GÜZ DANSI

Bölüm 12: Tehlike

NOT: Bu bölüm düzenleme sonrası eklendiği için yorum, oy, görüntülenmesi düşüktür. Destek amaçlı yorum atarsanız çok sevinirim ♥

Medya: Gölge.

İyi okumalar!

☀️

Saraya gidişimizin üzerinden bir hafta, ölüm töreninin üzerinden ise beş gün geçmişti.

Bu süreç içerisinde çok şey olmuştu. Rhan yine, kendi gibi değil, eğitim merkezine başladığımızdan beri olduğu gibi davranıyordu. Bu sefer tuhaf, aptalca davranışlarını yadırgamadan sadece susuyordum. Aramız düzelmiş gibiydi. Şakalaşıp eğlenebiliyorduk. Aptalca davranarak sinirimi bozmadığı sürece... İşlerin biraz olsun yoluna girmesi sanırım onu biraz daha iyi hissettiriyordu. Bağın üzerinden hissettiğim endişesi azalmıştı.

Onu Kashar'la gülüp eğlenirken izlediğim oluyordu. Mena her seferinde beni dürtüklüyor, onlara bakmama engel olmaya çalışıyordu. Rhan bakışlarımı fark etmiyordu fakat yanındaki kızıl- turuncu saçlı lanetli bakışlarımı sürekli yakalıyordu. Derslere girmeye devam ediyorduk, eğitmenler her zamankinden daha ciddiydi. Öğrenciler de öyle. Henüz, karanlık topraklara olacak ziyaretten bir haber gelmemişti. Benim, Mena'nın ve belki de Rhan'ın dışında hiçbir öğrencinin haberi yoktu. O gün tüm olanlardan sadece Mena'ya bahsetmiştim.

Güvenebilecek başka kimsem yoktu.

Yeni bir dans ve savaş eğitmeni geleceği haberini almıştık. Bu, Bay Botch'un dans eşi Zyre'ydi. Ölüm töreninde neredeyse kendi ölmüş gibi davranan kadını görmüştük. Arena'lara büyük bir şevkle bağlı olduğunu da duymuştuk. Neden eğitmen olmayı tercih ettiği hakkında hiçbir fikrimiz yoktu. Benim tek fikrim, Bay Botch'un devamı olarak onun amacını tamamlama gayesi taşımasıydı. 

Ruh ikizi olmayabilirlerdi fakat aralarındaki bağ yine de güçlüydü. Bir dansçı ya da savaşçı iseniz, kendinize uygun birini bulduğunuzda onunla dans eşi olabiliyordunuz. Tıpkı ruh ikizi gibiydi fakat aralarında bir bağ yoktu ve güçlerini birbirlerine aktaramıyorlardı.

Zyre, dansçı; Bay Botch savaşçıydı. Gerçekten bir bütünün iki yarısı gibi hareket ediyorlardı. Zyre eğitim merkezine ziyarete geldiğinde danslarını izlemiştik. Bana o gün şunu söylemişti, "Bir dansçı, savaşçısını koruyacak en az bir silah kullanmayı bilmeli. Kullandığın silahlar bir savaşçı için daya uygun. Aynı zamanda tek başına dans etmeyi düşünen bir dansçı için."

Gülümsediğimi hatırlıyordum. "Onu korumak için en etkili yöntem, ona zarar vermeye çalışan kişiyi öldürmek." Bay Botch'un kaşları çatılınca aceleyle eklemiştim: Ah, tabi eğitim aşamasında yenmek."

 Zyre'nin ölüm törenindeki kederini görmek bile ruhumu bunaltmaya yetmişti. Eğitmen olduğunda kederini sürekli görecek olmak canımı sıkıyordu. Sonuçta hâlâ tüm bu olanların benimle ilgili olma fikrini çürütememiştim. 

Tüm bunlara rağmen gelmesini dört gözle bekliyordum. Zyre mükemmel bir dansçıydı. Gitmek istediğim yerden, Arena'lardan geliyordu ve bana çok şey katabilirdi. Bendeki gelişimi görmesi için dans etmek istiyordum. Belki hançeri kullanışımı beğenirdi. Gerçi... Yıllar öncesinden beni hatırlayabilecek miydi?

Geceleri nöbet tutulması için bir liste hazırlanmıştı. On beş yaşından büyük bütün kişiler bu nöbet listesine dâhildi. On yedi yaşından büyüklere en tehlikeli yer olan çatı nöbeti, küçüklere ise koridor nöbeti verilmişti. Bir gecede on öğrenci nöbet tutuyordu.