💜 My Uncle 💜 Kim TaeTae 💜

💜 My Uncle ❤️ Kim TaeTae 💜 PART: 49

ភាគទី49
ក្រោយ ថេហ្យុង រត់ចេញទៅក្រៅ ជីមីន ក៏ដើរចេញមកប្រទះឃើញ ហូស៊ុក និង ជីណា នៅ ឈរឡេឡើពីរនាក់តែមិនឃើញ ថេហ្យុង នោះទេ ។
" សូមស្វាគមន៍! ត្រូវការញាំអីដែរ? "
" សិស្សច្បង!! គឺខ្ញុំមករក ជុងហ្គុក "
" រក ជុងហ្គុក? គេទៅណា? "
" ខ្ញុំមិនដឹងទើបមកសួរ "
" ចុះ...ថេហ្យុង ទៅណា? "
" គ្រាន់តែសួរគាត់ក៏រត់ចេញទៅមិញនេះមិនដឹងទៅណានោះទេ "
" ឬទៅ Condo របស់ ជុងហ្គុក? Condo គេនៅមិនឆ្ងាយពីទីនេះប៉ុន្មានទេ "
" តើមានរឿងអី? ឬគេឈ្លោះគ្នាពិតមែន? "
" ក៏ប្រហែលទេដឹង!! គេឧស្សាហ៍ឃើញ ជុងហ្គុក នៅជាមួយនាង...គឺនាង!! ប៉ុន្តែ ជុងហ្គុក មិនប្រាប់ ថេហ្យុង ថានាងជាអ្នកណានោះទេ ថេហ្យុង អាចប្រចណ្ឌក៏ថាបាន "
" តាមពិតនាងជាសង្សារខ្ញុំ ខ្ញុំតែងទុកនាងអោយនៅជាមួយ ជុងហ្គុក ព្រោះទុកចិត្តគេជាងគេពេលខ្ញុំអត់នៅ "
" ចឹងប្រហែលជាមានរឿងយល់ច្រលំលើគ្នាហើយ "
" គួរធ្វើយ៉ាងមិចយើងទៅបកស្រាយល្អទេ? "
" កុំអី!! ថេហ្យុង ប្រហែលជាទៅសម្រួលជាមួយ ជុងហ្គុក ហើយ! តែមិនដឹងពេលណាមក! "
" ប្រហែលអាចនិងមិនមកវិញទេដឹង? "
" ឯងក៏គិតចឹងមែនទេ? "
" ត្រូវហើយ! "
" ហេតុអីអត់មកវិញ? "
" វាសុីជម្រៅណាស់អូនសម្លាញ់! "
" អា៎...ជ្រុលជាមកហើយញាំអីសិនចាំទៅវិញ "
" បាទ!! ជីណា អង្គុយទៅបងហៅអោយ "
" Okay " នាងក៏ដើរទៅអង្គុយមុន ហូស៊ុក ជាអ្នកហៅឯ ជីមីន ជាអ្នកដាក់អោយគេ ។ តាមពិតទៅហាងមានមនុស្សមិនច្រើនអ្នកខ្លះក៏អានសៀវភៅនៅជាន់លើបែបនេះគេមិនសូវរវល់រត់ទៅមកនោះទេ ។
ថេហ្យុង ក្រោយលឺពី ហូស៊ុក រៀបរាប់ថាបាត់ដំណឹងពី ជុងហ្គុក ភ្លាមរាងតូចអារម្មណ៍លែងនៅក្នុងខ្លួន ចាប់ផ្តើមញ័រទ្រូងរត់ចេញភ្លាមកន្លែងដំបូងដែលគេទៅនោះគឺ Condo របស់ ជុងហ្គុក គេបារម្ភខ្លាចនាយគិតធ្វើអីឆ្គួតៗព្រោះ ជុងហ្គុក ធ្លាប់និយាយថាបើបែកគ្នានាយនិងស្លាប់នឹកដល់ពាក្យនេះ ថេហ្យុង កាន់តែញ័រដៃ ។ គេចង់បើកឡានទៅធ្វើមិចអោយលឿនបំផុតផ្លូវស្ទះដោយសារភ្លើងសញ្ញាចរាចរណ៍ ថេហ្យុង សឹងតែចុះរត់ទៅតែម្តងទៅហើយគេពិតជាភិតភ័យខ្លាំងណាស់ខ្លាចការគិតរបស់ខ្លួនឯងខ្លាចវាកើតឡើង បើអាចទៅរកនាយលួងលោមនាយពេលនេះគេសន្យានិងខ្លួនឯងមិននិយាយមិនធ្វើរឿងបែបនេះទៀតនោះទេ ។
" ពុទ្ធោអើយ..." ថេហ្យុង អង្គុយក្នុងឡានមិនស្ងៀមខឹងឡានស្ទះយូរដល់គេចង់ស្ទះខ្យល់ទោះវាត្រឹមតែ 15នាទីក៏ដោយ ។ កំពុងអង្គុយអន្ទះសារសម្លេងទូរសព្ទក៏បន្លឺឡើង
" ហាឡូ! "
" ថេហ្យុង នេះគឺអ្នកបងណា "
" បាទអ្នកបង!! មានការអីមែនទេ? " ថេហ្យុង (ឡានចាប់ផ្តើមទៅមុខបណ្តើរៗ)
" បងពឹងបន្តិចបានទេ? ជួយទៅមើល ជុងហ្គុក នៅ Condo បន្តិចគេនៅឬអត់? ហូស៊ុក បាន Call មកបងម្សិលមិញបងបារម្ភណាស់ Call ទៅអ្នកផ្ទះគេក៏មិនឃើញ ជុងហ្គុក ទៅផ្ទះមួយអាទិត្យហើយបងនិងបងប្រុសឯងនៅហុងកុងទើបមិនបានដឹងពីដំណឹងរបស់ ជុងហ្គុក ជួយបន្តិចបានទេ? " អ្នកស្រីចន គាត់លួច Call ទៅសុំជំនួយពី ថេហ្យុង មិនអោយស្វាមីដឹងនោះទេព្រោះគាត់មិនអោយ ថេហ្យុង ទៅពាក់ពន្ធ័និង ជុងហ្គុក តែអ្នកជាម្តាយមានការបារម្ភចំពោះកូនទ្រាំមិនបានទើបពឹងលើគេជាមនុស្សស្និតស្នាលនិង ជុងហ្គុក បំផុតលើសអ្នកណាៗទាំងតាមដែលគាត់បានដឹងអោយទៅជួយមើល
" ខ្ញុំដឹងហើយអ្នកបង!! ខ្ញុំនិងទាក់ទងទៅអ្នកបងនៅពេលក្រោយ "
" អរគុណហើយណា ថេហ្យុង "
" បាទ! " ថេហ្យុថ ដាក់ទូរសព្ទចុះបត់ឡានចូលច្រកខាងក្រោយដែលគេចូលរាល់ដងរួចប្រញាប់ឡើងទៅជាន់លើដែលជាបន្ទប់របស់ ជុងហ្គុក ។
មកដល់មុខបន្ទប់មិនចាំយូររាងតូចចុចលេខគូទបន្ទប់ចូលទៅតែម្តងសំណាងណាស់ដែលគេមិនប្តូរលេខកូទនោះ ។ ទ្វារបើក ថេហ្យុង បោះជំហានចូលមួយៗសម្លឹងរកមើលរាងក្រាសតើនាយនៅម្តុំណាក្នុងបន្ទប់ងងឹតស្លប់មួយនេះ? ក្លិនស្រាភាយមកតិចៗមើលទៅនាយផឹកស្រារប៉ុន្តែមិនច្រើននោះទេ។
" ជុងហ្គុក!! ឯងនៅទីនេះឬអត់? " ថេហ្យុង សួរព្រោះសម្លឹងរកមើលមិនឃើញមានអ្នកណា ។
