Στο κόκκινο

15

Καθώς της γέμιζε μια κούπα με μαύρο τσάι, ο Άγγελος από τη μια αναρωτιόταν τι να ήθελε να του πει, κι από την άλλη σκεφτόταν με κάποια δόση ενοχής πως το τσάι που είχε μοιραστεί με την Έλλη πριν από λίγες ώρες ήταν οπωσδήποτε πολύ πιο αρωματικό. Μόλις έβαλε λίγο και για τον εαυτό του, κάθισε στην ελαφρώς φθαρμένη πολυθρόνα που ήταν απέναντι από τη δική της και της χαμογέλασε όσο πιο ζεστά μπορούσε. «Λαμβάνοντας υπ'όψην τον κάπως ιδιαίτερο χαρακτήρα της Αλίκης, θα τολμήσω να σε παρακινήσω να μου πεις τι είναι αυτό που σε απασχολεί». Η Κλέλια δοκίμασε το τσάι και κούνησε το κεφάλι της με επιδοκιμασία. «Ήθελα να συμπληρώσω τα κενά για εσένα, να μάθω για τη ζωή σου στα χρόνια αυτά, όμως αφού άργησες τόσο πολύ να έρθεις δεν προλαβαίνω να το κάνω δυστυχώς. Η Αλίκη μου τηλεφώνησε πάνω από πέντε φορές ως τώρα και δε γίνεται να μην της απαντάω για πολύ ακόμη. Έτσι αφού είναι να φύγω σε λίγο θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Μέχρι την Παρασκευή το βράδυ μπορείς να σκεφτείς την πρόταση που θα σου κάνω τώρα». Σάστισε ο Άγγελος αλλά της έγνεψε να συνεχίσει, τι είχε βάλει στο νου της; Εκείνη δεν ενεργούσε αυθόρμητα ποτέ της. «Αν το θέλεις, έλα να φύγουμε μαζί. Δε με ενδιαφέρουν ούτε τα ξενοδοχεία ούτε και τα χρήματα, ούτε και η κοινωνική καταξίωση. Γνωρίζω πως πλάι στην Αλίκη θα φτάσω ψηλά και δε θα μου λείψει τίποτα, η καρδιά μου όμως θα είναι άδεια. Δε θα σου κρυφτώ, εδώ κι αρκετό καιρό προσπαθεί να με προσεγγίσει ένας άνθρωπος που δείχνει να έχει αρχές και να διαθέτει έναν πλούσιο εσωτερικό κόσμο. Μου τηλεφώνησε, ήρθε να μου μιλήσει σε κάποια κοινωνική εκδήλωση που έτυχε να παραστώ... Μου ζήτησε να βγούμε... Του το αρνήθηκα όσο πιο ευγενικά μπορούσα. Ξέρω πως τότε που τσακώθηκες άσχημα με την Αλίκη με απέρριψες κι εμένα πριν τα μαζέψεις να φύγεις. Επίσης ξέρω πως σήμερα τα έχεις καταφέρει να ζεις μόνος σου αξιοπρεπώς κι αυτό σε τιμάει. Εγώ δεν είμαι τόσο δυνατή κι ούτε και διαθέτω όλα αυτά τα εφόδια, κι αν δεν είναι για να είμαι μαζί σου, τότε δεν πρόκειται να αφήσω την Αλίκη. Την αγαπάω κι ας είναι σκληρή, κι ας έχει πολλές απαιτήσεις από εμένα την κάθε μέρα». Σπάνια έλεγε τόσες πολλές προτάσεις μαζεμένες η Κλέλια, και τώρα που την άκουγε να το κάνει, συνειδητοποίησε ο Άγγελος ξανά το πόσο πιεσμένη ήταν, αλλά επίσης και το πόσο πολύ εξακολουθούσε να είναι δεμένη μαζί του. Πολύ γρήγορα εξέτασε την κατάσταση. Σε καμία περίπτωση ακόμη κι αν το ήθελε δε θα μπορούσε να φύγει τώρα από την Αθήνα γιατί τον κρατούσαν πολλά εδώ, εκτός από την Έλλη Αυγέρη δηλαδή, ή κι εκτός από την Ολίνα, όποια κι αν ήταν κι αυτή... Την Κλέλια την αγαπούσε και τη σεβόταν, όχι όμως με τον τρόπο που τον αγαπούσε εκείνη. Δε θα μπορούσε να φανταστεί τους δυο τους να μοιράζονται μαζί μια ολόκληρη ζωή, κι αυτό ακριβώς είχε προσπαθήσει να της εξηγήσει τότε... Ίσως κάποτε, τότε που τους είχε για τα καλά τυλιγμένους στο δίχτυ των δικών της σχεδίων η Αλίκη να του είχε περάσει η ιδέα αυτή από το νου, αλλά κατάλαβε αμέσως σχεδόν πως ήταν δική της κι όχι δική του. «Μου έχεις πει πολύ ευγενικά μα και με μεγάλη σαφήνεια πως δεν είσαι ερωτευμένος μαζί μου, όμως σκέψου το ξανά. Αν φύγουμε από εδώ τότε δε θα μας βαραίνει τίποτα από το παρελθόν, κι αφού δε θα υπάρχει ανάμεσα μας η Αλίκη, τότε θα μπορέσουμε να τη διαμορφώσουμε όπως θα θέλουμε τη ζωή μας». Ο Άγγελος ένιωσε να λυπάται. Ήταν αναγκασμένος να της πει και πάλι όχι, γιατί όμως; Τι ήταν αυτό που της έλειπε; Ήταν όμορφη, καλλιεργημένη, δοτική... Αλλά ποτέ του δεν τον είχε προσελκύσει έντονα... Ενώ η Έλλη, ή μήπως ήταν η εξωτική Ολίνα που τον μαγνήτιζε και μόνο;