Εγώ....το πολύτιμο παιχνίδι του

Είσαι άθλιος

Μετά από αυτό δεν τον ξανά είδα και καλυτερα.
Άρχισα να παρηγορω τον εαυτό μου και να τον προετοιμάζω.
Πέρασαν δύο εβδομάδες.
Ο Χάρη μου ζητάει συνεχώς συγνωμη που τον έφερε στο καφέ και είναι διαρκώς κοντά μου για ότι χρειαστώ.
Η Χάνα έφυγε και έγω ήθελα χρόνο μόνη μου οπότε δεν με πείραξε τόσο.
Άλλωστε αν δεν έφευγε θα προσποιούνταν ότι παθαίνει κρίση κατάθλιψης για να γυρίσει στον Άντριου.

Οι τελευταίες εβδομάδες ήταν πολύ δύσκολες.
Τα λόγια του με βασάνιζαν από το πρωί ως το βράδυ και μετά θρηνούσα για την Ιζαμπελα .
Η Ιζαμπέλα είναι ένα κομμάτι που θα παραμείνει σαν βάρος, αφού ακόμη κατηγορώ τον εαυτό μου.
Και εκτός από αυτό έχω και τον Άγγελο.
Μέχρι που ο πόνος σιγά σιγά μέρα με τη μέρα ξεθωριάζει.
Τουλάχιστον η καινούργια δουλειά με κράτησε απασχολημένη για κάποιο διάστημα και αυτό πραγματικά το χρειάζομαι πολύ.
Δεν θέλω να τον σκέφτομαι ούτε και τι θα γίνει.
Επικεντρώθηκα στη δουλειά μου έτσι όπως έκανα όταν έφυγα και έτσι τελικά κατάφερα να μην τρελαθώ από το μαρτύριο που με έβαλε να περνάω.
Γιατί στο τέλος της ημέρας κάθε βράδυ τα λόγια του με ξανά στοιχειώνουν.
Απλά δεν μπορώ να πιστέψω πως μου είπε κάτι τέτοιο.
Τι του δημιούργησε τέτοιο μίσος πια?!
Δεν ξέρω....και πρέπει να μάθω δεν μπορεί να το αξίζω....δεν μπορεί να τα αξίζω όλα αυτά.
Πρέπει να δω τι ήμουν στην προηγούμενη ζωή μου επείγωντος.
Το τι τραβάω σε αυτη δεν είναι τυχαίο.
Δεν μπορώ άλλο να τον σκέφτομαι,να τον αγαπώ, να μου λείπει.
Κάθε φορά που σκέφτομαι ότι ακόμη τον αγαπώ με καταστρέφει λίγο παραπανω.

Για άλλη μια μέρα, με όλες αυτές τις σκέψεις στο κεφάλι μου κατευθυνόμαι προς το εστιατόριο.
Είναι αναπόφευκτο,κάθε φορά που λόγο αφήνω το μυαλό μου πεις σε εκείνον.
Έτσι το μόνο που θέλω είναι να πάω στο εστιατόριο όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Είναι ένα μικρό μαγαζί με αρκετή επιτυχία αφού ο χώρος είναι προσιτός και ζεστός ενώ το φαγητό είναι απλά άψογο.
Θα μπορούσε κάλλιστα ο ιδιοκτήτης να το μεγαλώσει αλλά θεωρεί ότι θα χαλάσει.
Και ίσως να έχει δίκιο δεν ξέρω.
Άλλωστε δικό του είναι το μαγαζί, δικά του και τα κέρδη....

Δεν έχω κάποιες ιδιαίτερες σχέσεις με το προσωπικό αν εξαιρέσεις ένα παιδί τον Ριτσ που με βοήθαει στο κλείσιμό κάθε βραδυ.
-Ει Άνν.....
Ξυπνάω από τον κόσμο μου και κοιτάω τον μάγειρα.
-Αυτα στο 12
Γνέφω καταφατικά και περνώ τα πιάτα στα χέρια μου
Τρέχω προς το τραπέζι.
-Καλη όρεξη...
Χαμογελάω και αφήνω τα πιάτα.
Πάω να φύγω όταν το χαμόγελο μου σβήνει καθώς θυμάμαι το πλατύ δικό του.
Γυρίζω στο τραπέζι.
-Τι κάνεις εσύ εδώ?....
Αγριοκοιταζω πρώτα τον Χάρη που με κοιτάει αθώα.
-Αυτος επέμενε να έρθουμε δεν ήξερα ότι δουλεύεις εδώ...
Λεει γρήγορα ο Χάρη και φαίνεται να λέει την αλήθεια.
Ένα στραβό χαμογελο χαράζεται στα χείλη του.
Ακόμα και μαλακας είναι όμορφος.
Σκάσε Ανν σκάσε.
Καλά μας είχες αφήσει δύο εβδομάδες.
Ξεφυσαω κουρασμένα.
- Τι κρασιά έχετε?
Λέει χαλαρά σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Με δούλευει?
Αυτός γκαριζει δύο εβδομάδες πριν ότι δεν φεύγω από τη ζωή τού.
-Καλα πας καλε?....
Στρυφογιριζω τα μάτια μου.
Όχι δεν θα το κάνω εγώ αυτό δεν θα κάτσω να υποστώ και αυτό.
-Πειραζει που ήρθα να φάω?
Μου γρυλιζει και δήθεν ενοχλημένα.
-Ναι πειράζει που ήρθες εδώ!
Μετά μην λες ότι σε ενοχλώ!
Του φωνάζω και τραβάω τα βλέμματα.
Ναι δεν θα βάλω τον εαυτό μου να περάσει όλο αυτό.
Τελείωσα εγώ εδώ .
Δεν θα τρελαθώ εγω επειδή αυτός είναι μαλακας.
-Ριτσ?!....
Του φωνάζω και έρχεται γρήγορα εδώ.
Το βλέμμα του Άγγελου σκοτεινιάζει.
-Ναι?
Απαντάει χαμογελαστός.
Ναι γεια σου Κοκκινοσκουφίτσα.
- Μπορείς να πάρεις αυτό το τραπέζι?
Του χαμογελάω γλυκά και με κοίταει ενώ χαμογελάει αμήχανα.
Ε τώρα δεν είναι να .μάθει και τα προσωπικά μου ο Ρίτσ.
- Ναι φυσικά αλλά εγινε κάτι?
Απαντάει και κοιτάει τριγύρω ερευνητικά.
Δικαιολογία 1, δικαιολογια 2, η δικαιολογια 3?
Και οι τρεις σκατα είναι....
Αχεμ
-Ο-οχι... Απ-πλά...απλά οιι κύριοι θα ήθελαν κάποιο με περισσότερη εμπειρία για να τους προτείνει το μενού.
Απαντάω αμήχανα στον Ριτσ
Ο Άγγελος μου γρυλιζει.
Μωρέ αί στο διαλο δεν θα κάτσω να καταλάβω και γιατί συμπεριφέρεται έτσι.
-Ω μα η Άννα είναι εξαιρετική θα μείνετε απόλυτα ευχαριστημένοι.
Γυρνάω αργά στο μέρος του.
Θέλει να τον σκοτώσω?!
Θέλω να φύγω χριστιανε μου!
Κοιτάω τον Ριτσ έντονα.
-Ναι...τώρα δεν πειράζει καθυστερουμε και αφού είπαμε ότι θα τους πάρεις εσύ εγώ να φεύγω.
Καλή όρεξη.
Μουρμουριζω γρήγορα και πάω μέσα.
Τι ήρθε δηλαδή να κάνει εδώ? Τι θέλει?!
Στο λαιμό να τους κάτσει....