Channie Says

1. Bölüm "Bay İsimsiz"

Üniversitenin ikinci yılı, evden kurtulup okulun erkek yurduna yerleştiğim gün. Benim için kesinlikle şanslı bir gün olacağa benzemiyordu. En azından sevgili annemin tutmayı düşündüğüm dairede benimle kalma ihtimalinden yırtmış gibiydim. İki kişilik boktan gürültülü bir yurt odası temalı ufak bir bedel karşılığında olsa da. İstediğim şey tek başıma bir kaç dvd ve bakımlarını üstlendiğim Cocker Spaniel'larımla birlikte kendi evimde kafayı dinlemekten fazlası değildi. Ta ki bu hayalime annemin pembe kırlentleri eklenene kadar. Çünkü izlediği, sonunda hikayenin ana karakterlerinden birinin öldüğü o siktiriboktan dizilerde onunla birlikte ağlamayacağımı garanti edemezdim. Şaka yapıyorum. Sadece huzur istemiştim.

Geniş spor sahasına sahip bi öğrenci yurdu. Benim için ideal. Valizlerimi yere bıraktığımda çıkan sesle yerinden zıplayıp elindeki dergiyi -ne olduğuna adım gibi eminim- yere düşüren o 80'lerden kalma hardal sarısı süveteri giyen resepsiyon görevlisine sahip bi yurt. Benim için ideal.

Bana tam olarak 15 dakika kapıyı yumruklatan, daha görmeden antipati beslediğim bi oda arkadaşına sahip bi yurt. Benim için ideal!

4. katta odamın olduğu hole girdim. Sağdan 5. kapı ya da öyle bir şey. Numarası yazıyor olmalı. Aslında hayalimdeki gibi. Beyaz duvarları var ve kapılar aynı anda benimle birlikte eski sumocu Taiho Yokozuna'nın girebileceği genişlikte. Lüks bi yere benziyor. Verdiğim parayı hak etmeliler. Annemle karşılaşmayacağım kadar dev bi villanın kirası da muhtemelen bu civardadır. Siktir çok fazla para.

Kapının önünde dikiliyorum. Kapı kilitli ve içerden su sesi geliyor. Oda arkadaşım illegal yollardan odaya kız atmanın yolunu bulmuş olmalı. Bu iş gitgide sevimsizleşiyor. Geçen her dakika kapıya attığım yumruk ve odalarından dışarı bu gürültünün nedenini merak ettiği için çıkan insan sayısı doğru orantılı olarak artıyordu.

"Şu lanet kapıyı aç!" Kapıya tükrükler saçarak bağırıyordum.

Üzgünüm dostum ama o kızın geldiği göt deliğine nerden gideceği umrumda değil.

Su sesi kesilir kesilmez açılıp kapanan bir kapı ve kırılan bir şeylerin sesini duyduğumda rahatladığımı hissettim.

Şimdi yapılacaklar: Koridor güvenli değil. Özellikle kapının arkasında kana susamış biri kapıyı yumruklarken. Kapının açılması için kızın odadan muhtemelen pencere yoluyla çıkmasını, bunun için eski usül bir kaç çarşafın birbirine eklenmesini, -tabi hala kullanılabilir halde olmaları gerekir- ve son olarak erkek suç ortağının kızı tüm bunları yaptıktan sonra pencereden yükseklik gözetmeksizin postalamasını beklemek.

"ÜZGÜNÜM! HEMEN GELİYORUM!"

Tanrı aşkına bu da kimin sesiydi? İçeriden gelen kalın ve soluk soluğa zorlukla çıkan sesten bahsediyorum.

Bugün sakin olmalıyım. İçeriye girip pencereden dışarıyı izlemek, birazdan batacak olan güneşin yeni odamdan görüntüsünü kaydetmek yada hepsini boş ver. Biraz yatıp uyumak istiyorum.

Az sonra yavaşça açılan kapının ardında muhtemelen giyinmeye zaman bulamadığı için sadece acemice beline bağladığı havluyla yeni oda arkadaşımı görüyorum. Islak olduğu için tam anlaşılmasa da koyu kızılı andıran saçları vardı. Benden daha uzundu ve kas diye çağrılan bir şeylere sahip olduğu da pek söylenemezdi. Yine de saf yüz ifadesi ve ışıltılı gözleri bu eksiği kapatıyordu.

"Banyodaydım ve... şey kapıyı kilitledim. Ben Park Ch-"

"Kim olduğun umrumda değil."