Weapon in Disguise

▪Chapter 34

I’m now in my room and smiling alone. Nakakaramdam ako ng ligaya sa tuwing maiisip ko ang mga bagay na nangyari kanina habang kasama ko si Kevin. He really loves me and I can feel it, ang tanga ko na lamang kung hindi ko siya mamahalin pabalik.

*phone’s ringtone*

Narinig kong may tumatawag saakin kaya naman saglit ko munang itinigil ang pag-iisip ko at sinagot ang tawag.

“Hello?” wika ko.

“Kate, we need to talk. I’m outside your house.”

“Ms.Vanessa?”

“Yes it’s me. Please let me in.”

Dahil sa pagtataka ay bumaba ako at binuksan ang gate para sa kanya. Pinapasok ko ito sa bahay at hinayaan lamang na maupo sa sofa. Kumuha ako ng maiinom nito.

“Thanks," saad niya nang iabot ko sa kanya ang isang basong juice.

“Ano kailangan mo saakin?” matamlay kong tanong dito.

Ibinaba muna nito ang iniinom niyang juice bago nagsalita. “Why are you being like this?”

“Me? Being what?”

“You’re acting weird, Kate. What’s happening to you?”

“Ask yourself, Ms.Vanessa! Ask yourself.”

“I can’t ask myself so you need to tell me the truth.”

Napangisi ako dahil sa kanya pa talaga nanggaling ang magsabi ako ng totoo? No way! Hanapin niya ang sagot sa sarili niyang tanong. Wala akong ganang makipaglaro sa kaniya dahil masyado siyang maduming maglaro at hindi ko talaga nagugustuhan iyon.

“I don’t have time for nonsense things, Ms. Vanessa. You may leave.”

“But this is not nonsense!” giit niya.

“For you. But for me? It’s clearly nonsense, Ms. Vanessa. Thanks for your concern but i don’t need it.”

Pumunta na ako sa may pinto at binuksan ito kahit hindi pa natayo ang aking bisita. Naghintay pa ako ng ilang minuto bago nito napag-pasyahan na umalis na at hindi ko na siya hinatid pa sa may gate dahil agad kong sinaraduhan ang pinto at bumalik na sa kama para matulog dahil bukas ay maaga pa ang aking pasok sa kadahilanang half day lamang daw kami.

*kinabukasan*

Maaga akong nagising kanina at hindi na-late sa klase. Kasama ko ngayon si Tyler at hindi ko alam kung saan ba ako dadalahin nito dahil pumunta ito kanina sa bahay at sinundo ako kaya naman hindi na ako naihatid ni manong at no choice din ako kung hindi ang sumabay sa kanya pauwi pero mukhang ibang way naman yata ang dinadaanan naming ngayon.

*flashback*

Maaga akong nagising at saglit munang nag-stretching bago pumunta sa banyo at maligo na. Kumakanta pa ako ng stay with me by Punch feat. Chanyeol sa loob dahil namimiss ko na ang kdrama na goblin. Naalala ko din kung gaano kagwapo ang Sungjae ko don ahhihihi. After 30 minutes ay natapos na akong maligo at nagtagal ng 15 minutes ang pagbibihis ko. 5:00 pa lamang naman ng umaga kaya marami pa akong time sa pagkain at mamaya pa ang balak kong pumasok.

Bumaba ako sa hagdan at malakas pang kinakanta ang OST naman ng extraordinary you na “Story that won’t end” by straykids. Binabalik ang kilig kay Eun Dan Oh at Haru awit. Nasa chorus na ako noong halos mahulog ako dahil nakita kong nakangiting nakatingin saakin si Kevin habang nakaupo sa sofa. Mabilis akong naglakad at lumapit dito, nagawa ko pang sampalin ang sarili ko para i-check kung nanaginip lamang ba ako pero mukhang hindi nga.

“What are you doing here?”

“Inagahan ko talaga, My lady para hindi ka makatanggi.”

