Τι λες, θα τα καταφέρουμε;

Κεφάλαιο 35

Αυγής POV

Είχε πλέον πάει αργά την νύχτα και βρισκόμουν στο κρεβάτι μου ξαπλωμένη. Κοιτούσα το ταβάνι και σκεφτόμουν όλα όσα έγιναν σήμερα.

Από την μία της άξιζε να φοβηθεί λίγο για να σταματήσει, όμως από την άλλη δεν έπρεπε να γίνει με αυτό τον τρόπο. Ξέρω ότι ο Άγγελος έχει αλλάξει από τότε αλλά το γεγονός ότι την απείλησε με αυτό με θλίβει βαθιά. Πήρα το τηλέφωνο στα χέρια μου.

Προς Άγγελος: Καληνύχτα, θα σου τηλεφωνήσω αύριο ♡

Έστειλα και περίμενα απάντηση. Δεν ήθελα να νομίζει ότι αυτό θα είναι αιτία χωρισμού, γιατί πραγματικά δεν είναι. Απλώς ήθελα να σκεφτώ μερικά πράγματα και να τον έχω αυτό με επηρέαζε. Προτίμησα να τα δω μόνη μου αντικειμενικά.

Από Άγγελος: Καληνύχτα μωρό μου. Εντάξει όποτε μπορείς χ

Έγραφε το μήνυμα και χαμογέλασα σβήνοντας το τηλέφωνο μου.

[..]

Το επόμενο πρωί ξύπνησα η ώρα 7:00 από το ξυπνητήρι μου. Κοίταξα το τηλέφωνο μου για να δω το πρόγραμμα που δουλεύει σήμερα ο Άγγελος που μου είχε στείλει παλιότερα. Παρατήρησα ότι σήμερα δεν δουλεύει και δουλεύει μόνο η Βανέσσα από τις 7:30 μέχρι τις 5:00 το απόγευμα. Ακριβώς αυτό που ήθελα.

Αφού ετοιμάστηκα πήρα την τσάντα μου γρήγορα και πήρα το λεωφορείο για να φτάσω πιο γρήγορα στην γνωστή καφετέρια. Μπήκα μέσα και μόλις είχαν ανοίξει, δεν υπήρχε κανένας πελάτης μέσα. Έψαξα με το βλέμμα μου την Βανέσσα και την είδα να καθαρίζει με ένα ρούχο κάτι τραπέζια. Πήγα κοντά της και δεν με είχε παρατηρήσει ακόμη.

"Καλημέρα" είπα απλά και τινάχτηκε ξαφνιασμένη. Με κοίταξε και αμέσως το βλέμμα της αγρίεψε.

"Τι θέλεις;" ρώτησε θυμωμένα και έβηξα αμήχανα.

"Είδα το βίντεο" της είπα και είδα τον φόβο στο πρόσωπο της.

"Δεν έχω ιδέα για ποιο πράγμα μιλάς" είπε μέσα από τα δόντια της και πήγε να φύγει. Την τράβηξα από το χέρι και με κοίταξε ξαφνιασμένη.

"Ξέρεις" είπα κοφτά και τίναξε το χέρι της μακριά.

"Όχι δε-δε ξέρεις" είπε με τρεμάμενη φωνή και την λυπήθηκα για μια στιγμή. Κάθισα σε μια καρέκλα και της έκανα νόημα να καθίσει απέναντι μου. Το έκανε με δισταγμό και με κοιτούσε περίεργα.