Στο κόκκινο

45

Όταν το παραμύθι έφτασε στο τέλος, ο Άγγελος έκλεισε το βιβλίο και μετά το φίλησε φέρνοντας το στα χείλη του. Το ίδιο έκανε και η Έλλη. Ύστερα, το άφησε προσεκτικά στα πόδια του κρεβατιού, κι άρχισε να τη φιλάει χωρίς να της αφήσει κανένα περιθώριο αντίδρασης. Μα ακόμη κι αν το έκανε, ποτέ δε θα τον σταματούσε εκείνη. Η ανάγκη τους ξεπερνούσε πλέον, κι αυτή η ανάγκη δεν ήταν μόνο δική τους όπως είχε μόλις αποδειχθεί. Αργότερα, τους πήρε ο ύπνος κολλημένους τον έναν πάνω στον άλλον. Δεν είχαν ανταλλάξει ούτε μια λέξη, δεν χρειαζόταν να γίνει κάτι τέτοιο, τα πάντα είχαν μπει στη θέση τους με τρόπο αμετάκλητο, ανεξάρτητα από το τι τους επιφύλασσαν το παρόν και το μέλλον.

Τους ξύπνησε το κινητό του Άγγελου το οποίο άρχισε να χτυπάει λίγο πριν τις εφτά. Εκείνος το άρπαξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, μα ήταν αδύνατο να μην ανοίξει και η Έλλη τα μάτια της. «Ξυπνήστε, ετοιμαστείτε κι ελάτε εδώ αμέσως». Ο Πέτρος είχε δώσει τις παραγγελίες του με προστακτικό τόνο, και μετά του είχε κλείσει το τηλέφωνο στα μούτρα. «Τι τον έπιασε»; Η Έλλη ανασηκώθηκε τρίβοντας τα μάτια της. Ένιωθε κουρασμένη, θα ήθελε να κοιμηθεί μέχρι το επόμενο πρωί. «Δεν έχω ιδέα, αλλά φαντάζομαι πως είναι κάτι σοβαρό. Τι λες; Πάμε»; Εκείνη αναστέναξε και σηκώθηκε για να βρει τα ρούχα που θα φορούσε, ενώ το ίδιο έκανε κι ο Άγγελος. Έφταναν στο γραφείο του Πέτρου τρία τέταρτα της ώρας αργότερα. Όπως το περίμεναν, το βρήκαν πνιγμένο στον κόσμο, ήταν όλοι εκεί, η Κάτια, η ψυχολόγος, ο Σπίρος, ο Στάθης, η Ελένη... «Επιτέλους, ήρθατε, καθίστε». Ο Πέτρος μούγκριζε αντί να μιλάει και η Έλλη έτσι όπως τον έβλεπε, έκανε τη σκέψη πως υπήρχε ισχυρή πιθανότητα να μην είχε φύγει από εκεί μέσα ούτε για δέκα λεπτά. «Μίλησα με τον άνθρωπο του Τζανή, τον ανέκρινα κανονικά. Αυτή τη στιγμή γίνεται η απομαγνητοφώνηση του σχετικού αρχείου. Δεν ήταν μόνο η αποστολή των ηλεκτρονικών μηνυμάτων που έκανε για λογαριασμό του Τζανή. Μου ομολόγησε πως επίσης μέσα στο γιοτ του Φίλιππου Γιαννίδη, είχε κρύψει κι όλα τα κοσμήματα που πήρε το κάθαρμα από τις κοπέλες που σκότωσε». Άνοιξε ένα συρτάρι κι έγνεψε στην Έλλη να πλησιάσει. Εκείνη το έκανε επιφυλακτικά, κι όταν είδε την καρφίτσα της Λένας, έβαλε τα κλάματα, κάνοντας τον Άγγελο να βρίσει από μέσα του χυδαία τον Ερρίκο. «Ησύχασε κορίτσι