ခ်ဳပ္ထားရာကေန႐ုန္းလိုက္ၿပီးမ်က္ႏွာေပၚကမ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေတြကိုဝတ္ထားတဲ့အက်ႌနဲ႔ပဲကုန္းသုတ္လိုက္တဲ့ ညစ္ေပတူးက ခုနကမ်က္ႏွာနဲ႔မတူ စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႔ကားေပၚျပန္တက္လာသည္

အခုမွပဲ ေရွ႕ေနႀကီးဆိုသူနဲ႔သူ႔လူေတြကအသက္ရႉေခ်ာင္သြားၾကသည့္ပုံ

"ကဲ ရၿပီလား "

လက္မွတ္ထိုးကာ သူ႔ေရွ႕ခ်ေပးလိုက္ေတာ့ သူကပါ လက္မွတ္ယူထိုးၿပီး အၿမဲေျပာင္ေနတဲ့အခြက္နဲ႔ပဲကိုယ့္လက္ေမာင္းကိုမွီတြယ္ကာ

" ခ်စ္လိုက္တာ ေမာင္ရယ္ တကယ္ခ်စ္တယ္"

"ဟူးးးးး"

ခ်န္းေယာလ္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ သက္ျပင္းနဲ႔အတူ ေလွ်ာ့ခ်လိုက္မိေတာ့သည္ ဇြတ္တ႐ြတ္နဲ႔ လုပ္ပုံေတြက ဘယ္ေတာ့မွေပ်ာက္ကြယ္မသြားမယ့္သူ႔ပုံစံပင္

"အိမ္ျပန္မယ္ ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ ေမာင္းေတာ့ေလ"

"ဘာ ဘယ္ ကိုျပန္မွာလဲ"

ကိုယ့္ကိုမွီေနရင္းကပဲေျပာလာသူေၾကာင့္ကိုယ္ကျပာျပာသလဲေမးလိုက္သလ္ို ကားဆရာကလည္းကားစက္ႏႈိးၿပီးသားျဖစ္ေနၿပီ

"အိမ္ျပန္မွာေလ ေဖေဖ့ကိုသူ႔သမက္နဲ႔မိတ္ဆက္ေပးရေအာင္လို႔ အိမ္ျပန္မွာ"

"မသြားပါဘူး ငါ့အေမဆီငါျပန္မွာ ဘူခြၽန္ျပန္မွာအခု "

"ဟာ ေမာင္ကလည္း"

"မင္းအေဖဆီျပန္ခ်င္ျပန္ေလ ငါေတာ့ငါ့အေမဆီပဲငါျပန္မွာ"

"ဟာ ခနခနေနပါဦး "

"မေနဘူး ငါ့အေမက ဟိုမွာတေယာက္တည္းေနရတာ "

"ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲဒါဆိုဟင္"

ကေလးလိုမ်က္ႏွာေဘးနဲ႔လာေမးေနတာမို႔ တကယ္သူ႔ဆႏၵလိုက္ေလ်ာလို႔လဲမျဖစ္ ဟိုမွာက ကိုယ့္အေမတေယာက္တည္း ကိုယ့္ဇာတိမွာပဲျပန္အေျခခ်ဖို႔ကလည္းဆုံးျဖတ္ၿပီးသားမို႔

"ဒီလိုလုပ္ေလ ငါကငါ့အေမဆီျပန္မယ္ မင္းကမင္းအေဖဆီျပန္"

ခ်န္းေယာလ္ ခပ္တည္တည္နဲ႔ေျပာၿပီးကားထဲကထြက္လိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ ငရႈပ္ကလက္ကိုလာဆြဲကာ

ေပြလီငရႈပ္ေလးရဲ႕ခ်စ္ရသူWhere stories live. Discover now