Channie Says

23. Bölüm "Yeniden"

Uyarı: Smut Yok.

--

Gözlerimi uykumu bölen fısıltıya açmıştım. Ben göğsünde yatarken Chanyeol hafifçe doğrulmuş yanımda fısır fısır yanımda biriyle konuşuyordu telefonda.

"Evet, iyiyim."

"Alırım unutmam!"

"Baekhyun uyuyor çünkü."

"Evet, şimdi kapatmam lazım anne."

"Ben de seni."

Telefonu kapatıp beni kontrol ettiğinde kısık gözlerle ona bakıyordum. Sağ bacağımı dizlerinin üstüne atmıştım ve başım göğsünde duruyordu. Üstelik kolum tamamiyle gövdesine sarılı durumdaydı ve o, bu rahatsız durumda bile en ufak bir kıpırtı yapmıyordu koala gibi ona sarılmış olmama rağmen.

"Uyandırdım mı?" Telefonu hızlıca komidine bırakıp üzgün gözlerle bana bakmaya başladı.

"Yo, hayır, yani evet ama sorun değil."

"Özür dilerim." İç çekerek ona doladığım elimi tuttu. "Annem merak ettiği için aradı. Uyumaya devam etmek istersen-"

"Hayır." Esnemeye başladığımda gülerek beni izliyordu. Gülümseyerek bakışlarımı başımın üstündeki yüzüne çevirdim. "Kaç saat oldu?"

"3 hemen hemen." Kol saatine baktıktan sonra vücudunu bana çevirdi ve koluyla beni kendine çekti. "Seninle birlikte ben de uymaya çalıştım ama öyle sesli nefes alıyordun ki-"

Durup gülmeye başladığında git gide kızaran bir yüzle ona bakıyordum ifadesizce.

"Sesli nefes almak da ne demek? Horluyor muydum?"

"Evet, bir kaç kez dalmak üzereyken korkuyla uyandım." Alay ediyor gibi gülüyordu.

Siktir. Horlamazdım ben. Öyle olsaydı Sehun'la kaldığımız zamanlarda söylerdi bana. Kesin alay ederdi o. Yüzüme vururdu. Lanet olsun 3 saatlik zaman diliminde birilerinin uykularını kaçıracak kadar insanlıktan çıkmış olamazdım.

"Sahi mi?" Korkuyla ona baktığımda önce daha fazla gülmeye başlayıp sonra kendini toparladı.

"Evet ama sorun değil. Çok tatlıydın. Senden öyle sesler çıkacağını asla hayal edemezdim belki ama şikayetçi değilim."

Yaklaşıp burnuma ve ardından dudaklarıma kısa öpücükler bırakırken ben hala yüzüme fışkıran kanla uğraşıyordum. Sikiyim, günlerdir o kadar uykusuz kalıp şimdi böyle rahat uyunca olacağı buydu tabi.

Ben bir şey söylemeyip hala utançla gözlerimi kaçırırken eliyle yüzümü kendisine çevirdi.

"Hey." İri gözleri ve hafif yukarı kıvrılmış dudaklarıyla bana bakıyordu. "Greyder sesi bile çıkarsan dünyanın en sevimli yaratığısın benim için. Küçük Godzilla."

Onun gibi sırıtmaya başlamıştım. Birbirimize bakıp aptal gibi sırıtırken telefonunun çalmasıyla arkasını dönmek zorunda kaldı. Telefonunu alıp ekrana bakınca gördüğü isimle öksürüp ciddiyetini toplamaya çalışmıştı.

"Efendim."

O konuşurken yaklaşıp ara ara öptüğümde kıkırdamaya başlamıştı. Bir kaç kelime etmek için geri çekilse de benden kaçmasına izin vermiyordum. Eliyle gülerken dur işareti yapsa bile tam bir şey söyleyeceği sırada yine aynısını yapıyordum.

"Baekhyun, bekle." Gülmekten kızarmaya başlamıştı.

"Evet baba-"

Tamamen üstünde yerini almıştım ve kelimelerini tamamlamasına izin vermiyordum. Telefon ikimizin kafalarının arasında bir yerde askıda kalmıştı ve adam bir şeyler söylerken Chanyeol çaresizce gülerek dudaklarıma karşılık veriyordu.