მძულხარ

თავი 13

-დამშვიდდი ჰარი არ წავალ სკოლაში და აქ ვიქნები შენთან ერთად...
-მადლობა ბელ შენ საუკეთსეო ხარ.-ჩამეხუტა.
-ახლა ვისადილოთ დილიდან არაფერი მიჭამია.-ვუთხარი და თმებზე მოვეფერე.
-კარგი.-მომშორდა.მეც ჩამოვხტი მაგიდიდან და წვნიანი დავასხი,შემდეგ სალათა გავამზადე.ვისადილეთ.იმის მიუხედავად რომ ჰარი ახლა ჩემს გვერდით არის მაინც ძალიან ცუდ ხასიათზე ვარ.არ ვიცი რა მემართება, მაგრამ ძილის დრო როცა მოვიდა ჰარის ვუთხარი რომ თავის ოთახში დაეძიბა.მართალია ეწყინა,მაგრამ არ შემეწინააღმდეგა.ჩემს საწოლზე ვიჯექი და ვფიქრობდი თუ რა მოხდებოდა მაშინ როცა ჰარი წავიდოდა.მე ის ძალიან მომენატრება.არა..არა არ მინდა რომ წავიდეს,მე მის გარეშე არ შემიძლია...
-რა მემართება?-ვკითხე საკუთარ თავს.
ნუთუ მე ის შემიყვარდა?არ ვიცი არაფერი ვიცი.მესმის ვიღაცის ყვირილი.ვიცი რომ ეს ჰარია,არ უნდა მიმეცა მისთვის მარტო დაძინების უფლება.მის ოთახში შევედი და ისევ იმ მდგომარეობაში იყო.ბორგავდა და ყვიროდა.მისი ლამაზი სახის ნაქვთები კი სულ ოფლით იყო დაფარული.კარადიდან პირსახოცი გამოვიღე და მასთან მივედი.
-ჰარრი ჰარრ გთხოვ გამოფხიზლდი.
-მიდი ჰარი გაიღვიძე ძალიან გთხოვ.-ხელები სახეზე დავადე და ნაზად მოფერება დავუწყე.
-ჰარი გთხოვვ ვერ გიყურებ ესეთს.ძალიან გთხოვ გამოფხიზლდი.-შევანჯღრიე.იმოქმედა და თვალები სწრაფად გაახილა...მისი თვალები ცრემლებით იყო სავსე.იმდენად ნერვიულობდა რომ ხელებიც კი უკანკალებდა.
-მაპატიე მაპატიე რომ შენთან ერთად არ დავიძინე.გთხოვ მითხარი რამე არ გინდა ჩაი?ან წყალი?
-წყალი...წყალი მინდა გთხოვ პირი მიშრება.
-კარგი შენ გამოიცვალე ახლავე მოვალ.-
ქვემოთა ჩავირბინე.დამამშვიდებელი და წყალი ავიღე და ჰარის ოთახისკენ გავიქეცი.გამოცვლილი დამხვდა.
-ჰარი აი ეს დალიე და დაგამშვიდებს.
-მადლობა.-წამალი და წყალი დალია,მერე კი საწოლზე ჩამოჯდა.
-ვიცი რომ საშინელი შეკითხვაა,მაგრამ როგორ ხარ?
-ახლა უკეთ.
-შეგიძლია კოშმარებზე მესაუბრო ჰარი დამერწმუნე დამშვიდდები.ყველაფერს შენს გულში და გონებაში რომ იტოვებ ძალიან ცუდია. ცუდად მოქმედებს ფსიქიკაზე და ჯანმრთელობაზე.რადგან მარტო შენ ნერვიულობ ამ ყველაფერზე გთხოვ მელაპარაკე....
-კარგი,მაგრამ არ მინდა შეგეცოდო.
-მე არ მეცოდები.ჰარი შესაცოდი არაფერი გაქვს უსიმპატიურესი ბიჭი ხარ...-ჩემს სიტყვებზე ეშმაკურად გაეღიმა.
-ანუ ფიქრობ რომ უსიმპატიურესი ვარ?-რატომ წამომცდა ენას ვერ ვაჩერებ.
-ამ...შესაძლოა ესეც ითქვას.-მორცხვად გავუღიმე.
