Because he indeed saw a girl when he saw her mother died.

Hindi niya binigyan nang masyadong atensyon ang babae nung time na iyon dahil priority niya ang Mommy niya.

Galit na pinaggugulo ni Keian ang gamit sa kwarto. Binasag ang lahat ng pwedeng mabasag, even windows.

Pagkatapos nito ay napaupo siya sa sahig at napasandal sa pader. Nagdudugo ang kamay at braso.

But he don't care.

Napahawak siya sa ulo niya at hinawi ang buhok palikod.

He's not some ruthless and heartless person.

So don't judge him for crying...

Lahat nung nangyari dati ay bumabalik sa ala ala niya. Dumagdag pa dun ang sakit na malaman na yung taong mahalaga sayo ay tumakas kasama nung kaaway mo.

He don't know what happened but he just can't stop believing what Diego said.

He gritted his teeth to keep his cries silent.

He is overwhelmed right now. Different emotions resurface and for once, he don't know what to do.

Gusto niya nalang munang magkulong sa kwarto niya at huwag lumabas.

Bu he can't do that. Because he have a responsibilty. As a mafia boss.

And their enemy have an advantage against him. So he have to know what to do.

He can't risk making this mafia fall. And his family to die...

Kaya tumayo siya.

Pinunasan ang basa niyang mukha.

At malamig ang ekspresyong lumabas ng kwarto para pumunta sa headquarters.

---

Nassandra's POV

" Eat, Pat" tinignan ko nang masama si Tito Elias.

" Hindi ako gutom" madiin kong sabi dito.

Mga maga-alas kwatro na siguro ng umaga and they're already having breakfast. Tahimik lang na kumakain sa tapat ko si Nathan.

" I said eat. You'll need the energy later" hindi ko ito pinansin at bumalik sa pagkakatulala sa sahig.

Nakatanggal na yung posas ko sa kamay, wala din naman akong pagtatakasan.

*Grrrrrr*

Kumunot ang noo ko.

Bwiset na tyan! Umagang umaga nagugutom. Siguro dahil na din sa hindi ako kumain kagabi.

Tumawa naman si Tito.

" Kumain ka nalang Nassandra, huwag mong pairalin yung pride mo" tinignan ko ulit siya nang masama pero tumingin sa pagkain.

Wala naman sigurong lason ito noh?

Tinignan ko ulit si Tito bago kunin ang kutsara tinidor at kumain.

" You know, may poison yung pagkain" nabulunan ako sa sinabi ni Tito. Tumawa ulit siya.

Nung makainom ako ng tubig ay inirapan ko ito.

" Jerk"

" Yeah yeah I know" nagpatuloy akong kumain habang madalas na pinanlilisikan ng mata si Tito dahil sa mga sinasabi niya.

Natapos kaming kumain at kusang kinuha ni Nathan ang mga plato at dinala sa maduming kusina ng bahay. Tinignan ko siyang walang emosyong naghuhugas.

" So paano mo nalaman kung saan pupunta nang hindi matandaan ni Nathan ang daan" sinagot ko siya nang hindi tinitignan.

" It's easy for you to change a gun's interface and preferences, you're used to it. At yung pagmomodify nung benzos is also your thing. The question is how you learned about their original system" Yung huli kong sinabi ay isang katanungan na umiikot sa isip ko and I don't expect na tama ang hinala ko.

Maid for the Mafia BossTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon