Παιζεις με την φωτια

2K 99 0
                                    

- Ναι...Ρεντ Άγγελος λέει που το ξες;
Έσφιξα τις γροθιές μου και τα δόντια μου και ήμουν έτοιμη να ουρλιάξω.

-Ηλίθιος!!
Ούρλιαξα και είδα τρόμο στα μάτια του Χάρη. Πήγα μέσα στο σαλόνι με γρήγορα βήματα πήρα το κράνος μου και έτρεξα κάτω.

Ανέβηκα στην μηχανή και ξεκίνησα για τις επιχειρήσεις του. Γιατί τα κάνει όλα αυτά σε εμενα;! Τι θέλει πια. Ανάμεικτα συναισθήματα τριγυρίζουν μέσα μου και είναι όλα αρνητικά. Ξέρω ότι δρω επιπόλαια και ότι όταν τον δω θα του σπάσω τα μούτρα άλλα επεβμαινει στην ζωή μου χωρίς λόγο και αιτία και την καταστρέφει. Αμφιβάλλω αν με ξέρει καν! Είναι αδιανόητο. Με υλιγκιοδη ταχύτητα έφτασα στο κυριο κτήριο του,εκεί που άρχισαν όλες οι επιχειρήσεις του.

Μπηκα στην ρεσεψιόν και σχεδόν έτρεξα προς την  κοπέλα.

-Ο Άγγελος Ρεντ που βρίσκετε
Την ρώτησα πανικόβλητη και αυτή με κοίταξε τρομαγμένη.

-τελευταίος  όροφος στο βάθος Αλλά!...
Δεν πρόλαβε να τελειώσει και είχα είδη μπει στο ανάσερ. Κοίταξα τα νούμερα μέχρι που το μάτι μου σταμάτησε στο μεγαλύτερο. 86 δίστασα να το πατήσω καθώς έχω υψοφοβια. Το πάτησα και έκλεισα δυνατά τα μάτια μου.

Πήγαινε με γρήγορη ταχυτητα παρόλα αυτά έφτασα στον όροφο μετά από δύο λεπτά. Το ασανσέρ ήταν διαφανές και είχε θεα όλη την Νεα Υόρκη Αλλά δεν κοίταξα για να μην με πιάσει κρίση. Οι διάδρομοι και αυτοί ήταν διάφανοι. Μα τι στο καλό αυτός ο Άνθρωπος επίτηδες το κάνει και είναι όλα διάφανα; Με βασανίζει ακόμα και όταν δεν το ξερει.
Έτρεξα στο βάθος του διαδρόμου και είδα με μεγάλα χρυσάφι γράμματα πανω σε μια ξύλινη πόρτα "Άγγελος Ρεντ" Ψώνιο ο άνθρωπος. Μπηκα μέσα και μια κοπελίτσα με γκρι φούστα και προκλητικό ντεκολτέ με κοίταξε έντρομη. Το παιχνίδι που πηδάει...

-Ο κύριος Ρεντ;
Τρομάρα του κύριος... Ρώτησα προσπαθώντας να ηρεμισω.

-Στην αίθουσα συσκέψεων είναι απασχολημένος.
Όχι για πολύ...
-Αυτή είναι η αίθουσα συσκέψεων;
Ρώτησα ενώ με τον δείκτη μου έδιξα την πόρτα στα αριστερά μου.
- Ναι αλλά όπως σας είπα είναι απασχολημένος...
Είπε ήρεμα αν  και ήταν  έτοιμη να με σταματήσει.
-Πολυ καλά...
Πήρα μια ανάσα και πήγα γρήγορα προς το δωμάτιο ανοίγοντας την πόρτα, η κοπέλα έτρεξα πίσω μου τραβώντας με. Αυτός και άλλοι μεγάλο επειχηριματιες με κοιτούσαν με το στόμα ανοικτό, ενώ σιγά σιγά το δικό του έγινε θυμωμένο. Κοίταξα περήφανα.

Εγώ....το πολύτιμο παιχνίδι  τουΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα