Στο κόκκινο

35

Ο Άγγελος πήγε και στάθηκε μπροστά στην πόρτα του δωματίου της Έλλης. Ήταν ακόμη φουρκισμένος, αν και το καταλάβαινε πως αυτή του η αντίδραση ήταν ελαφρώς υπερβολική, ειδικά από τη στιγμή που εκείνη τον είχε πλησιάσει μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Δε μπορούσε όμως να καταλάβει γιατί ήταν τόσο περήφανη, να την είχε γαλουχήσει άραγε έτσι η γιαγιά της; Όταν χτύπησε ο Πέτρος, του χαμογέλασε ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα. Τώρα η διάθεση του θα έπρεπε να προσαρμοστεί στις ανάγκες της προσπάθειας αυτής, δεν είχε κουβαληθεί τζάμπα ως εκεί ο αστυνομικός... «Τακτοποιηθήκατε καλά εδώ; Καλησπέρα, ο Αλέξης μου είπε πως είστε εντάξει και δε σας λείπει τίποτα». Ο Πέτρος μπήκε με άνεση στο δωμάτιο και κρέμασε το μαύρο του παλτό. «Καλώς τον, είμαστε μια χαρά». Η Έλλη του χαμογέλασε κι εκείνη, γνέφοντας του να καθίσει όπου ήθελε. Μετά, κι όσο εκείνος βολευόταν στην καρέκλα, πήγε κι άνοιξε το εντοιχισμένο μπαράκι. «Θέλεις έναν χυμό»; «Δε θα έλεγα όχι, θα προτιμούσα ένα ουίσκι μα δε γίνεται δυστυχώς». Η Έλλη του γέμισε ένα ποτήρι προσθέτοντας και πάγο, κι ύστερα κοίταξε ερωτηματικά τον Άγγελο που έγνεψε αρνητικά. Πήγε και στο μικρό ψυγειάκι, κι έβγαλε από μέσα ένα σακουλάκι με ξηρούς καρπούς, και δυο μεγάλες πλάκες σοκολάτας, με κακάο και πορτοκάλι. «Πώς πήγε η συνέντευξη σας; Δυστυχώς δε μπορέσαμε να την παρακολουθήσουμε». Έβαλε μπροστά τους τις λιχουδιές και μετά κάθισε στη μια άκρη του κρεβατιού. Ο Άγγελος στεκόταν ακόμη όρθιος. «Δε χάσατε και τίποτα, δεν είμαι ευχαριστημένος από την ψυχολόγο. Είναι καλή μα συνηθισμένη, δεν έχει πειθώ». Ο Πέτρος άγγιξε μερικές φορές την οθόνη του κινητού του, και σύντομα βρέθηκαν να ακούνε οι τρεις τους τη συνέντευξη από την αρχή. Κάθε τόσο η Έλλη έγνεφε συμφωνώντας με την εκτίμηση του. «Προφανώς η αγάπη της για τη δουλειά της έχει αρχή και τέλος, και για την επιστήμη ισχύει το ίδιο ακριβώς, τέλος πάντων, εκείνη έχει το προνόμιο να μη λαμβάνει αισχρότητες κάθε τόσο». «Δεν έχει το ταλέντο σου Έλλη... Ας είναι, θα τα πούμε άλλη φορά αυτά, για πείτε μου τώρα, τι είναι αυτό που θέλετε να συζητήσουμε»; Ο Πέτρος έτριψε τα μάτια του, και οι άλλοι δυο αναρωτήθηκαν σιωπηλά από πότε είχε να κοιμηθεί. Μετά, και χωρίς να διατυπώσουν τίποτα, κοιτάχτηκαν μεταξύ τους αγχωμένοι, διότι με τα λόγια που είχαν ανταλλάξει για μια ακόμη φορά, δεν είχαν προλάβει να προετοιμαστούν. «Τι συμβαίνει; Ας μιλήσει κάποιος, ξεκίνα Έλλη». Ο Πέτρος είχε ήδη κουραστεί να τους περιμένει, και είχε δίκιο βεβαίως. Χαζός δεν ήταν και τα υπόγεια ρεύματα που τους διέτρεχαν για τα καλά, του ήταν αδύνατο να τα αγνοήσει. Η Έλλη καθάρισε τον λαιμό της. «Συγγνώμη, δε μας είναι πολύ εύκολο όλο αυτό... Από την πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε εντελώς τυχαία, άρχισαν να γίνονται πολύ περίεργα πράγματα, τα οποία τα βιώναμε συχνά ταυτοχρόνως και οι δυο παράλληλα. Κανείς μας δεν αποτελεί ισχυρό οπαδό του