Weapon in Disguise

▪Chapter 35

"Why the hell did you bring your girlfriend here Kevin?!” sigaw iyon ng babae mula sa itaas.

“Mom! I told you that I will,” boses iyon ni Kevin at mukhang nanay niya ang kausap niya.

“Son, listen to your Mom,” now his daddy.

“No! Why are you doing this to me? I love her!” nagmamakaawa ang boses ni Kevin.

“I will not go there to meet that freakin’ girlfriend of yours 'cause you’re fuckin’ engage!” sigaw ng nanay niya.

Para akong nabingi dahil sa sinabi ng nanay niya. Bakit hindi sinabi saakin ni Kevin?

“But I don’t even know who am I going to marry! I will never do what you want! I love her and that’s on period.”

“It’s for the sake of our family’s name and business, son. Please understand me and your mom.”

Kusang tumutulo ang luha ko dahil sa mga narinig ko. Ramdam kong papalapit na si Kevin pero hindi ko ito inintindi dahil sobrang nasasaktan ako.

“Kate, let’s go some--------“

Hindi ko na ito pinatapos dahil kusa na akong tumayo at lumabas. Hindi ko alam kung saan ako pupunta dahil hindi ko naman alam ang lugar na ito, basta ang alam ko lamang ay nasasaktan ako at gusto ko munang lumayo dahil bakit naman pinatagal pa niya kami ng ganito kung may ibang babae naman pala siyang papakasalan diba? Sana naman din naisip ko iyon noong una pa lang dahil normal nga lamang pala ang arriange marriage sa mundo ng business.

Lakad lamang ako ng lakad habang naiyak hanggang sa may tumigil na sasakyan sa harap ko at nakita kong si Sir Aeron pala ang nasa loob nito.

“What happened to you, Kate?” nag-aalalang tanong nito.

“P-please, get m-me out of here, sir” iyon lamang ang nasabi ko.

“Okay okay, get in!” sagot saakin nito at hindi na ako naging choosy dahil pumasok na agad ako bago pa ako maabutan ni Kevin.

Alam kong nakikiramdam saakin sir at kaninang-kanina pa niyang gustong magtanon pero mas pinili niyang tumahimik. Wala din ako sa mood para mag-kwento dahil sapat na ang mga narinig ko kanina para masaktan ako ngayon.

Hindi ko alam kung bakit kailangan pa niya kaming paabutin sa ganito kung mayroon naman pala siyang papakasalan. Wala kaming laban sa magulang niya, sana sinabi niya agad. Iyak lamang ako ng iyak hanggang sa nakaramdam ako ng antok at hindi na namalayan na nakatulog na pala ako.

Nagising na lamang ako na nasa kwarto na ako at hindi ko alam kung paano ako dinala ni sir dito. Baka binuhat niya pa ako instead na gisingin ako, nakakahiya talaga. Bukas na lamang ako magpapasalamat sa kaniya kapag pumunta ako ng organization and hopefully, sana wala si Kevin doon dahil maaalala ko lamang ang mga narinig ko sa tuwing makikita ko siya.

Nakaramdam ako ng gutom kaya naman bumaba na ako para kumain pero mukhang magtitiis na nga lamang ako ng gutom dahil pagbaba ko ay nakita kong nakaupo si Kevin sa upuan kaya naman dali-dali akong tumakbo pero mukhang narinig niya at sumunod ito saakin, buti na lamang at nakarating agad ako sa kwarto ko kaya mabilis kong naisarado ito ni-lock. Kumakatok siya pero hindi ko ito sinasagot.

"My lady, open this door please," nagmamakaawa na siya.

"Go away, Tyler. I need space."

"Talk to me first, please?"

"I said go a-away" nautal na ako sa last word na sasabihin ko dahil naiyak na naman ako. Bwiset na mga luha! Traydor.

"Did you hear all of that?"

"Why didn't y-you tell me?!"

"Because i want to fight for you. I love you."

"I need time for myself to think, Tyler. Let me go," umiiyak parin ako.

"But please tell me na may babalikan ako, Kate."

"I d-don't know. Wala tayong laban sa magulang mo, Tyler! W-wala!"

Hindi ko mapigilan ang sarili ko na humagulhol dahil ang dami naming problema na nalampasan tapos sa ganitong kadaling paraan lamang pala ako manghihina. Usapang magulang sa anak 'yon, alam kong ang makakabuti lamang sa kanya ang ginagawa ng mga magulang niya.

"No! Baby i'll fight for you. I'll fight for my lady even if it means i'll risk my life. Goodbye for now, My lady, have some rest."

Pinakiramdaman ko muna kung nakaalis na ba siya at nakarinig na ako ng mga yabag niya palayo hanggang sa tumahimik na kaya naman binuksan ko na ang pinto pero nagkamali ako dahil nandoon pa pala siya at huli na bago ko maisara ang pinto dahil tumakbo siya papunta saakin at hinalikan ako ng malalim.

He touched my face and kissed me at the forehead.

"I'll give you space but i won't let you go. I love you so much and i can't see you smiling in another man's hand."

Tuluyan na siyang lumayo at tumalikod. Sobrang sakit ng dibdib ko dahil pakiramdam ko ay nilalayo siya saakin ng tadhana. Napaka-unfair na isang katulad ko ang napapunta sa kaniya. He deserve someone better so i'll be better for him. I can't let him be in another woman's hand. No!

Nang masiguro kong wala na siya ay bumaba na ako at tsaka kumain pagkatapos ay nag half-bath lamang at bumalik na sa kwarto para matulog.

-----

Nag j-jogging ako ngayon dahil ilang araw na talagang hindi nakakaramdam ng fresh morning air ang aking katawan. Sayang nga lamang dahil wala akong pet na mailalakad dahil talagang takot ako sa mga hayop, kaya nga takot ako kay Amanda e HAHAHA char mga 1%.

Nag slow down muna ako dahil nakakaramdam na ako ng pagod at nag s-stretching na lamang habang naglalakad. Masyado ding pre-occupied ang isip ko kaya hindi ko na namalayan na may sumusunod pala saakin at huli na nang mapansin ko dahil natakpan na na nila ng panyo ang bibig ko at pagkatapos lamang ng ilang segundo ay nawalan na ako ng malay.

*nagising si Kate*

Nagising na ako at may takip ang mata ko. May tali din ang kamay ko kaya naman hindi ako makalaban. Ramdam kong nasa loob kami ng isang sasakyan.

"Where the hell am i?!" sigaw ko.

"Shet! Chill ka lang, Miss. 'Di ka namin sasaktan dahil lagot kami."

"Where the hell are you going to bring me?!"

"Napag-utusan lang po, Ma'am. Hindi din po namin kilala ang mga taong iyon."

Lamang ang kaba na nararamdaman ko ngayon dahil walang Kevin na magliligtas saakin, paano na lamang kung ang kalaban pala ang nag-utos sa mga ito? Paano na lamang ako?