" តើឯង...ឯងនៅទីនេះឬអត់? ឬឯងទៅណា? ជុងហ្គុក ឆាប់ចេញមក "
" មកធ្វើអី? " សម្លេងធំមាំបន្លឺឡើង ជុងហ្គុក ដើរមកឈរពីក្រោយខ្នងរាងតូច
" ជុងហ្គុក " ថេហ្យុង បែរមកមើលមុខអ្នកដែលធ្វើអោយគេស្ទើឆ្គួត បានលឺសម្លេងគេសប្បាយចិត្តណាស់ដែល ជុងហ្គុក មិនបានកើតអី ។
        ជុងហ្គុក ធ្វើមុខរាបស្មើរមើលទៅរាងតូចដែលឈរចំពោះមុខក្នុងចិត្តចង់តែអោបអោយណែនៗបំផុតព្រោះតែនាយនឹកស្ទើស្លាប់ទៅហើយ ។
" ហេតុអីឯងអត់ទៅផ្ទះ? ហេតុអីឯងអត់ទៅរៀន? ហេតុអីឯងគេចមុខពីគ្រប់គ្នាសង្ងំនៅទីនេះ? ឯងឆ្គួតមែនទេ? ដឹងទេគ្រប់គ្នាបារម្ភពីឯងប៉ុណ្ណា? "
" ទាក់ទងអីនិងពូ? ជារឿងរបស់ខ្ញុំ!! កុំមកខ្វល់ "
" ទៅវិញទៅ កុំចឹងអីណា "
" ពូចង់យ៉ាងមិចទៀត? "
" ជុងហ្គុក " ថេហ្យុង ទឹកភ្នែកហូររហាម
" ហាមមិនអោយខ្ញុំទៅជិត មិនអោយទៅរក មិនអោយស្និតស្នាលខ្ញុំកំពុងធ្វើហើយបើមកប្រាប់អោយកាត់ចិត្តខ្ញុំធ្វើអត់បានទេពូទៅវិញទៅ សួរថាហេតុអីខ្ញុំមិនទៅរៀន? ព្រោះខ្ញុំមិនចង់ឃើញមុខពូ មិនចង់លឺសម្លេងពូ មិនចង់លឺសម្លេងអ្នកណាទាំងអស់ ខ្ញុំធ្វើជិតបានហើយពូមកធ្វើស្អី? " 
" ចុះឯងគិតថាពូធ្វើបានហេស? ដឹងឬអត់? ជុំវិញខ្លួនពូងាកទៅណាក៏ឃើញតែមុខឯងថ្នាក់យល់សប្តិក៏មានឯងទៅរំខានសរសៃរប្រសាទខ្ញុំដែរឯងគិតទទួលខុសត្រូវយ៉ាងមិច? " ថេហ្យុថ ស្រែកយំរៀបរាប់អារម្មណ៍អ៊ួលណែនចេញមក ។
" ពូថេ ទៅវិញទេដែលជាអ្នកធ្វើវាហេតុអីអោយខ្ញុំទទួលខុសត្រូវទាំងដែលខ្ញុំឈឺស្ទើតែស្លាប់ទៅហើយនោះ? " ជុងហ្គុក ស្រែកបកទៅវិញ
ភ្លាមៗដូចគ្នា ។
" ហុឹកៗ សុំទោសៗៗ " ថេហ្យុង បន្ទន់សម្លេងយំខ្សឹបខ្សួល ជុងហ្គុក លើកដៃមាំទាញរាងតូចមកអោបជាប់និងដើមទ្រូងយ៉ាងណែន ។
" ខ្ញុំនឹកពូ!" ជុងហ្គុក និយាយតិចៗបញ្ចេញអារម្មណ៍ឈឺចាប់អោយរាងតូចបានដឹង ។
