What about love..???

Chapter 61

"Μην με αφησεις ποτε..!! Μη με ξαναπληγωσεις ποτε Ζειν..!! " παρακαλαω τσαλακωνοντας την μπλουζα του.

"Ποτε..!! Στο ορκιζομαι.. στη ζωη μου..!! Μονο κανε μου μια χαρη σε παρακαλω.." ζηταει και γνεφω εναντια στο στηθος του.

"Ασε με να κοιμηθω μαζι σου σημερα..!! Θελω να σε εχω κοντα μου... Σε παρακαλω..!!! " με αναγκαζει να τον κοιταξω.

"Θα το ηθελα πολυ" και μ'αυτο με αγκαλιαζει ακομα πιο σφιχτα ευχαριστωντας με επανελλημενα.

"Συγνωμη Bella, δεν σου αξιζω καθολου... αλλα σ'αγαπω τοσο πολυ.. και ξερω οτι με αγαπας και εσυ... " αφηνει ενα φιλι στα χειλη μου και κοιταω κατω κουνωντας το κεφαλι μου καταφατικα.

"Θελεις να παμε μεσα..?? " ρωταει ευγενικα πριν με οδηγησει στο δωματιο που θα μοιραστω για αυτο το βραδυ μαζι του.

Κλεινει ο ιδιος την μπαλκονοπορτα και αφου με ακουμπαει προσεχτικα στο κρεβατι, βγαζει το φουτερ του, μενοντας μονο με τη φορμα. Ειμαι πολυ εξαντλημενη για να δωσω σημασια στο γυμνασμενο του σωμα οποτε απλα περιμενω να ειναι ετοιμος και να ξαπλωσουμε.

'' Μπορω.. μπορω να φορεσω το φουτερ σου..?? Αν δεν θελεις ειναι ενταξει.. '' απλα ειμαι τοσο απελπισμενη που θελω να βρισκομαι οσο πιο κοντα του.

Καθεται διπλα μου και χαμογελαει.. Το ενα του χερι ανεβαινει στο μαγουλο μου και το χαιδευει, την ωρα που εγω κοκκινιζω απο την κινηση του, και επειδη νιωθω νροπιασμενη που του ζητησα κατι τετοιο.

'' Αν θελεις παρτο κι'όλας.. Δεν με πειραζει.. '' η καρδια μου φτερουγιζει παλι και κρατιεμαι τελευταια στιγμη απο το να τον αγκαλιασω..

''Σ'ευχαριστω'' και περιμενω να γυρισει πλατη για να ντυθω. Απλα βαριεμαι απιστετα να πανω στην τουαλετα να ντυθω..

''Τι..?? '' συνεχιζει να χαμογελαει.

'' Δεν θα γυρισεις..?? Για να αλλαξω..?? '' το χαμογελο του εξαφανιζεται σταδιακα, αλλα μετα το επαναφερει σιγα-σιγα.

'' Σκεφτομαι κατι αλλο.. Οσο εσυ θα αλλαζεις, εδω που εισαι, εγω θα μπω στα παπλωματα, και δεν θα προλαβω να δω τιποτα, οποτε εσυ δεν θα εχεις κατι να ανησυχεις.. '' γελαω με αυτο που λεει και μου θυμιζει τον παλιο του εαυτο.

Στελνει ενα μηνυμα με το κινητο του και το απενεργοποιει.

Κανω οσο πιο γρηγορα μπορω και οταν τελειωνω, γυριζω προς το μερος του και ξαπλωνω διπλα του, οχι ομως κοντα του. Δεν ειμαι σιγουρη ποια ειναι η αποσταση που θελει να κρατησουμε, οποτε απλα μενω εκει, κοιτωντας τον.