Εγώ....το πολύτιμο παιχνίδι του

Ρισκα

Πνιγμένη στα χαρτιά μέσα στο γραφείο. Μετά από εκείνο το βράδυ στο εστιατόριο ο Άγγελος μου ανέθεσε όλη την δουλειά για την ανάκαμψη της εταιρίας και εκείνος έφυγε για ταξίδι. Καλύτερα γιατί πραγματικά δεν ήθελα να τον δω. Τα πράγματα έχουν μπερδευτεί πραγματικά πολύ. Ο Άλεξ βρήκε δουλειά εδώ,πράγμα που με χαροποίησε ιδιαίτερα. Ευτιχως η δουλειά αν και κουραστική με κρατούσε μακριά από τις σκέψεις μου για εκείνον,που μετά το φιλί όσο και αν δεν ήθελα να το παραδεχτώ είχαν γίνει ανυπόφορες.

Με τον Μικε εδώ και μια εβδομάδα είμαστε μαζί Ναι.....βγήκαμε την επόμενη μέρα που κλείσαμε την συμφωνία και αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό που είχαμε πει πριν χρόνια,να ξανά προσπαθήσουμε. Μια εβδομάδα τώρα περνάω όμορφα μαζί του αλλά δεν νιώθω τίποτα. Δεν είναι όπως πάλια περνάω όμορφα Αλλά δεν νιώθω τίποτα παραπάνω από μια φιλία και δεν θέλω να τον κοροϊδεύω. Πρέπει να το τελειώσω σύντομα πριν τα πργαματα γίνουν χειροτερα.

Σκέψεις σκέψεις σκέψεις....αυτό κάνω την λιγη ώρα που βρίσκω ελεύθερη. Και ξανά αφού αυτη τελειωσει εγώ πάω να ξανά δω τις πωλήσεις που σήμερα θα ξεκινήσουν να πωλούνται τα προϊόντα σε πολύ χαμηλή τιμή και όλη πάμε να δούμε την πρόοδο. Ρίχνω νερό στο πρόσωπο μου και μετά από μια βαθιά ανάσα απλά φευγω απο την τουαλέτα. Συμαζευω το μυαλό μου και συγκεντρονομαι στον τελευταίο μήνα. Τα ρίσκα που πήρα,οι αλλαγές πολύ έγιναν ήταν πολλές.

Με ενα χαμόγελο ανοιγω την πόρτα και όλοι είναι εκεί και μου χαμογελούν. Πάω δίπλα στον Μικε που με περιμένει με το πιο γλυκό χαμόγελο δημιουργώντας μου ενοχές. Με σφίγγει πανω του και αφήνει ένα απαλό φιλί στα χείλη μου. Τα μάτια του χαμογελούν γαμωτο! Γυρνάω στην οθόνη και τα προϊόντα βγήκαν στην αγορα. Στον πίνακα όλα είναι μηδενικά και περιμένουμε όλοι να αλλάξουν κάπως οι πωλήσεις. Το πρώτο 1 φαίνεται και σύντομα αλλάζει αργά σε 2 και μετά πιο γρήγορα σε 3 όπου πια φτάνουμε στα πρώτα μηδενικά κανένας δεν περίμενε τέτοια άνοδο. Ξαφνικά τα κοντέρ σπάνε αλλάζοντας αριθμούς συνέχεια. Κάτι τέτοιο τόσο αναγκαίο πωλείται αμέσως. Βλέπω κι το γραφείο να μην προλαβαινουν τα τηλεφώνα και χαμογελω. Όλοι κοιτούν άφωνοι,πήραμε το Ρίσκο και νικησαμε. Ο Μικε με φιλάει γλυκά περήφανος.

Ακούω την πόρτα και γυρνάω την βλέπω μισάνοιχτη να κάθεται εκείνος στηριγμένος πανω της με τα χέρια δεμένα κάτω από το στήθος του. Με καρφώνει με το βλέμμα ενώ έχει ένα στραβό χαμόγελο. Οι χτύποι τις καρδιας μου γίνονται γρηγοροτεροι και μουδιαζω. Σχεδόν δύο εβδομάδες χωρίς να τον βλέπω ήταν μαρτυρικές. Μου αρέσει...μου αρέσει πολύ Αλλά δεν είναι για εμένα. Αλλάζει τις γυναίκες σαν τα πουκάμισα. Γύρισα στο βλέμμα μου ξανά στον πίνακα. Και όταν πήγα να φύγω δεν ήταν πια εκεί.
-Αυτος είναι ετσι;
Άκουσα την φωνή του Μικε πίσω μου και γουρλωσα τα μάτια τι εννοεί;
Γύρισα στο μέρος του και είχε εκείνο το γλυκό χαμόγελο. Πονεμένο ταυτόχρονα.
-Τι;
-Ανν σε ξέρω καλύτερα από τον καθένα για αυτό ένα θα σου πω.....κυνηγά το αλλιώς θα μείνεις με το παράπονο.
Έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Μου τα έλεγε όλα αυτά και εκεινος;
-Συγγνώμη....Συγγνώμη Μικε
Είπα και χαμήλωσα το κεφάλι μου. Γέλασε γλυκά.
-Δεν φταις εσύ Ανν εγώ έφυγα λογικό ήταν να προχωρήσεις. Πήγαινε
Τον φίλησα μια τελευταία φορά το μάγουλο και έφυγα γρήγορα.