het steentje naar een enorm rotsblok. De leider bukt lachend en het rotsblok duwt drie Blackdeathers van het gebouw af.
'Grijp ze.'

⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡
Hooooi!!! Sorry, dit is echt een sleeeeecht hoofdstuk.
Wauw over drie hoofdstukken zou het einde wel kunnen komen!!! OMG, en dan??? Geen Lionheart?
Fijn weekend!!

Xxxlaura 🐾