" ហុឹកៗ សុំទោសៗៗៗ ពូឈប់ធ្វើបែបនោះទៀតហើយ!! ពូឈប់រត់គេចហើយ...ពួកយើងដូចដើមវិញណា " ថេហ្យុង យំអណ្តឹតអន្តក់ ជុងហ្គុក ងក់ក្បាលតិចៗ បេះដូងនាយមិនដែលប្រកែកក្នុងការទទួលយកប្រុសម្នាក់នេះមកទុកនោះទេ ។ រាងក្រាសលែងរាងតូចចេញពីរង្វង់លើដៃទាំងសងខាងក្រសោបមុខរាងតូចអោយងើយមុខរបស់នាយ ជុងហ្គុក ប្រើមេដៃជូតទឹកភ្នែកដាបលើថ្ពាល់របស់ ថេហ្យុង ថ្នមៗ
" ត្រូវចាំថាខ្ញុំស្រលាញ់ពូ ស្រលាញ់តែពូម្នាក់គត់ស្រលាញ់ដោយមិនខ្វល់ពីអ្វីទាំងអស់ទោះអ្នកណាពេញចិត្តឬមិនពេញចិត្តលើស្នេហាពួកយើងក៏ដោយចុះខ្ញុំមិនខ្វល់ ចាំតែម៉្យាងគឺខ្ញុំស្រលាញ់ពូ គីម ថេហ្យុង " ជុងហ្គុក និយាយរៀបរាប់ចប់រាងតូចពេបមាត់យំនិងងក់ក្បាលយល់ព្រមចង់ចាំវាទុក ។ គ្រប់កាលៈទេសៈ ជុងហ្គុក តែងតែបង្ហាញក្តីស្រលាញ់យ៉ាងធំធេងអោយគេបានឃើញ ឯខ្លួនបែរជាចង់រត់គេចទាំងដឹងថាគេចមិនផុស ។
ក្រោយពីស្ងៀមស្ងាត់ដោយការសម្លឹងមើលមុខគ្នា ជុងហ្គុក ក៏ទម្លាក់បបូរមាត់គ្រប់ដណ្តប់លើបបូរមាត់តូចសើ្តងដែលនាយនឹកជាច្រើនថ្ងៃមកហើយនោះយ៉ាងស្រទន់ថ្នាក់ថ្នម ថេហ្យុង លើកដៃអោបចង្គេះ ជុងហ្គុក វិញដោយមិនភ្លេចតបស្នងការថើបដ៏ផ្អែមល្ហែមមួយនេះដែរ ។
ជុងហ្គុក ដើររុញ ថេហ្យុង ទៅដល់ទល់ជើងនិងគ្រែគេងទាំងមាត់និងជាប់គ្នានៅឡើយ រាងក្រាសលើដាក់រាងតូចអង្គុយច្រកកៀវលើភ្លៅនាយដែលអង្គុយលើគ្រែក្រសោបចង្កេះតូចមកជិតសើចអាវយឺតនិងខ្លួនរាងតូចឡើងរួចចាត់ការបឺតជញ្ជក់លិតឈឺរីក្រហមព្រឿងរបស់រាងតូចទាំងសងខាងឆ្លាស់គ្នា
" អ្ហឹស..." ថេហ្យុង ពើងទ្រូងបន្ថែម គេទាញអាវចេញពីខ្លួនលែងខ្មាសបោះអាវទៅម្ខាងដៃក្រសោបក្បាលរាងក្រាសដែលកំពុងញ៉ក់ញីលើខ្លួនអង្អែលសក់រលោងរាងក្រាសតាមអារម្មណ៍កំពុងអណ្តែតឡើងតាមការថ្នាក់ថ្នមរបស់នាយ ។
" អឹម...ជុងហ្គុក...បាន...បានហើយ " ថេហ្យុង ឃាត់តែ ជុងហ្គុក ក៏ប្តូរមកថើបសព្វរាងកាយគ្មានចន្លោះរាងតូចទ្រាំលែងបានពីការបំបោះអង្អែល ខួរក្បាលគេទទេស្អាតពេលនេះក្នុងខ្លួនគឺត្រូវការប្រុសម្នាក់នេះមកបំពេញអ្វីដែលគេកំពុងត្រូវការ ។