μου, σου την έδειξα μόνο και μόνο επειδή ήξερα πως ήθελες να την ξαναδείς». Η Έλλη σκούπισε τα μάτια της με ένα χαρτομάντιλο που της έδωσε διακριτικά η ψυχολόγος. «Κι έκανες πολύ καλά, πού τα βρήκατε αυτά»; «Μέσα σε ένα μπουκάλι κονιάκ, ναι, κυριολεκτώ, αφού ξέραμε που να ψάξουμε δεν ήταν και τόσο δύσκολο. Ο Λίνος θα αναλάβει δράση αλλά δε θα έχει και νόημα αυτό τώρα πια που ξέρουμε ποιος είναι». «Τι λέτε να έκλεψε από τη Νανά Μπούζου»; Ήταν η ψυχολόγος που είχε κάνει την ερώτηση. Ο Πέτρος την κοίταξε. «Το ξέρουμε ήδη, της πήρε ένα μενταγιόν που είχε μέσα έναν χρυσό ιβίσκο και μια αμαρυλλίδα από ρουμπίνια. Το επιβεβαίωσε η αδερφή της πως λείπει. Εκείνη της το χάρισε μάλιστα». Όλοι αναστέναξαν μέσα σε μαύρη απόγνωση. Τότε, ο Πέτρος στράφηκε προς το μέρος του Άγγελου και για μια στιγμή τα χαρακτηριστικά του προσώπου του μαλάκωσαν ανεπαίσθητα. «Εσένα έχω να σου προτείνω να παρατήσεις τις εξισώσεις, για τα πινέλα σου δε μπορώ να πω το ίδιο γιατί αυτά δεν τα πιάνεις ποτέ στα χέρια σου». «Τι εννοείς; Δε σε καταλαβαίνω». Ο Πέτρος κάτι εμφάνισε στην οθόνη του υπολογιστή, γνέφοντας του να πλησιάσει. Ο Άγγελος το έκανε και βρέθηκε να κοιτάει την εικόνα ενός ωραίου σπιτιού με μεγάλα παράθυρα. «Τι είναι αυτό»; «Θερμοκήπιο, εσένα για τι σου μοιάζει»; Ο Άγγελος μόρφασε, δεν τον είχε παρεξηγήσει όπως ήταν λογικό. «Σου λέει τίποτα το όνομα Ρότζερ Χριστίδης»; «Όχι, θα έπρεπε»; Πρώην καθηγητής του Ερρίκου Τζανή από το Λονδίνο. «Μάλιστα, λοιπόν»; «Λοιπόν η μητέρα του ήταν Ελληνίδα, και κατάφερε να του μεταδώσει την αγάπη της για την Ελλάδα παρά το γεγονός πως την εγκατέλειψε νωρίς κι εκείνη. Αυτό το σπίτι είναι δικό του και βρίσκεται λίγο πιο έξω από την Αθήνα». Ο Άγγελος έσφιξε σε γροθιές τα χέρια του. «Ο Ερρίκος ήταν ένας από τους αγαπημένους μαθητές του Χριστίδη, κι ανάμεσα τους αναπτύχθηκε πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη. Αυτό το σπίτι εδώ, ο καθηγητής το έχει μετατρέψει ας πούμε σε ναό της τέχνης, αφού ο ίδιος είναι και πλούσιος και συλλέκτης. Παλιά, όταν πήρε το πτυχίο του ο Ερρίκος, τον παρακάλεσε να πηγαίνει πότε- πότε στο σπίτι αυτό και να του ρίχνει μια ματιά, για να βεβαιωθεί πως όλα τα έργα τέχνης εκεί μέσα ήταν εντάξει». «Ποιος μίλησε μαζί του»; «Εγώ και η Κάρεν, δεν είχε ιδέα για το κτήνος στο οποίο εμπιστεύτηκε τα κλειδιά του σπιτιού. Έχει