Στο κόκκινο

9

«Ευχαριστώ πολύ που ήρθες, αν και δεν κατάλαβα πως έφτασες τόσο νωρίς, ή μάλλον πως ξεκίνησες από το σπίτι σου τόσο νωρίς». Ο Άγγελος της χαμογέλασε αινιγματικά κι έβγαλε κι αυτός από την τσέπη του ένα ζευγάρι γάντια με πούδρα. Τα φόρεσε και μετά την πλησίασε κι άλλο κοιτώντας πότε την ίδια και πότε το κουτί. «Μάντεψα πως θα με χρειαζόσουν φαίνεται, αυτό σου έστειλαν»; Η Έλλη του το έδωσε αρχίζοντας μετά να περπατάει προς το σπίτι της επειδή είχε μόλις ακουστεί η πόρτα του ανελκυστήρα. Ο Άγγελος την ακολούθησε. Μόνο όταν βρέθηκαν στο μικρό χολ και κλείδωσε εκείνη την πόρτα το πήρε απόφαση να ανοίξει το κουτί, αφού άφησε κάτω τη θήκη με το λάπτοπ του. «Πάντα το κουβαλάς αυτό μαζί σου»; Η Έλλη πέταξε στο καλάθι των σκουπιδιών τα δικά της γάντια και πήγε να πλύνει τα χέρια της. «Όπως βλέπεις, πες μου ακριβώς τι συνέβη». Η γυναίκα στάθηκε δίπλα του όσο εκείνος περιεργαζόταν το σωληνάριο και το σακουλάκι με τα λουλούδια. Του είπε πως δεν είχε λείψει για πολύ. «Άρα κυρία προφάιλερ που καταλήγουμε»; Ο Άγγελος άνοιξε τη θήκη με το λάπτοπ κι έβγαλε από μέσα μια πλαστική σακούλα σαν αυτές που χρησιμοποιούν στη σήμανση. Η Έλλη γούρλωσε τα μάτια της. «Δεν είναι δυνατό να κουβαλάς κάτι τέτοιο εκεί μέσα, αλήθεια, θέλεις κάτι να πιεις»; «Αν πιεις κι εσύ το ίδιο δε θα έλεγα όχι, νομίζω θα σου χρειαστεί ένα ποτό απόψε». Η Έλλη τον αγριοκοίταξε. «Αν υπονοείς πως θα χάσω την ψυχραιμία μου εξαιτίας ενός τρελού, τότε κάνεις λάθος». Ο Άγγδλος έβγαλε το λάπτοπ από τη θήκη και την έκλεισε. Τα μάτια του πετούσαν φωτιές όταν καρφώθηκαν στα δικά της, κάνοντας το σώμα της να δονηθεί παράξενα. «Θα έπρεπε να μιλάς πιο συνετά Έλλη, αυτός ναι, είναι παράφρων προφανώς αλλά αυτό δε σε κάνει να νιώσεις τον κίνδυνο»; Η γυναίκα πήγε κι έφερε ένα μπουκάλι με γάλα καρύδας από το ψυγείο. «Ας ξεκινήσουμε από κάτι ελαφρύ. Αυτό λέγεται παιχνίδι μυαλού Άγγελε, κι αφού αρχίσαμε μόλις να το παίζουμε, έχουμε μπόλικο δρόμο μπροστά μας. Αφού όμως θέλεις να μιλήσουμε σοβαρά άκου τα συμπεράσματα της κυρίας προφάιλερ. Τα χρυσάνθεμα αντιπροσωπεύουν τον αριθμό των θυμάτων που έχει στο μυαλό του ο δολοφόνος, θέλει να σκοτώσει έξι φορές. Υποθέτω πως με είδε να μπαίνω ξανά και ξανά στο αστυνομικό τμήμα και θεώρησε πως έχω αναλάβει την υπόθεση επισήμως». Του έδωσε το ένα ποτήρι και ήπιε και η ίδια. «Αυτή όμως η σύνδεση μου μαζί του είναι ανίσχυρη, μπάζει από παντού στην ουσία, είναι τελείως σαθρή, άρα ας σκεφτούμε κάτι καλύτερο... Υπάρχει μια σοβαρή πιθανότητα να του έχω κάνει κάτι στο παρελθόν το οποίο πολύ απλά να το αγνοώ ολοσχερώς. Δε θυμάμαι να έχω βλάψει κανέναν συνειδητά». Ο Άγγελος άδειασε το ποτήρι του νιώθοντας να γεμίζει παράφορη οργή. Σε τρία δευτερόλεπτα στεκόταν ακριβώς από πάνω της και την άδραχνε από τους ώμους. «Έχεις αρχίσει να αντιλαμβάνεσαι τι γίνεται εδώ; Σε έβαλε στο κόλπο, κι αν είσαι εσύ το έκτο και τελευταίο χρυσάνθεμο που θα κόψει; Σύνελθε, μη μιλάς σαν ρομπότ, μη σκέφτεσαι, μη δουλεύεις»... Την τράνταξε μα όταν κατάλαβε τι έκανε σταμάτησε. Δεν αποτράβηξε όμως τα χέρια του από πάνω της, μόνο τη χάιδεψε απαλά στα ίδια σημεία, ενώ και η οργή στο βλέμμα του μαλάκωσε, κι ήταν αυτό του το χάδι που έφερε πάνω στην Έλλη το επιθυμητό αποτέλεσμα. «Δεν έχω άγνοια κινδύνου Άγγελε, όμως έμαθα από παιδί πως ο πανικός είναι πάντα ο χειρότερος εχθρός, κι έτσι αποφάσισα να κάνω αυτό που ξέρω καλύτερα, να τον πολεμήσω με τα όπλα που διαθέτω». Εκείνος ξεφύσηξε κι έπιασε στο χέρι το τηλέφωνο του. «Μπορώ να καπνίσω σε παρακαλώ; Θα ανοίξω τη μπαλκονόπορτα, χρειάζομαι ένα τσιγάρο». Η Έλλη ανασήκωσε τους ώμους της. Δεν ήταν πως δε φοβόταν καθόλου, μα έτσι είχε μεγαλώσει, μαθαίνοντας να ατσαλώνεται, να κρύβεται, να παλεύει μόνη... Μόνο στη γιαγιά της άνοιγε πάντα διάπλατα καρδιά και νου αφήνοντας τη να τα δει και τα δυο, μα ακόμη κι αν δεν της το επέτρεπε, εκείνη το έκανε μόνη της με χαρακτηριστική ευκολία.