Στο κόκκινο

41

Το μόνο σημείο στο οποίο φάνηκε υποχωρητική η Έλλη ήταν πως αποφάσισε να μην τον ενοχλήσει καθόλου στη διάρκεια της επιστροφής στον Μαίανδρο. Κράτησε το στόμα της κλειστό λοιπόν, ξέροντας πως θα είχε όλο τον χρόνο στη διάθεση της για να τον βοηθήσει να νιώσει λίγο καλύτερα από τη στιγμή που θα έφταναν εκεί. Κι όταν αυτό έγινε κι ανέβηκαν στα δωμάτια τους, η Έλλη τον κεραυνοβόλησε με μια ματιά και του είπε πως όσο εκείνος θα άλλαζε, εκείνη θα πήγαινε να ετοιμάσει το λονδρέζικο τσάι με το περγαμόντο. Ο Άγγελος αρκέστηκε να κουνήσει απλά καταφατικά το κεφάλι του και μπήκε στο δωμάτιο του. Μπορεί να ήταν στενοχωρημένος εξαιτίας της κηδείας, δεν έφευγε όμως στιγμή από το νου του το όνομα του Φίλιππου Γιαννίδη. Ούτε ο δολοφόνος ήταν αυτός, αλλά ούτε κι ο πλούσιος φίλος της Μυρτώς. Ήταν πολύ μεγαλύτερος της, και καθόλου εμφανίσιμος σε σχέση με εκείνη, κι από τα λίγα που είχε καταφέρει να καταλάβει για εκείνη, πίστευε πως δε θα της έφταναν μόνο τα λεφτά για να σχετιστεί μαζί του ερωτικά, κοντεύοντας μάλιστα να τον παντρευτεί. Κάτι άλλο συνέβαινε κι αλίμονο τους αν δεν το ανακάλυπταν έγκαιρα. Όταν ετοιμάστηκε, πήγε και χτύπησε την πόρτα της Έλλης. Τη βρήκε με τα πλαστικά ποτηράκια μιας χρήσης στα χέρια. «Έλα, κάθισε, μυρίζει υπέροχα, έτσι δεν είναι»; «Ναι, νιώθω λίγο σαν να είμαστε στο γραφείο της Κάρεν». «Στέλνει πάλι τα συλλυπητήρια της». Ο Άγγελος κάθισε μπροστά από τη μπαλκονόπορτα αλλά καμιά κίνηση δεν έκανε για να ανάψει τσιγάρο. Τότε, η Έλλη τράβηξε ένα σκαμπό κοντά του γνέφοντας του να πιει. Εκείνος δοκίμασε το μαύρο τσάι που άχνιζε και για πρώτη φορά από εκείνο το πρωί, της χαμογέλασε. «Έτσι μπράβο, λοιπόν, μόλις μου τηλεφώνησε ο προιστάμενος μου. Η παραίτηση μου έγινε δεκτή, αν και μέσα στη μεγαλοψυχία του, μου πρότεινε να το ξανασκεφτώ, πράγμα που δεν το έκανα». «Γιατί αν το έκανες, αύριο θα ξαναέστελνες άλλη παραίτηση». Η Έλλη άφησε την κούπα της πλάι στη δική του και τον κοίταξε. «Κάπως έτσι, από απόψε λοιπόν είμαι κι επίσημα άνεργη εκτός από κυνηγημένη από ένα κάθαρμα. Όσο για την περηφάνια μου, αυτή την πέταξα στα σκουπίδια». «Καιρός ήταν Έλλη. Το κάθαρμα πάντως αυτό, δεν είναι ο Φίλιππος Γιαννίδης». Η Έλλη βιάστηκε να συμφωνήσει, και μετά άρχισε να χτυπάει το κινητό του Άγγελου. Το κοίταξε κι απάντησε. Η Έλλη δε δυσκολεύτηκε να καταλάβει πως κάποιος τον έψαχνε για δουλειά που δε μπορούσε να περιμένει, η οποία δουλειά είχε το όνομα Μαύρο μαργαριτάρι. Στην αρχή ο Άγγελος μιλούσε κομπιάζοντας, μα από ένα σημείο και μετά, έβαλε στην άκρη τις αναστολές κι άρχισε να δίνει σαφείς οδηγίες. Όταν το έκλεισε γύρισε να την κοιτάξει: «Η Αλίκη ήθελε να σπουδάσω διοίκηση επιχειρήσεων, μα εγώ έκανα το δικό μου κι επέλεξα τα μαθηματικά και τις καλές τέχνες όπως ξέρεις». «Το ξέρω, λοιπόν»; «Μια πιανίστα από την Κύπρο, φτάνει απόψε αργά εδώ. Θα δώσει δυο παραστάσεις στο μέγαρο μουσικής αύριο και μεθαύριο το βράδυ. Θα μείνει στο Μαύρο μαργαριτάρι, μα ούτε η Αλίκη ούτε και η Κλέλια μπορούν πια να βοηθήσουν». Η Έλλη του έπιασε το χέρι. «Μπορείς όμως εσύ και θα το κάνεις, το κάνεις ήδη δηλαδή μια χαρά». «Δεν