Gözümü açtığımda beyaz bir tavan karşıladı beni. Etrafıma baktım hastane odasında olduğumu farkettim. Ne zaman gelmiştim ben buraya? Ardı ardına gelen yaşanan olaylar aklıma düştükçe toparladım düşüncelerimi. Önce, Genco girmişti odama ve ardından Ali ile birbirlerine bağırdıklarını hatırlıyorum ve kasıklarımda hissettiğim sancıyla bacağımdan inen ıslaklığı...
Kaşlarımı çatıp doğrulmaya yeltendiğim sırada Gözde ve Ali girdi odaya telaşla elimi karnıma koyduğumda hala orada olduğunu hissettim. Elinde ilaç torbasıyla yanıma oturan Gözde saçlarımı okşadı.
"Kızımız iyi, korkma canım."
Odanın kapısı yeniden açıldığında doktor, Genco ve arkalarından gelen Tarık odaya girdi. Doktor elinde sonuç kağıtlarına bakarken Tarık ve Genco sol yanımdaki yerini aldı. Gözde ve Ali ise yatağın ayak ucunda durdular. Ali endiseli yüz ifadesi ile gözlüğünün atından kağıtları inceleyen doktora baktı.
"Doktor bey, bir sorun yoktur umarım." Yaşı oldukça ilerlemiş olan doktor, dudaklarının arasından ince bir nefes bıraktı.
"Bir değil.. birden fazla sorun var gençler!" dedi doktor sonuçlardan başını kaldırıp gözünü Ali'ye çevirirken.
"Sorun mu?" Dedi Gözde titreyen sesiyle. Ardından Tarık atıldı.
"Nasıl sorunlar?"
"Gençler açık olacağım, sen eşi olmalısın!" Dedi doktor Ali'ye baktığında. Gözde başını olumsuz anlamda sallarken Ali öne atıldı.
"Evet ben eşiyim."
Ali'nin bu çıkışı doktor hariç hepimizi şaşırtırken doktor boğazını temizleyip devam etti.
"Burada en büyük sorumluluk sana düşüyor delikanlı, eşin düşük yapma tehlikesiyle karşı karşıya. Bununla da bitmiyor. Zeynep hanıma daha önce yapılan tahlilleri ise görüyorum ki hiç iyi değil. Doğumuna daha bir kaç ay var ve bu süre zarfında hastanede kalması bebek ve eşin için daha sağlıklı olur!" Odadaki herkes birbirine bakarken sessizliği Ali bozdu.
"Daha önceki taklillerde nedir doktor bey?"
Ali'nin sorusu ile hepimiz doktora merakla baktık. Evet bende, çünkü hatırlamıyorum.
"Bak genç endişeni anlıyorum sana hakta veriyorum ama şu anda korkmam gereken eşinin düşük yapma konusu yaptığımız tahlil sonuçlarına göre bebek düşer ve Zeynep kızımız iyi olursa yüzde doksansekiz ihtimalle bir daha anne olma şansı olmayacak. Farkındayım bu büyük bir hayal kırıklığı ama önceliğimiz şu anda Zeynep kanaması durmuyor bu benim korkularım arasında yer alıyor ki böyle giderse anne ve bebeği kurtarmamız bizim için zor görünüyor!" Gözünden düşen bir damla yaşı silen Gözde, odanın kapısını açan doktorun önüne geçti.
"Doktor bey, buradaki bütün ekipmanlar evimizde olsa Zeynep'i eve götürme şansımız varmı?" Doktor üzerimde gözünü gezdirip Gözde'ye yöneldi.
"Eğer birde hemşire bulunursa yanında neden olmasın!" Heyecanla atıldı Ali
"Tabiki hemşireyi de ayarlarız teşekkürler doktor bey! Şey doktor bey biraz vaktiniz varsa size birşey sormak istiyorum?" Diyen Ali doktorla odadan çıktı.
Böylesine güzel insanlar benim en büyük şansım diye geçirdim içimden.
Evin en büyük en ferah odasını bana hazırlayıp yatırdıklarında Gözde, Tarık ve Genco'da yanımdaydı.
"Karıcığım nasılsın!?" Ali'nin kapıdan girince ilk sorusuyla kıkırdadım. Pencere kenarında elleri cebinde yıldızlara dalan Tarık'ın gözleri ara ara bize değiyordu.
YOU ARE READING
BABAMIN GÜNAHI
Teen FictionZeynep, gecenin bir yarısı Gözde'nin yardımıyla annesini aramış korktuğu gibi babası çıkmıştı telefona. Konuştular, ağladılar, güldüler. Zeynep güldü sonunda! Uzun sürmesede gülmüştü. Mutluluk o'nun için kelebeğin ömrü kadardı bir saatlik yada bir...
