Lionheart 2 - secrets

Die dag

Na een zware dag school fiets ik terug naar huis, het regent pijpenstelen en er is onweer op komst. Ik duw mijn fiets tegen de muur en zet mijn fiets op slot. Gauw ren ik het huis binnen en trek mijn doorweekte jas uit.

In de vorige twee weken zijn er nog meer wereldrampen geweest.

De ene was in Rusland, uit de grond zijn duizendmeter hoge bergen gekomen, huizen, hotels, speelplaatsen, alles is de lucht in gegaan en doormidden gebroken, als ze het gerommel van te voren al hadden overleefd.

De volgende ramp was in Amerika, vulkanen die al eeuwen niet actief meer waren begonnen lava te spuwen.

En tot slot in Afrika, alle, maar dan ook echt alle rivieren zijn plotseling overstroomt.

Ik weet niet wat te doen, moet ik wachten op de dood of actie ondernemen? Ik heb geen idee! Ik wil niet dood, maar hoe wilde ik in mijn eentje actie ondernemen als ik geen woord over Lionheart mag zeggen? Soms wordt ik er helemaal gek van dat ik er niks over mag zeggen!

'Ik ben thuis!' Roep ik terwijl ik ook mijn doorweekte schoenen uittrek.

Niemand reageert, mijn hart begint in mijn keel te kloppen. Zou er iets gebeurt zijn? Ik ren door de gang en open de deur naar de woonkamer. 'Pap?' Roep ik, niks... Ik begin zwaarder adem te halen tot ik een briefje in de fruitschaal zie liggen. Ik grijp het briefje en haal opgelucht adem.

Em,

Ik ben uiteten met Roos, je zusje gaat logeren en je broer heeft een feest en gaat ook logeren.

Ben rond half 2 terug, bel me als er iets is.

Xxxpappa

Ik word boos van binnen, hij gaat weer eens uit met Roos, alsof mamma gewoon helemaal weg is! Sinds een maand draait alles om Roos! Ik heb haar laatst een keertje ontmoet, dat was als het aan mij ligt de eerste en laatste keer. Ze ging met ons allemaal uiteten en begon alleen maar over zichzelf te praten, over haar werk en over haar make-up verzameling. En het ergste was dat ze me behandelde als iemand die zes jaar was. Hoe mijn vader het overleeft kan ik niet begrijpen! Ik knijp hard in mijn handen tot mijn knokkels spierwit zijn, ineens voel ik een harde steek in mijn handen en mijn litteken begint weer te bonken. Ik moet kalm worden voordat ik weer mijn Lionheart krachten krijg. Ik denk aan de meest kalme dingen en langzaam verdwijnen de haren op mijn "poten/handen" weer in mijn huid. Ik haal opgelucht adem.

Na uren televisie gekeken te hebben met een bord pizza op mijn schoot ben ik moe en ik zie onweer. Waarom precies als ik in mijn eentje thuis ben? Rillingen kruipen over mijn rug. Ik hoor verderop wat mensen roepen, waarschijnlijk bange kinderen. Ik loop de krakende trappen op en besluit maar meteen mijn bed in te gaan. Ik trek mijn pyjama aan en laat mezelf in bed vallen. Ik sla de dikke warme dekens om me heen in de hoop dat ik dan niet de flits zie.

Boem! Ik schrik wakker, ik ben bezweet en haal diep adem. Ik zie een enorme flits en hoor meteen daarna een harde knal. Dit kan niet normaal zijn! Zulk hard onweer bestaat helemaal niet! Weer een flits, ik duw een kussen tegen mijn oren maar het verzacht het geluid totaal niet. De donder zorgt ervoor dat het huis begint te trillen. Ik hoor beneden wat glazen kapot vallen. Ik grijp naar mijn mobieltje en toets mijn vaders nummer in. 'Er is momenteel een storing door het hele land, probeer het later nog eens.' 'Nee!' Roep ik. 'Dit kan niet waar zijn!' Ik duw mijn handen in mijn haar.

Dan hoor ik zelfs het geluid van de flits zelf, het is angstaanjagend dichtbij! Ik moet hier weg! De donder is nog harder dan eerst en mijn benen trillen zo erg dat ik moeite moet doen om goed te blijven staan. Ik grijp een grote logeertas, ik doe mijn mobieltje in mijn broekzak, ik pak een flesje water, een dik vest, de bergklimschoenen van mijn vader. Een nieuwe flits verlicht mijn kamer, ik zet me schrap voor een nieuwe donder. Boem! Ik adem uit en klem mijn kaken op elkaar en ga weer verder met spullen bij elkaar rapen. Mijn pijl en boog! Ik verstop hem onder in mijn tas en leg gauw een hoopje kleren erover heen. Ik ren de trappen af en trek een regenjas aan en zet een zwarte muts op. Ik hoor het regen buiten gieten. Wat nog meer? Eten! Ik ren de keuken in en prop twee blikjes cola, een pak koekjes, een zak boterhammen en een pak pasta in de tas. Ik moet nu echt weg! Ik trek mijn sneakers aan en pak mijn eigen huissleutel van het haakje. Ik kijk kort om, bijt op mijn lip en duw de deur achter me dicht en draai de deur op slot. Dan kijk ik om naar de straat, ik krijg grote ogen. De helft van de straat is in de fik. De donkere lucht wordt steeds verlicht door flitsen, dichtbij maar ook verder weg. Waar moet ik nu heen? Er racen auto's als gekken voorbij. Dan komt er een auto aanrijden met een open achterbak, dit is mijn kans. Ik loop achteruit en haal kort adem. Dan zet ik mijn spieren in actie en ren met grote passen. Dan spring ik, even ben ik gewichtloos en dan val ik met een harde klap in de achterbak. Ik glimlach, ik heb het gered! De vrouw naast de bestuurder kijkt om naar me door het raam, maar knikt naar me en steekt haar duim op. Ik ga liggen in de achterbak zodat ik de harde ijzige wind niet hoef te voelen. Ik houd mijn tas stevig vast en kijk omhoog naar de flitsen. Ik ben benieuwd wat me nog meer te wachten staat.

⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡

Heeey Fanhearters! Meteen al spannend! :D

Al meteen 77 reads, das al heel wat :D

Comment/vote/tips zijn ook altijd welkom.

Hope you like it 😊🙏

Groetjes Lauw!