είναι δικό μου το ξενοδοχείο αυτό». «Σαν να μου φαίνεται πως εδώ κάνεις λάθος, άλλα μου μετέφερες εμένα από την κουβέντα σου με τους δικηγόρους της Αλίκης». «Το μόνο που με νοιάζει είναι να βρω αυτόν που τη σκότωσε, δεν έχω ούτε χρόνο αλλά ούτε και διάθεση να γεμίζω κρεβατοκάμαρες με λουλούδια και γλυκά». Ο Άγγελος σηκώθηκε και η Έλλη βρέθηκε δίπλα του αυτόματα. «Κάθισε κάτω, έχεις ευθύνη, κάθισε και θα σου πω τι έλεγε το μήνυμα που μου έστειλε μόλις ο Πέτρος». Ο Άγγελος ξεφύσηξε. «Άναψε το να τελειώνουμε, μην το σκέφτεσαι άλλο». Ο Άγγελος γρύλισε αποδοκιμαστικά σχεδόν αλλά τελικά άναψε το τσιγάρο. Η Έλλη του έδωσε μερικά λεπτά να ηρεμήσει και μετά μίλησε πάλι κοιτώντας το τηλέφωνο της: «Μήπως θυμάσαι τι είχες ζητήσει από τον Πέτρο ανάμεσα στα άλλα πριν από λίγες μέρες»; «Να κάνουμε μια αναζήτηση στα αρχεία των ελληνικών εφημερίδων για ανάλογες περιπτώσεις δολοφονίας». «Μπράβο, σε αυτό ακριβώς αναφερόμουν. Λοιπόν, αντί να πάμε σε ένα κτίριο πόσων ορόφων και υπογείων, θα κάνουμε την αναζήτηση μας από εδώ μέσα, εκτός αν προτιμάς να την κάνουμε από κάπου αλλού». Η Έλλη σηκώθηκε και πήγε στο ψυγείο. Έβγαλε από μέσα δυο σοκολάτες με γέμιση φιστικοβούτυρο και του έδωσε τη μία αφού της έσκισε το πλαστικό περίβλημα. «Πώς θα γίνει ακριβώς η διαδικασία αυτή»; Ο Άγγελος επιτέλους της είχε μιλήσει λίγο πιο δυνατά, κάνοντας τη να πνίξει με μεγάλη δυσκολία έναν αναστεναγμό. Δε θα ησύχαζε αν δεν τον έβλεπε να δείχνει κάποια σημάδια ενδιαφέροντος, ακόμη και για ένα τόσο δυσάρεστο θέμα σαν αυτό που συζητούσαν. Του έδειξε το κινητό της. «Μου έστειλε έναν σύνδεσμο και μπήκα στην ιστοσελίδα». «Πότε πρόλαβες»; Ο Άγγελος σηκώθηκε πλησιάζοντας τη. «Όταν έβραζε το νερό για το τσάι κι όταν άλλαξα ρούχα». Ο Άγγελος της έπιασε το χέρι. «Υπάρχει κάτι που μου ανεβαίνει ως τα χείλη μου Έλλη, δε θα σου το πω όμως, για να μη σε τρομάξω, και να μην σε ταρακουνήσω». Το χέρι της άρχισε να τρέμει κι εκείνος κούνησε απλά το κεφάλι του. «Θα σου πω μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ. Τι μορφή έχει αυτή η ιστοσελίδα»; «Παρόμοια με αυτή μέσω της οποίας πληροφορηθήκαμε την ύπαρξη του σπαθιού του βασιλιά των Φράγκων. Υποβάλουμε το αίτημα αλλά δε χρειάζεται να περιμένουμε για να πάρουμε την έγκριση. Μετά αυτό προωθείται στις διάφορες σχετικές ιστοσελίδες των εφημερίδων και περιοδικών, κι αν βρεθούν σχετικά άρθρα αρχίζουν κατευθείαν να εμφανίζονται. Αν θέλουμε να κρατήσουμε κάποιο, τότε μπορούμε να το εκτυπώσουμε. Τι λες; Δοκιμάζουμε αύριο το πρωί; Αφού και την εικόνα του σπαθιού αλλά και το κείμενο τα έχουμε». «Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα Έλλη, κι ακόμη, θα τροποποιήσουμε και κάποια πεδία στην αναζήτηση μας αυτή αν πρέπει». «Πολύ ωραία, τότε θα το κάνουμε κι αυτό μετά το πρωινό». «Μου φαίνεται πολύ δύσκολο να αποτελεί ο δικός μας μιμητή κάποιου άλλου». «Κι εμένα το ίδιο, αλλά δε μπορούμε να ξέρουμε». Η Έλλη έλαβε ακόμη ένα γραπτό μήνυμα, που ήταν πάλι από τον Πέτρο. «Σαν κάτι να κινείται Άγγελε, ο Φίλιππος Γιαννίδης μόλις έφτασε στην Αθήνα. Τώρα θα τον αναλάβει ο Πέτρος». «Τον λυπάμαι, μην τον βλέπεις