Τι λες, θα τα καταφέρουμε;

Κεφάλαιο 17

Αυγής POV

Ο Άγγελος με κοιτούσε φοβισμένος για το τι θα έκανα και η οχιά δίπλα του με σηκωμένο φρύδι. Άρχισα να περπατάω γρήγορα προς το μέρος τους και λόγω της διαφοράς ύψους την τράβηξα απότομα από την μπλούζα προς τα κάτω. Άφησε μια στριγκλιά από τον ξαφνιασμό.

"Για να σου πω, πρόσεχε διότι το νιάνιαρο που λες μπορεί να κάνει περισσότερα από ΄τι νομίζεις" είπα έντονα και το επόμενο που θυμάμαι είναι το σώμα μου να αιωρείται. 

Ο Άγγελος με είχε σηκώσει ψηλά και τα πόδια μου δεν ακουμπούσαν το έδαφος. Ένιωσα την θυμωμένη του ανάσα να χτυπάει το σβέρκο μου και ήξερα ότι δεν θα είχαμε καλά ξεμπερδέματα. Άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου και με άφησε εκεί πηγαίνοντας πάλι μέσα στο μαγαζί. Δοκίμασα να την ανοίξω αλλά κατάλαβα πως με είχε κλειδώσει μέσα. Τέλεια!

Κάθισα μέσα στο αμάξι σαν μικρό παιδί περιμένοντας τον Άγγελο να έρθει. Εμφανίστηκε μετά από λίγα λεπτά ανοίγοντας και κλείνοντας την πόρτα με δύναμη κάνοντας με να αναπηδήσω.

"Μπορείς να μου πεις τι στον διάολο σκεφτόσουν;!"φώναξε δυνατά και με κοίταξε εξαγριωμέος.

"Εγώ ή εσύ; Αυτή φλέρταρε κυριολεκτικά μαζί σου και εσύ καθόσουν εκεί χωρίς να κάνεις τίποτα! Δεν ήθελες επίσης να της πεις πως είμαστε μαζί για κάποιο λόγο!" απάντησα με τον ίδιο τόνο και το πόδι μου άρχισε να τρέμει από τα νεύρα, μια κακή μου συνήθεια.

"Ακούς τι λες; Γίνεσαι παρανοϊκή!" απάντησε και παρατήρησε μια φορά το πόδι μου που έτρεμε πριν με κοιτάξει ξανά.

"Πήγαινε ζήτα της συγγνώμη τότε από μέρους μου. Ω ξέχασα! Το έκανες ήδη αυτό!" είπα όλο ειρωνία και άφησε ένα επιφώνημα έκπληξης.

"Πραγματικά είσαι απίστευτη. Το έκανα για εσένα και για να μην χάσω την δουλειά μου, πράγμα όμως που αμφιβάλλω να μην γίνει με τόσο σαματά που έκανες!" είπε και άρχισα να νιώθω ελάχιστες ενοχές όμως δεν τον άφησα να το καταλάβει.

"Γιατί δεν ήθελες να της το πεις; Ότι είμαστε μαζί;" ρώτησα πιο ήσυχα και ανασήκωσε τους ώμους του.

"Μια μέρα την έχω ξανα δει. Είπα να περιμένει λίγο πριν της το πω" απάντησε κοιτώντας μπροστά του στον δρόμο.

"Δεν το πιστεύω!" αναφώνησα και με κοίταξε απορημένος.

"Νιώθεις ακόμα πράγματα για αυτήν" διαπίστωσα και γούρλωσε τα μάτια του. Πήρε τα χέρια μου μέσα στα δικά του και με κοίταξε στα μάτια.

"Αυγή σε παρακαλώ μην λες βλακείες. Μόνο για εσένα νιώθω πολύ δυνατά συναισθήματα. Αν δεν το έκανα δεν θα ερχόμουν να σε βρω πριν 2 μήνες σχεδόν. Λογικέψου" είπε γρήγορα και φαινόταν ότι έλεγε την αλήθεια.

"Δεν νιώθω άνετα να είσαι πολύ κοντά της" εξέφρασα και πήρε το πρόσωπο μου ανάμεσα στις παλάμες του.

"Μωρό μου, δεν έχεις να ανησυχείς τίποτα. Εμπιστεύσου με" είπε απαλά και του χαμογέλασα αδύναμα. Έφερε το πρόσωπο μου κοντά στο δικό του και με φίλησε στα χείλη απαλά, ένα φιλί γεμάτο υποσχέσεις.

"Συγγνώμη, αντέδρασα υπερβολικά ως συνήθως" είπα λυπημένα και χαμογέλασε αχνά.

"Ας το ξεχάσουμε σε παρακαλώ. Τι αγόρασες σήμερα;" ρώτησε γρήγορα αλλάζοντας θέμα και ξεκίνησε το αμάξι.

"Α δεν πρόκειται να σου πω, θα πρέπει να περιμένεις μέχρι την Πρασκεύη" τον μάλωσα και με στραβοκοίταξε χαμογελώντας.

"Σαν το γάμο ένα πράγμα; Θα είναι γρουσουζιά;" ρώτησε και συμφώνησα γελώντας.

[..]

Σήμερα είναι πλέον Πέμπτη και η Αρετή ήρθε σπίτι μου για να αράξουμε.

"Μα δηλαδή τι οχιά είναι αυτή καλέ! Αν ήμουν εσύ θα την είχα ξεμαλλίασει για τα καλά" είπε η Αρετή μετά που της διηγήθηκα τι έγινε χθες και συμφώνησα μαζί της.

"Πράγματι. Αν δεν ήταν ο Άγγελος δεν θα της έμενε τρίχα. Αλλά φοβάμαι τώρα μήπως τον απολύσουν εξαιτίας μου" εξέφρασα λυπημένα.

"Μην φοβάσαι θα την βρείτε την άκρη" απάντησε και έγνεψα.

[..]

Από Άγγελος: Τι κάνει η ζηλιάρα μου; Έγραφε το μήνυμα και χαμογέλασα.

Προς Άγγελος: Προσπαθεί να κοιμηθεί αλλά κάποιος δεν την αφήνει.

Από Άγγελος: Αλήθεια; Μάλλον κάποιο λόγο θα έχει :0 Διάβασα και στροβίλισα τα μάτια μου.

Προς Άγγελος: Είμαι όλη αυτιά ;)

Από Άγγελος: Τίποτα. Ήθελα απλά να σου πω καληνύχτα <3 έλεγε το μήνυμα και χαζογελούσα.

Προς Άγγελος: Καληνύχτα <3 του έγραψα και ήταν το τελευταίο μήνυμα που στείλαμε εκείνη την μέρα.