πάθει σοκ». «Έχουν ξεκινήσει οι δικοί σου για εκεί»; «Εσύ τι λες; Έστειλα τους καλύτερους». Η Έλλη πήγε κι εκείνη κοντά τους και κοίταξε την εικόνα του σπιτιού. «Λέτε να την έχει πάει εκεί»; «Είναι πιθανό αφού κανείς δεν ξέρει τη σύνδεση του Ερρίκου με το συγκεκριμένο σπίτι, αλλά η έρευνα συνεχίζεται προς κάθε κατεύθυνση που μας υπέδειξες τόσο εύστοχα Άγγελε». Τότε, άρχισε να κουδουνίζει το τηλέφωνο του. Ο Άγγελος το κοίταξε κι αγχώθηκε ακόμη πιο πολύ. Του τηλεφωνούσαν από την κλινική κι έπρεπε να απαντήσει. Έτσι, απομακρύνθηκε λίγα βήματα για να μπορέσει να μιλήσει λίγο πιο άνετα. «Μη φοβάσαι Έλλη». Ο Πέτρος που είχε σηκωθεί για να ανάψει τσιγάρο την κοίταξε με ζεστασιά. «Θέλω να τη βρούμε ζωντανή, μήπως ξέρεις αλήθεια αν είναι ζωντανοί οι θετοί γονείς του Ερρίκου Τζανή»; «Θέλεις να μάθεις αν είχε κάποια βάση αυτό που σου είπε για τη μητέρα του σωστά; Όχι Έλλη, έχουν πεθάνει και οι δυο τους εδώ και λίγα χρόνια». Εκείνη κούνησε το κεφάλι της σκεπτική. Τότε τους πλησίασε ο Άγγελος. «Η Αλίκη έπεσε σε κόμμα. Μπορώ να φύγω για λίγο; Έλεγε το όνομα μου επίμονα λίγο πριν χαθεί από την πραγματικότητα». «Φύγε, και μην ανησυχείς για την Έλλη». «Δε θα αργήσω Πέτρο, ειλικρινά, αν δεν»... «Φύγε Άγγελε, θα σου τηλεφωνήσουμε εμείς και θα σε ενημερώσουμε για ό,τι κι αν προκύψει». Εκείνος κοίταξε την Έλλη με αγωνία. «Σε παρακαλώ φύγε, και να οδηγείς πολύ προσεκτικά, εντάξει»; Ο Άγγελος έγνεψε και βγήκε από το γραφείο με ώμους σκυφτούς. Τότε, ο Πέτρος της έγνεψε να καθίσει κι έκανε το ίδιο, ακριβώς πριν αρχίσει να χτυπάει και το δικό του τηλέφωνο.

«Είμαστε έτοιμοι Πέτρο, μπαίνουμε»; «Ναι, είναι μαζί σας η Ραχήλ; Πείτε της να ξεκινήσει εκείνη πρώτα». «Ποια είναι η Ραχήλ»; Η Έλλη έσκυψε στο αφτί της ψυχολόγου. «Η ειδική για τις διαπραγματεύσεις, είναι πολύ καλή». Ο Πέτρος πάτησε το κουμπί της ανοιχτής ακρόασης. Κανείς τους δε θα μπορούσε να ξέρει πως για ακόμη μια φορά ο Ερρίκος Τζανής είχε βρεθεί ένα βήμα πιο μπροστά από αυτούς, κι αυτό για τον απλούστατο λόγο πως είχε ειδοποιηθεί εγκαίρως για τις κινήσεις τους από το δεξί του χέρι. Όταν θα έμπαιναν εκείνοι στο σπίτι του καθηγητή Χριστίδη, θα έβρισκαν πάρα πολλά σημαντικά πράγματα σε αυτό, μα όχι και τον ίδιο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως αυτός δε βρισκόταν εκεί μέχρι και λίγα λεπτά νωρίτερα.