What about love..???

Chapter 11

-'' Σέυχαριστώ πολύ Harry.. αλήθεια.. !! Είμαι πολυ τυχερή που βρεθήκατε στη ζωή μου, και  θα προσπαθήσω να μην σας απογοητεύσω ποτέ..!! '' συνέχιζε να μου χαμογελάει..

-'' Μη σε νοιάζει... δεν χρειάζεται να μας αποδείξεις τίποτα..!!! Ξέρουμε πως είσαι, και γι'αυτό σ'αγαπάμε πολυ..!! '' ολοκλήρωσε και με πήρε μια φιλική αγκαλιά..

Τα μάτια μου είχαν αρχίσει να δακρύζουν απο χαρά..!! Πάντα ήθελα να είχα τέτοιους φίλους που να με καταλαβαίνουν χωρίς να με φέρνουν σε δύσκολη θέση..!! Και επιτέλους τους βρήκα..!! 

-'' Σ'ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις..!! Εύχομαι να κάνουν και οι υπόλοιποι το ίδιο..!! '' ψυθίρισα..

-'' Μη φοβασαι.. και αυτοί θα σε καταλάβουν..!!! Και μην κλαίς κρυφά μου μικρό.. '' είπε και γέλασα..

-''Είμαι μεγαλύτερή σου.. '' είπα γελώντας ακόμα στην ζεστή αγκαλιά του.

-'' Σκάσε.. εγώ έτσι θα σε λέω..!!! Δεν θα μάθει κανείς αυτό που μόλις είπες.. θα είναι το μυστικό μας.. εντάξει..??? '' πείραξε παιχνιδιάρικα τα μαλλιά μου.

-'' Εντάξει..''

Τι γλυκός που είναι ο Harry... Από την στιγμή ήξερα ότι θα τα πηγαίναμε υπέροχα.... βασικά δεν το ήξερα ακριβώς.. αλλά το ήλπιζα..

Δυστυχώς η αγκαλιά μας δεν κράτησε για πολύ ακόμα, αφού στον χώρο ακούστηκε ένας ξερόβηχας, πιο πολύ σαν ειδοποίηση..

Ο Harry με έβγαλε ελαφρά από την αγκαλιά του, αλλά δεν με άφησε να φύγω μακριά..

Ακούμπησε τα χέρια του στους ώμους μου, και στάθηκε πίσω μου..

Όταν γύρισα να δω ποιός είναι στην κουζίνα, είδα τον Ζέιν..

Μα φυσικά... ποιός άλλος θα έμπαινε μέσα χωρίς να χτυπήσει..??? 

Ο Ζέιν.

Κανείς δεν θα προσποιούταν πως πίνει νερό, ενώ δεν δυψάει καθόλου..

Εκτός τον Ζέιν..

Και εμένα. αλλα η δική μου περίπτωση ήταν αλλιώς..

Εγώ ήθελα απλά να μιλήσω στον Harry, ενώ εκείνος να μάθει τι συμβαίνει τόση ώρα.

Ωραία.. υπέροχα...!!! Τώρα ποιός ξέρει τι θα νομίζει για εμας τους δύο..??

Βασικά, τι με νοιάζει τι νομίζει για εμένα..??

Εκείνος δεν ξέρει τι νομίζω εγώ.. οπότε είμαστε πάτσοι..!!

'' Εμμ... συγνωμη αν διεκοψα απο κατι.. '' ειπε εντελως ψευτικα..

'' Δεν πειραζει ρε... απο τι να μας διακοψεις ετσι κι'αλλως..?? '' απαντησε χαλαρα ο Χαρρυ..

'' Ξερω'γω..??? '' κοιτουσε περιεργα τον τροπο που ο Χαρρυ ειχε περασει τα χερια του γυρω απο τον λαιμο μου, και με κρατουσε διπλα του.

