Larry Stylinson <3

Part 8

POV Harry (even iets terug voor de duidelijkheid)
We zitten hier nu al een tijdje. Liam drinkt veel bier en ik merk dat hij dronken is wanneer hij ons verteld "Jongenz ik ga naar bofen, even plesier maken". Aan zijn stem kun je al horen dat hij te veel heeft gedronken. Hij loopt naar boven en dan hoor ik de deur van Louis open gaan.
Shit, het dringt nu pas tot me door wat hij bedoelt. Uit alle paniek laat ik mijn glas met water op de grond vallen en storm de gang op. Zayn was me voor en houd me tegen. "Zayn ik wil naar boven" probeer ik vriendelijk en rustig te vragen. Al zou hij wel de lichtelijke haast in mijn stem hebben gehoord. "Liam wilde even kijken hoe het met hem ging voor jij weer mag" antwoord Zayn. Lekker dan. Ik zie dat Niall ook op de gang staat. Hij kijkt me aan. Gaat hij nog wat doen, of wat.
Ik probeer Zayn omver te duwen maar hij is sterker. Zo kom ik nooit boven. Dan hoor ik van boven glasgerinkel en een schreeuw. "LAAT ME ERDOOR" Roep ik tegen Zayn.

Uit alle woede stoot ik hem bot omver. Ik ren de trap op en open de deur. Daar zie ik dat Liam uithaalt voor een tweede klap. Ik ren naar hem toe en pak zijn arm beet en houd hem in de lucht. Met mijn andere arm probeer ik hem van het bed te duwen. Na enige moeite lukt het en ik sleur hem zo snel als ik kan de kamer uit en sluit de deur. Liam probeert de deur door te trappen, maar gelukkig is hij niet zo sterk omdat hij al dronken is. Na een tijdje hoor ik hem de trap aflopen. Wat een opluchting. Dan besef ik me dat ik nog niet heb gekeken hoe het met Louis ging. Ik draai me om en kijk recht in de ogen van een bang jongetje. Misschien heb ik hem nog nooit zo bang gezien.
Dan zie ik een grote wond op zijn schouder en besluit hem schoon te maken.
Hij moet weten dat ik dit alleen doe zodat hij geen trauma's hier aan over houd want zoals ik al eerder bedacht had is dat niet de bedoeling. Ik weet alleen niet of dat nou een gedachte is die ik me voorhoud zodat ik een rede heb om aardig tegen Louis te doen of dat het echt zo is.

Ik pas mijn toon aan als ik hem vraag "zal ik verder gaan of niet". Hij schrikt van mijn toon, maar hij moet ook weten dat we niet vrienden zijn...

Dat zijn we wel

Ik schud de gedachte weg en knipper even met mijn ogen.
Als de wond schoon is kleed ik me om. Ik voel dat hij me aankijkt en stop nog even voordat ik iets uit doe. Ik kijk om en kijk hem aan waardoor hij weg kijkt. Vervolgens doe ik mijn trui uit en vervang hem voor een iets te groot t-shirt. Ik doe ook mijn broek uit maar houd mijn boxer aan.
Ik draai me weer om en zie dat Louis zijn kleren op de grond liggen. Dan pas besef ik me dat hij naakt is hij ligt onder de deken dus ik zie niks van hem. Ik twijfel even, maar pak dan toch zijn kleren op en geef ze aan hem waarna hij ze onder de dekens aan doet. Als hij klaar is stap ik naast hem in bed. Hij gaat duidelijk aan de andere kant van het bed liggen.

Ik zie aan hoe snel zijn borstkas op en neer gaat dat hij niet helemaal gerustgesteld is. Hij moet een goede nachtrust hebben dus ik zal hem eerst rustig moeten maken.
Ik pak mijn telefoon van het nachtkastje en zoek de oortjes in de la. Ik reik één van de oortjes naar hem, maar hij staart er alleen angstig naar.
"Oortjes kunnen volgens mij niks doen" zeg ik. Wanneer hij ze niet aanpakt geef ik hem het andere oortje waar ook een pauze knop op zit en een knop om het geluid harder en zachter te zetten. Dan kan hij altijd nog alles op pauze zetten.
Hij kijkt er nog eens naar en pakt het voorzichtig aan waarna hij het in zijn oor doet. Ik doe het andere oortje in en zet een aflevering aan van een serie die ik kijk. Het zijn losse verhaaltjes dus hij zal het wel begrijpen.

Als de serie is afgelopen kijk ik rechts van me. Louis ligt al te slapen. Hij licht dichter bij me omdat hij natuurlijk een van mijn oortjes in had. Ik kijk hem nog even aan en haal dan voorzichtig het oortje uit zijn oor. Ik buig van het bed af om mijn telefoon weer op het nachtkastje te leggen en ga weer terug liggen. Het is best koud in de kamer en ik trek de deken iets verder over Louis heen.
Zijn ogen gaan weer open. Gaperig staart hij me aan. Wat een record dit hij heeft zeker 8 minuten geslapen. "ga weer slapen" zeg ik hem. Hij kijkt me nog steeds aan. Zijn haar zit door de war en zijn hoofd komt net boven de deken uit. "Ik kan niet slapen, ik kan nooit slapen" antwoord hij.

"Oké mag ik anders iets meer over je weten?" Ik besef me dat ik niks over Louis weet op zijn leeftijd en zijn naam na. "uhm oké..." antwoord Louis twijfelend. "Mag ik dan ook vragen aan jou stellen?".
Ik twijfel even, maar zeg dan "is goed".
"Waar was je naar op weg toen we je ophaalden"
"Ophaalden..." Herhaalt hij. Geen goede vraag dit. Terwijl ik bezig ben om een nieuwe vraag te bedenken antwoord hij "Ik wilde naar het park".
"Waarom ontvoerden jullie mij en niet iemand anders" vraagt hij.

Het echte antwoord hier op was dat ik iemand moest kiezen die er goed uit zag, maar ik weet dat hij dat niet wilt te weten al vind ik dat het best goed gelukt is. "We pikten de eerste beste jongen op die alleen liep en dat was jij". Ik zie hem slikken. Het zal best hard zijn om te beseffen dat als hij 1 minuut later vertrok hij dan hier misschien niet zat, en ik geef hem de tijd om over mijn antwoord na te denken.
Hij zegt verder niks dus ik zeg hem "Het duurt niet meer lang en je kan hier weg, je ouders houden vast genoeg van je". Het is nog steeds een raar gevoel om een jongen gerust te stellen die je zelf hebt ontvoerd. Ik kijk weer naar hem en zie een reactie die ik niet had verwacht. Hij heeft tranen in zijn ogen en zegt niks. Hij opent zijn mond om iets te zeggen maar sluit hem weer.

Op het een op het andere moment beweegt hij zijn hoofd naar me toe en legt die op mijn borst. Hij begint te huilen en door het snikken door hoor ik hem zachtjes zeggen "Ik wil niet weg...".


Ach Louis... Waar moet hij dan ook heen? Ik zou hem aanraden gewoon bij Harry te blijven en dan samen erg gelukkig te worden.

Ik heb vandaag btw een soort verhaal moeten maken voor Nederlands. Het werd wel een spannend verhaal en volgens mij is hij wel goed haha. Hij moest duizend woorden worden gezien deze hoofdstukken meestal rond de 1200 zijn dacht ik nou dat moet wel lukken.

Verder vrij rustig gehad dus vandaar dit hoofdstuk.