καλό τον Πέτρο, όταν χρειαστεί δαγκώνει πολύ χειρότερα από τον σκύλο του». Η Έλλη γέλασε και κοίταξε την ώρα. «Φτάνει για σήμερα, ήρθε η ώρα να πούμε καληνύχτα. Ναι, μη με κοιτάς καθόλου, θα κοιμηθούμε χωριστά, από αύριο βλέπουμε». Ο Άγγελος κατάπιε την απογοήτευση του, κάτι τέτοιο θα έπρεπε να το περιμένει. Η Έλλη χαμογέλασε καθώς τον είδε να πηγαίνει προς την πόρτα. «Ρώτα με αυτό που θέλεις, δε θα το παρεξηγήσω». «Έχεις πολύ άγχος τώρα που δεν έχεις δουλειά; Χρήματα στον λογαριασμό σου έχεις»; «Τους μισθούς τριών μηνών ας πούμε, τα υπόλοιπα που είχα μπορέσει να μαζέψω, πήγαν στις προετοιμασίες για τον γάμο που δεν έγινε ποτέ. Όχι δεν έχω προς το παρόν, θα έρθει μόλις πιάσουμε το κτήνος». «Τότε θα το τακτοποιήσουμε μαζί το πρόβλημα, θα το δεις. Καληνύχτα Έλλη». Ο Άγγελος βγήκε από το δωμάτιο της. Όταν έμεινε μόνη, μάζεψε τα ποτηράκια που είχαν αδειάσει, καθώς και τα υπόλοιπα σκουπίδια. Μετά, φόρεσε ολομόναχη το νυχτικό της και χώθηκε κάτω από το πάπλωμα. Η μέρα εκείνη της είχε φανεί τεράστια. Το όνειρο το είδε ο Άγγελος, που τυχαία ή όχι, είχε χαιδέψει για λίγο την κορνίζα της Έλλης πριν το πάρει απόφαση να ξαπλώσει. Είδε την πριγκίπισσα Ολίνα σε έναν τεράστιο θάλαμο, να κλαίει και να συστρέφεται, ενώ διάφορες άλλες κυρίες προσπαθούσαν να την παρηγορήσουν και να την καθοδηγήσουν. Κατάλαβε πως ετοιμαζόταν να φέρει στον κόσμο ένα μωρό, που ήταν του Γκαλαντρέν, αφού ο Έριλ δεν είχε προλάβει ούτε να την αγγίξει σχεδόν μέσα στους θάμνους. Κάποτε, της έδωσαν να κρατήσει στην αγκαλιά της ένα πανέμορφο στρουμπουλό και ροδαλό κοριτσάκι. Όλος ο πόνος ξεχάστηκε και το κλάμα έγινε γέλιο καθώς άρχιζε κιόλας να το κανακεύει γλυκά. Μα η σκηνή άλλαξε και αυτή που τη διαδέχτηκε ήταν ξανά ποτισμένη στα δάκρυα της πριγκίπισσας. Τώρα, ο Άγγελος την είδε μέσα στο δωμάτιο της. Ήταν ντυμένη με ρούχα ωραία που είχαν ασημένιο χρώμα μα τα χέρια της ήταν άδεια. Πλάι της, στεκόταν επιβλητικός κι οπλισμένος ο σύζυγος της. «Πες μου την αλήθεια Ολίνα, το μωρό είναι του Έριλ»; «Όχι Γκαλαντρέν, σου το ορκίζομαι πως όχι. Ο Έριλ δε με άγγιξε». «Επειδή δεν πρόλαβε να το κάνει». Η πριγκίπισσα ανασήκωσε το λεπτό της χέρι σαν για να τον αγγίξει παρακλητικά, μα δεν το έκανε επειδή προφανώς το μετάνιωσε. «Είχες πολλές ευκαιρίες να μου πεις την αλήθεια, μα δεν εκμεταλλεύτηκες ούτε μια, κι αυτό δεν είναι καθόλου καλό για εσένα πριγκίπισσα». Κάτι έβγαλε μέσα από τη θήκη του σπαθιού του ο Γκαλαντρέν, και μετά, με όλη του τη δύναμη το εκτόξευσε πάνω στην τουαλέτα της πριγκίπισσας. Ο ήχος του καθώς προσέκρουε πάνω σε κάποιο μεταλλικό σκεύος ήταν εκκωφαντικός ακόμη και για τον Άγγελο κατά κάποιο τρόπο. Γεγονός ήταν πάντως, πως μέσα σε ελάχιστες στιγμές, ξέσπασε φωτιά μέσα στο δωμάτιο. Η πριγκίπισσα άρχισε να ουρλιάζει και να χτυπάει με τα γυμνά της χέρια τα κάγκελα που δεν τα είχε αφαιρέσει ακόμη ο Γκαλαντρέν. Μα του κάκου, εκείνος στεκόταν μπροστά στην πόρτα φράζοντας τη με τον όγκο του. «Αυτό θα σου γίνει μάθημα Ολίνα κι έτσι την επόμενη φορά που θα βγεις μόνη σου έξω από το παλάτι ετούτο, θα είσαι ιδιαίτερα προσεκτική σε ό,τι κι αν επιλέξεις να κάνεις».