μεταφυσικού, κι έτσι προσπαθήσαμε να τα αγνοήσουμε αφού λογαριάζουμε τους εαυτούς μας για σκεπτικιστές»... «Σωστά πολύ σωστά, θαυμάσιος είναι ο πρόλογος σου». «Αχ Πέτρο, σε παρακαλώ, μη με πειράζεις, μπορεί να γελάσεις όταν καταλάβεις τι προσπαθώ να σου πω». Ο επιθεωρητής σηκώθηκε. «Γιατί δεν προχωράς Έλλη»; Σηκώθηκε κι εκείνη και βάλθηκε να ξετυλίγει το κουβάρι αραδιάζοντας τα πάντα μπροστά του, περιγράφοντας τα με λέξεις. Το άγχος της δεν κρυβόταν, αλλά ο αστυνομικός κάθε τόσο την παρότρυνε με τα μάτια να συνεχίσει να του μιλάει. Κάποτε, σώπασε και τύλιξε τα χέρια της γύρω από το σώμα της για λίγο. «Εσύ Άγγελε τι έχεις να πεις; Ούτε για μια φορά δεν άνοιξες το στόμα σου όσο μιλούσε η Έλλη». Ο Άγγελος τον κοίταξε. «Σου τα είπε όλα όπως ακριβώς τα αντιλαμβανόμαστε και οι δυο. Δεν ξέρουμε ποια από αυτά είναι αλήθεια και ποια ψέματα, μακάρι να γνωρίζαμε περισσότερα. Και τώρα, θα μας πεις τρελούς και θα μας βγάλεις από την υπόθεση, σωστά»; Ο Πέτρος πήγε να ξαναγεμίσει μόνος του το ποτήρι του. «Εσένα θα σε διώξω οπωσδήποτε αν συνεχίσεις να μιλάς έτσι. Καλά θα κάνετε να είστε σε εγρήγορση, αυτό έχω να πω εγώ. Αν μπορούσαμε να εξηγήσουμε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, τότε ο κόσμος θα ήταν κατά πολύ διαφορετικός. Αυτό που λέω δεν αναιρεί το γεγονός πως είναι ιδιαίτερα ασυνήθιστα όλα ετούτα τα συμβάντα. Το ταξίδι των ψυχών και των σωμάτων μέσα στο χρόνο και στις διαστάσεις κανείς δεν το ξέρει. Εγώ δεν πιστεύω προσωπικά ούτε στη μετεμψύχωση αλλά ούτε και στη μετενσάρκωση άρα ούτε και στις προηγούμενες ζωές, μα αυτό δε σημαίνει τίποτα. Συνεχίστε να καταγράφετε τα όνειρα και τις αισθήσεις που έρχονται σε εσάς για να δούμε τι θα βγει. Αν όντως έγινε κάποτε κάτι στο παρελθόν ανάμεσα σε εσάς και στο κτήνος, τότε τουλάχιστον θα μπορέσουμε να δώσουμε μια ερμηνεία έστω κι ευτελή σε κάμποσα από όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα. Μέσα στην παράνοια όμως, κι έτσι όπως μου τα λέτε, υπάρχει και μια ορισμένη χρονική ακολουθία. Δε μπορώ να μην διατηρήσω τις επιφυλάξεις μου για όλα αυτά αφού τα πάντα είναι εντελώς ατεκμηρίωτα, μα είναι κι αδύνατο να μην σας ομολογήσω πως χαίρομαι γιατί βρέθηκε και μια αναθεματισμένη εξήγηση για τον όρο Γκαλαντρέν, έστω και παρατραβηγμένη. Η συνέχεια θα μας δείξει τα όρια, για αυτό ηρεμήστε». Η ανακούφιση και των δύο φάνηκε τόσο καθαρά στα βλέμματα τους, που ο Πέτρος δε μπόρεσε να μην κουνήσει κι αυτός το κεφάλι του πολλές φορές. «Αν δεν είχε συμβεί και σε κανέναν άλλο τότε ναι, θα σας αποκαλούσα τρελούς, μα τόσες σχετικές κοινότητες υπάρχουν». «Αυτό είπα κι εγώ, θα το ψάξουμε ενδελεχώς το θέμα, μα όχι πριν πιάσουμε το κάθαρμα»... Η Έλλη αποτόλμησε να ρίξει μια ματιά στον Άγγελο, που συνέχιζε να είναι συνοφρυωμένος κι απόμακρος, κι αυτή του η στάση την ενόχλησε ακόμη περισσότερο από όλα όσα της είχε πει. Γιατί δεν το τελείωνε για να πάνε λίγο παρακάτω; Ξαφνικά έκανε τη σκέψη πως δεν ήθελε να πέσει για ύπνο έτσι, χωρίς να τα έχει βρει μαζί του... «Πέτρο, έχω σκεφτεί κάποια πράγματα και θα αρχίσω να τα βάζω σε εφαρμογή, για να δούμε μήπως βρεθεί τρόπος να στηρίξει η επιστήμη όλα όσα βιώνουμε. Όμως θα μου χρειαστεί λίγος χρόνος για να προχωρήσω, γιατί θέλω να γίνουν όλα σωστά. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την κατανόηση». «Δεν είχα άλλη επιλογή Άγγελε». «Ωραία, λοιπόν, όπως είπα και λίγο πριν έρθεις στην Έλλη, συνομίλησα μέσω skype με την Κάρεν. Της έδειξα το τελευταίο e-mail που πήρε η Έλλη, αυτό με το λονδρέζικο καφέ, στο οποίο πήγαινε συχνά η ίδια με τη Λένα. Αμέσως μόλις το είδε, με παρακάλεσε να περιμένω, και κάλεσε τη Βέρα, τη φίλη της Μάνταλεν, θέλοντας να την προσθέσει στη συνομιλία μας. Ευτυχώς η κοπέλα ήταν συνδεδεμένη στο διαδίκτυο κι έτσι δέχτηκε με χαρά να μας μιλήσει. Η αφοσίωση στους φίλους είναι κάτι ανεπανάληπτο, ακόμη και τόσα χρόνια μετά το φρικτό τους τέλος... Λοιπόν, ούτε ένα λεπτό δεν της χρειάστηκε για να μας διαβεβαιώσει πως όχι μόνο το ήξερε καλά αυτό το καφέ, αλλά πως κι εκείνη μαζί με τη Μάνταλεν πήγαιναν επίσης πολύ συχνά σε αυτό Όπως καταλαβαίνεις, άρπαξα την ευκαιρία και άρχισα να της κάνω διάφορες ερωτήσεις για τη φύση του συγκεκριμένου μαγαζιού, θέλοντας να αντλήσω ό,τι περισσότερο μπορούσα. Μου είπε πως το μέρος αυτό συγκέντρωνε από την αρχή κυρίως καλλιτέχνες κι ανθρώπους του πολιτισμού, και πως από ένα σημείο και μετά, οργανώνονταν και μερικές εκδηλώσεις σε αυτό, που είχαν όλες επίσης καλλιτεχνικό χαρακτήρα». «Αυτό είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο ενδεχομένως, λοιπόν»; «Λοιπόν το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της κουβέντας μας δεν σου το μετέφερα ακόμη, θα το κάνω όμως τώρα. Με πρωτοβουλία των ιδιοκτητών, έναν περίπου χρόνο πριν τον θάνατο της Μάνταλεν, πραγματοποιήθηκε στον χώρο αυτό μια εκδήλωση που ήταν αφιερωμένη στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, και τότε ήρθαν πάρα πολλοί Έλληνες και για να ακούσουν αλλά και για να μιλήσουν κι εκείνοι για το θέμα». «Κι ανάμεσα τους ήταν κι ο δικός μας». Ο Πέτρος είχε αρχίσει να μουγκρίζει. «Σίγουρα αλλά δε φιλοδοξώ να βρεθεί το όνομα του στις λίστες των προσκεκλημένων, ούτε και σε αυτές των επιβατών των αεροπορικών εταιρειών». «Αστείο κι αυτό, αν ήταν τόσο ανόητος θα είχε συλληφθεί πριν κάνει τον δεύτερο φόνο». «Έτσι ακριβώς, και είναι και κάτι τελευταίο Πέτρο... Τρεις μήνες περίπου πριν πεθάνει η Μάνταλεν, το καφέ αυτό φιλοξένησε μια εκδήλωση που είχε για κεντρικό της θέμα τα παραμύθια. Αναγνώστηκαν πάρα πολλά από αυτά από ολόκληρο τον κόσμο, ενώ μίλησαν και μερικοί άνθρωποι της τέχνης για την επίδραση των παραμυθιών στη ζωγραφική και τη γλυπτική για παράδειγμα. Η Κάρεν υποσχέθηκε να μου στείλει αύριο το πρωί σε ηλεκτρονική μορφή το πρόγραμμα της εκδήλωσης με τα ονόματα των ομιλητών». «Θαυμάσια Άγγελε, μα ο δικός μας μπορεί να μην ήταν καν εκεί, ή μπορεί να τα παρακολούθησε όλα διαδικτυακά, θα ψάξουμε όμως, μπράβο».