He even winked at me at nakita kong pinagpapantasyahan siya ng mga bata naming katulong kaya naman sinamaan ko ng tingin ang mga ito.

“Get lost!” wika ko sa mga ito.

“Ohhh, I love it when my lady’s doing that”

“Whatever, Tyler!” nilampasan ko muna ito at tsaka pumunta sa kusina para kumain.

Nakakapagtaka dahil hindi ko nakikita sina Manang sa kusina, usually kase ay andito pa sila ng ganitong kaaga at nagluluto o di naman kaya ay iniintay ako para sabay-sabay na kaming kumain. Dumiretso na lamang ako sa lamesa at umupo.

“Do you love it?” biglang sumulpot si Tyler mula sa may pinto.

“Love what?”

“I prepared that breakfast for you!”

“Oh really? Let me give it a try then.”

Kahit na ilang beses na naman niya akong naipagluto at alam ko nang masarap ito ay nagkunwari pa din ako na wala akong idea. Hindi ko talaga lubos na akalain na ang isang kagaya niya na anak mayaman at maraming katulong sa bahay ay may kakayanan na magluto ng mga hindi ordinaryong lutuin.

Bihira na lamang sa mga katulad niyang lalaki ang ganoon kaya naman masasabi kong napaka-swerte ko talaga. Tinikman ko na ang luto niya and he never failed to made me amazed.

“Woah, this is freakin’ delicious!” I reacted.

“Kasing sarap ng nagluto,” sagot niya.

*end of flashback*

“Saan ba kasi tayo pupunta ha?”

Naiinis na talaga ako pero nagagawa padin talaga niyang ngumiti “At my home.”

“Why didn’t you inform me para naman nakapag-ready ako diba?”

“You don’t have to. You just need to remove that disguise of yours.”

Hindi na ako nakipagtalo pa dito dahil alam ko namang hindi na ako mananalo. Kahit anong gawin kong pagrereklamo ay buo na ang desisyon niya at alam kong hindi ko na iyon mababago pa. That’s Kevin. Naghintay na lamang ako na makarating kami sa kanila at siniguradong naalis ko na ang disguise ko.

After some few minutes ay tumigil na kami sa harap ng isang mansion at may nagbukas ng gate para makapasok kami ni Kevin. Hindi na ako mabibigla kung talagang malaki ang bahay nila dahil successful naman talaga ang kanilang kumpanya. Hindi pa kami nakakababa ng sasakyan ay nakakaramdam na ako ng kaba dahil first time kong makakaharap ang mga magulang niya.

“You’re nervous, My lady?”

“Yeah, kind of.”

“Don’t be 'cause I’m here.”

Bumaba na ng sasakyan si Kevin at pinagbuksan ako ng pinto. Yeah right, hindi ako dapat na kabahan dahil andiyan naman si Kevin. Pumasok na kami sa loob at sandali muna akong pinaupo sa sofa para tawagin ang mga magulang niya na nasa itaas pala.

Patingin-tingin lamang ako sa bahay at agad akong napangiti noong may nakita akong larawan ni Kevin ng mga panahong bata pa siya. Ang cute cute niya HAHHAH.Hindi ko naamalayan na natulala na pala ako sa picture ni Kevin nang biglang may magsalita kaya naman nagbalik ako sa aking diwa.

“Baka po matunaw si Kuya.”

Nilingon ko kung sino ba ang nagsalita at nakakita ako ng isang lalaki na mas maliit ng kaunti kay Kevin at may hawig ito dito, maaaring kapatid niya ito.

“Ay sorry hehe.”

“Are you his girlfriend?”

“Yeah.”

“He must really love you for doing this,” bulong nito.

“I’m sorry ,what?”

“Nothing, nice meeting you. By the way I am Kent Zian.”

“I’m Kate Alexandria. Nice meeting you too.”

Ngumiti lamang ito saakin at umalis na din kaya naman wala na ulit akong kausap at hindi ko sinasadyang marinig kung sino man ang nandoon sa itaas na mukhang hindi ko na talaga dapat pang narinig.....