Channie Says

16. Bölüm "En Yakın Arkadaşım"

Bölüm Şarkısı: Yine VIXX - Error. Dinleyin. Lütfeeen.

--

"Sehun, Chanyeol nerde?"

Ağzımdan çıkan son kelime, Chanyeol'ün söylediklerini hatırladığımda gözümde biriken yaşları serbest bırakmıştı. Canım yanıyordu. Dişlerimi sıksam, gözlerimi kapatsam da geçmiyordu. Diğer kolum alçıdaydı ama serum takılı kolum, sıktığım yumruk yüzünden şişmiş, damarlarım patlayacak gibi hissediyordum.

"Baekhyun sakinleş." Sehun koşarak yatağın diğer tarafına geçmiş yumruk yaptığım elimi açmaya çalışıyordu. "Şunu yapmayı kes!"

"O NERDE?!" Canımın yanmasına aldırmadan olabilecek en yüksek seste bağırdım. Sesim çatlak çıkmasına rağmen odanın içinde yankılanmayı ve içeri bir kaç hemşirenin girmesini sağlamayı başarmıştı.

"Elini sıkıyor!" Sehun telaşla dibimde biten hemşirelerden yüzünü bana çevirmişti. "Dikişlerin açılacak, Baekhyun kes şunu!"

Sehun korku dolu gözlerle bana bakarken tamamen kendimi salıp gözyaşlarımın yüzümdeki çizikleri sızlatmasına izin vermiştim.

"Biliyor ve söylemiyorsun Sehun!" Yüksek sesle ağlamaya başladığımda hızla içeri giren bir kaç önlüklü daha bana yaklaşırken hemşireler Sehun'u dışarı çıkarmışlardı.

"Telefonum nerde? Telefonumu verin!!" Diğerlerinin engellemelerini görmezden gelip yerimden kalkmaya çalışmıştım. Telefonumu bulup Chanyeol'ü arayacaktım. İyi olduğumu ama korktuğumu söyleyecektim. Bu yüzden kaydetmişti numarasını. Bir şey olursa aramam için.

"Sakinleşin kendinizi sıkarsanız-"

"TELEFONUMU İSTİYORUM!" Attığım çığlık beni sakinleştirmeye çalışan doktorun suratına tokat gibi çarptığında hemşirelerden birine yaptığı işaretle kolumdan içeri giren iğnenin sızısını hissetmiştim.

"Chanyeol-" Sızlandığımı kimse görmüyordu. Aralarında bana yapacakları şeylerden bahsediyorlardı. Kimse bağırmaktan kısılmış sesimi duymuyordu. Yüzüm ve üstümdeki giysi sırılsıklam olmuştu. O ağladığında elime olduğu gibi. Yanımda görmeliydim. Uyandığımda iyi olup olmadığımı bana o sormalıydı. Elimi tutup bana destek olmalıydı.

Yediğim iğnenin ardından cılızlaşan sesimle son kez ismini söyledim. Sehun beni korkutmak için bir şey söylemiyordu. Chanyeol bu yüzden gitmezdi. Chanyeol asla gitmezdi.

Gözlerim kapanırken üstümden kalkan ağırlıkla zihnimden bana söyledikleri geçiyordu.

"Hayatından çıkacağım."

Uykuya dalmak üzereyken bile yeniden bir kaç hıçkırık kaçmıştı ağzımdan. Kuruyan gözyaşlarım yeniden akmaya başlamıştı. Gülümseyen yüzünü görmek istiyordum. Parmaklarıyla gözyaşlarımı silmesi lazımdı. Ben uyurken ellerimi tutması lazımdı. Uyandığımda ellerimde onun sıcaklığı olmalıydı.

Acı tüm bedenimi ve ruhumu sarmıştı. Gözlerim kapanırken nefesim de kesiliyordu. Hıçkırıklarım dışarı çıkamadan içime doluyordu. Yorulmuştum.

***

-Sehun'un Bakış Açısı-

Bugün okul yoktu. Benim için. Dünkü kızlar fazla hızlıydı yani enerji toplamaya ihtiyacım vardı. Öğle saatlerini geçerken telefonun çalmasıyla yorgun ama mükemmel vücudumu yataktan kaldırdım. Oda boştu ve sarhoş kumrular çıkmıştı herhalde. Bitkince telefonu açıp kulağıma götürdüm. Kimin aradığına bile bakmamıştım.