Εγώ....το πολύτιμο παιχνίδι του

Αγάπη στην αιωνιότητα

τον εαυτό μου.
Άσχετα από την λίγο φουσκωμενη κοιλια μου που την υπέρ λατρεύω.... Τον βρίσκω ομορφο.
Λίγες φορές μου έχει συμβεί αυτό .
Συνήθως είχα κόμπλεξ με τον εαυτό μου .
Κάτι που ήθελα πολύ να αντιμετωπίσω αλλά ποτέ δεν κατάφερα.
Και μετά ήρθε η θαλασσιτσα μου και τα έδιωξε όλα.
Δύο χέρια τυλίγουν το λευκό μου δέρμα και ένα ζεστό φιλί στο λαιμό με κάνει να ρίξω το κεφάλι μου πίσω βγαζοντας ένα μουγκριτο ευχαρίστησης.
Ανατριχιαζει όλο μου το σώμα καθώς βρισκόμαι σπίτι.

Με φιλάει απαλά στα χείλη και προσεχτικά με σφίγγει πάνω του.
Μμμ δεν θέλω να τελειώσουν ποτέ τέτοια πρωινά.
- Μου κάνεις μαγιά γαμωτο....
Μουρμουριζει αισθησιακά.
Ναι μαγιά με μια κοιλιά που θα μεγαλώνει.
Μεγάλος αρκούδος ο μπαμπάς θαλασσιτσα πάνω του θα κοιμόμαστε.
-Φοβαμαι....
Μουγκρίζει πάλι λες και δεν θέλει να το παραδεχτεί.
Γυρνάω στη μεριά του για να βλέπω τα υπέροχα πρασινά μάτια του.
Τη όμορφη θέα.... Αυτά τα μάτια θα τα βλέπω για πάντα όμως ποτέ δεν χορταινω να μου λένε ιστορίες.
Του χαϊδεύω απαλά τα μαλλιά και κλείνει τα μάτια του.
-Ανοιξε τα σε παρακαλώ.
Ψελλιζω.
Τα ανοίγει και με κοιτά ενιγματικα ,του χαμογελάω.
-Γιατι?...
Ο κόσμος μου όλος...
-Γιατι έτσι αναπνέω...
Με τραβάει κοντά του άγρια και τα μάτια του σκουραίνουν.
-Θελω να μείνω για πάντα μέσα σου ενωμένος μαζί σου.... Αν....
Σταματάει...
-Θελω να μου ανήκεις γιατί δεν αντέχω να βλέπω κάποιον άλλο να σε κάνει ευτυχισμένη.
Απαλά με τραβάει από τη μέση και αργά κάνουμε στροφές σαν να χορεύουμε.
-Δεν μπορεί κάποιος να με κάνει ευτυχισμένη εκτός από εσένα και σου ανήκω γιατί πάντα θα επιστρέφω.
Κλείνει τα μάτια και ανασαίνει βαριά.
-Ασε με να σε καταστρέψω....
Λέει ανεβαζωντας την μπλούζα μου με το χέρι του και απαλά του το κατεβάζω.
-Εχουμε δουλεια
Έρχεται κοντά στο λαιμό μου και η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει άγρια.
-Δεν πείραζει να μην πάμε μια μέρα.
Απαντάει με παράπονο.
Αυτός θα είναι μεγαλύτερος μπέμπης από την κόρη του.
Και τώρα μου το κάνει δύσκολο.
-Αγγελε,....
Δαγκώνει απαλά το σημείο που με φιλούσε και αφήνω ένα αναστεναγμό.
-Εισαι αντιεπαγγελματικος.
Γνέφει αρνητικά ακόμα φιλώντας τον λαιμό μου.
-Ερωτευμενος με την γυναίκα μόυ είμαι.
Και πριν το καταλάβω βρέθηκε μέσα μου.

Το κεφάλι μου κοντεύει να σπάσει από όλους αυτούς τους αριθμούς.
Αλλά είναι ωραία να δουλέψω εδώ.
Ο Άγγελος δεν με αφήνει να βγαίνω από γραφείο.
Οοχι θα κουραστω λέει.
Επίσης έχει γεμίσει το γραφείο με φαγητά και μπουκαλάκια που πρέπει να τελειώσω πριν να φύγουμε.
Έχει κλειδώσει την δική μου εξωτερική πόρτα και αν θέλω να φύγω θα πρέπει να πάω απο αυτή που ενώνει τα γραφεία μας.
Μου ήρθε να τον χτυπήσω αλλά ξέρω ότι απλά φοβάται.
Όχι ότι δεν θα αλλάξει αυτό αλλά για τώρα τον αφήνω να χαρεί.