រាងតូចចាប់មុខរាងក្រាសមកថើបមាត់ហើយផ្តេករាងក្រាសទៅលើគ្រែដោយគេនៅអង្គុយពីលើនៅឡើយ ថេហ្យុង ងើបចេញពីការថើបដោះអាវ ជុងហ្គុក ចេញរួចអោនទៅថើបរាងក្រាសម្តងទៀត ។
ជុងហ្គុក ងើបផ្តួលអោយ ថេហ្យុង នៅក្រោមវិញនាយងើបចាត់ការរបស់ទើសទាល់ចេញអស់ពេលនេះក្នុងខ្លួនឡើងកម្តៅរាប់ពាន់អង្សារ រាងក្រាសអោនទ្រោមលើរាងតូចម្តងទៀតម្តងនេះចាត់ការមិនចាំយូរលូកដៃទៅកាន់របស់ ថេហ្យុង សាប់វាឡើងតិចៗ
"អឹស...ជុង...លឿនជាងនេះទៀត " ថេហ្យុថ ថ្ងូរខ្ញាំកំរាលពូក ជុងហ្គុក បន្ថែមលឿនដៃតាមបញ្ជារ
បន្តិចក្រោយមកក៏បញ្ចេញទឹកស្នេហ៍ចេញមក ។
" ហឹម...អឹស..." ថេហ្យុង ថ្ងូរពេលរាងក្រាសជ្រប់មុខនិងប្រឡោះជើងគេលិ*សម្អាតត្រង់នោះអោយ ។
" ត្រៀមណា " ជុងហ្គុក បញ្ឈរជង្គង់ទាញត្រគាករាងតូចមកជិត នាយសាប់លើភាពរឹងមាំដែលកំពុងរីកមាឌនោះអោយ ថេហ្យុង ឃើញហើយលេបទឹកមាត់អ្ហឹក ។
" ខ្ញុំដាក់ចូលហើយ "
" ជុង....អាស៎..." ថេហ្យុង ថ្ងូរឡើងពេល ជុងហ្គុក ស៊កបញ្ចូលវាយឺតៗមិនកម្រោលនោះទេរាងតូចញែកជើងរាងធំជាមុនដើម្បីអោយវាងាយលូកចូលទៅបន្ថែមទៀត ។
" អា៎...ណែនណាស់..." ជុងហ្គុក បញ្ចេញទឹកមុខពេញចិត្តធ្វើវាម្តងណានៅតែតឹងណែនបែបនេះកាន់តែដកចិត្តមួយរួចមួយកម្រិតទៀត ។
" អឹស...ជុងហ្គុក...ឆាប់ឡើង...ពូទ្រាំមិនបានទេ " ថេហ្យុង តឿនបន្ថែម ជុងហ្គុក ក្រោយទទួលបានភ្លើងខៀវពីដៃគូរហើយក៏ប្រលែងអុកចូលខ្លាំងៗលែងទប់ ក្តីសុខស្រួលចូលមកយ៉ាងលឿនហូរហៀរពេញក្នុងខ្លួនអ្នកទាំងពីរយ៉ាងឆាប់រហ័ស
សម្លេងថ្ងូរនៃភាពសុខស្រួលបន្លឺឡើងឥតដាច់រហូតដល់គោលដៅមួយហើយមួយទៀតរហូតជិត 2ម៉ោងទើបឈប់ ។
រាងក្រាសទម្លាក់ខ្លួនទាញរាងតូចមកអោបជាប់រួចថើបថ្ងាស ថេហ្យុង មួយខ្សឺតវែង ។
" ខ្ញុំស្រលាញ់ពូបំផុត "
" ពូក៏ស្រលាញ់ឯងខ្លាំងបំផុតដែរ " ថេហ្យុថ ងើយមុខថើបបបូរមាត់ ជុងហ្គុក មួយដង្ហើមទើបលែងរួចអោបរាងក្រាសហើយសង្ងំគេងសម្រាកមួយសន្ទុះសិនព្រោះតែហត់អស់កម្លោំងពីខ្លួនគ្មានសេសសល់ ។
(មកអោយគេចាប់សុី ឬមកចាប់សុីកូនគេដល់បន្ទប់?) 😿🔥

To be continue.....