'' Απλα λεγαμε κατι προσωπικο..'' ο Χαρρυ χαμηλωσε το βλεμμα του σ'εμενα, και μου εκλεισε το ματι χαμογελωντας..

Του ανταπεδωσα το χαμογελο, και ειδα τον Ζέιν να μην παιρνει τα ματια του απο το χερι του Χαρρυ στον ωμο μου.

'' Αχα.. '' τελειωσε με το ζορι το νερο του, και εβαλε πισω στη εση του το ποτηρι.

'' Γατι ειρωνευεσαι..??? Τι υφος ειναι αυτο..?? '' απλα προσπαθησα να μπω στη κουβεντα τους.

'' Παρακαλω..?? '' η ειρωνια ξεχιλιζε καθαρα απο το στομα του..

'' Ποιο υφος εννοεις..??? Δεν καταλαβαινω..!!! '' δεν θα αντεχα για πολυ αν συνεχιζε να χαμογελαει τοσο ψευτικα.

'' Εννοω αυτο που βλεπω ακριβως μπροστα μου.. Μην χαμογελας τοσο..!!! Θα παθεις τιποτα απο την τοση ευτυχια.. '' ο Χαρρυ γελασε ψυθιριστα διπλα μου, καθως ο Zayn αρχισε να με πλησιαζει..

'' Δεν καταλαβαινω τι λες.. :) '' το προσωπο του ηταν αρκετα κοντα στο δικο μου..

'' Δεν εχεις και αδικο... !! Αυτο απαιτει σκεψη, προφανως κατι που δεν ενηκει σ'εσενα.. !! Δεν σε κατηγορω.. '' αυτη τη φορα ο Χαρρυ ξεσπασε σε δυνατα γελια, αλλά προσπαθησε να κρατηθει οταν ειδε το σχεδον αγριο βλεμμα του μελαχρινου αγοριου μπροστα μου..

'' Καλα.. σκαω..!!! Σας αφηνω μονους σας για λιγο να μιλησετε..!!! Να ζειτε ομως μεχρι αργοτερα, ετσι..??? '' γελασε και εφυγε απο την κουζινα..

'' Μηπως θελεις να μου εξηγησεις καλυτερα ολα αυτα περι ειρωνιας και μπουρδες που ακουγα πριν..??? '' με μια κινηση ανεβηκε πανω στον παγκο της κουζινας και με κοιτουσε, περιμενοντας μια απαντηση..

'' Δεν εχει πλακα για δευτερη φορα.. '' 

'' Ουτε την πρωτη ειχε.. αλλά δεν μ'αρεσει να καταστρεφω ονειρα ξερεις.. '' ενταξει.. αυτο δεν το περιμενα..

'' Ενταξει λοιπον... αλλά πρωτα μήπως θελεις να σου φερω ενα ποτηρι νερο..??? Δεν νομιζω να σου εφτασε το προηγουμενο.... ισως να δυψας ακομα.. '' καταλαβε το υποννοουμενο μου, και τα χαρακτηριστικα του σκληρυναν αποτομα, καθως κατεβηκε και ηρθε ακριβως απεναντι μου, το προσωπο του ελαχιστα μακρια απο το δικο μου, και μπορουσα να νιωσω την ανασα του πανω στα ματια μου, λογω διαφορας υψους μας.

'' Οχι, δεν θελω νερο... ηπια αρκετα πριν... '' ελεγε αργα και εντονα..

Εκλεισα για λιγο τα ματια μου, καθως η φαντασια μου ετρεχε σε αλλα μερη, αλλά γρηγορα τα ανοιξ παλι, κουνοντας το κεφαλι μου περα δωθε, για να συνελθω.. 

ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13 ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ''ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ'' .. 

ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ, ΗΤΑΝ ΚΑΠΩΣ ΒΑΡΕΤΟ, ΤΟ ΞΕΡΩ... ΑΛΛΆ ΤΟ ΕΙΧΑ ΠΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΥΤΟ..!!!:)

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ...!!!:)