-შენ კი ძალიან სექსუალური ლამაზმანი ხარ.-ჩემთან ახლოს მოვიდა.ორი წუთის წინ სულ სხვანაირი იყო ახლა კი ვნებით შებყრობილი.რა მეშეველება ამის ხელში.
-ოჰ დიდი მადლობა სტაილს.-გავუღიმე ის კი უფრო ახლოს მოდიოდა.მე კი ნელ-ნელა უკან ვიხევდი,მაგრამ კედელმა არ მომცა გადაადგილების უფლება.ძალიან ახლოს იდგა.ჩვენი თვალები ერთმანეთს შეჰყურებდა.მისი მწვანე ჭაობისფერი თვალები ისეთი იყო შემეძლო საათებით მეყურებინა.ანათებდა, უბრწყინავდა.მიხაროდა.ძალიან მიხაროდ ის რომ გავიცანი.ერთი წლის მანძილზე,სანამ მას შევხვდებოდი უბედური ვიყავი. ამ ადამიანმა კი ბედნიერი გამხადა.ის იყო ჩემი გადამრჩენელი ისევე როგორც მე.ყოველშემთხვევაში ამას თვითონ იძახდა.მე არ ვიცი,როგორ უნდა ვაღიარო ჩემ თავთან,მაგრამ მე ის შემიყვარდა.მისი ყურება მაბედნიერებდა.მისი თითოეული თბილი სიტყვა,კომპლიმენტი ღიმილს მგვრიდა.ორგანიზმი შიგნიდან მიფეთქავდა.მის გამო შემეძლო ყველაფერი გამეკეთებინა.ვფიქრობ ეს არის სიყვარული.იცით მეშინია.მეშინია იმის რომ ის არ გრძნობს იგივეს.ამ შიშზე ისიც მახსენდება რომ მას ერთ კვირაში ვეღარ ვნახავ.ვიგრძენი როგორ დამისველდა ლოყები თბილი ბლანტი სითხით.
-ბელ?შენ რა ტირი?-თავი დავხარე.არ მომწონს როდესაც ესეთ მდგომარეობაში მხედავს.
-ჰეი პატარავ მითხარი რა გჭირს.
-მე უბრალოდ არ მინდა რომ წახვიდე...
-მაპტიე, მაპატიე გგონია მე მინდა?მაგრამ ეს არ არის უსაფრთხო ბელ.შენთან როდესაც ვარ...ეს არ არის სწორი.მეშინია დიახ მეშინია შენი დაკარგვის.ამიტომაც მივდივარ. მე რომ დავრჩე შენ არ გაცოცხლებენ ბელ.ეს კი არ მინდა. მირჩევნია შენგან შორს ვიყო და შენ ცოცხალი მყავდე,ვიდრე მკვდარი.ხო
ხვდები ამას რატომ ვაკეთებ?
-კი,მაგრამ მე მაინც ძალიან მომენატრები ჰარი...-ამოვიქვითინე.
-მეც მომენატრები ჩემო პატარავ.ახლა ჯობს დავიძინოთ და ეს ერთი კვირა სახლში მაგრად გავერთოთ.
-კარგი, მაგრამ მინდა რაღაცას დამპირდე.
-კარგი.
-მინდა დამპირდე რომ ოდესმე მაინც გნახავ...
-გპირდები ახალ კი შენ.
-მეც გპირდები.-ამის მერე ხმა არ ამოგვიღია საწოლში ჩავწექით.ის კი უკნიდან მომეხუტა.

არ მომიტყუებიხართ, როდესაც ვაღიარე ჩემი ჰარისადმი გრძნობა.დიახ არ მოგესმათ.მე ბელ მორგანს, რომელსაც სიყვარული არასდროს სწვევია,არასდროს უგვრძვნია,ახლა მეწვია სრულიად მოულოდნელად ადამიანი,რომელიც მძულდა.მაგრამ მისმა პიროვნულმა თვისებებმა,მისმა საქციელება,მისმა გიჟურმა ხასიათმა მე მომხიბლა,დამატყვევა და ბოლოს ეს ყველაფერ დაგვირგვინდა.თამამად შემიძლია ვთქვა რომ მე ბელ მორგანს ჰარი სტაილსი მიყვარს.