Τι λες, θα τα καταφέρουμε;

Κεφάλαιο 9

Αυγής POV

"Έρχεται ο Κωνσταντίνος" ψιθύρισε η Αρετή και εγώ έκλεισα απότομα το ντουλαπάκι μου. Ξεκίνησα να περπατάω βιαστικά προς την αντίθετη κατεύθυνση με σκοπό να τον αποφύγω.

"Αυγή! Περίμενε!" τον άκουσα να μου φωνάζει από πίσω και επιτάχυνα το βήμα μου.

"Περίμενε σου λέω" είπε και με τράβηξε από το χέρι πίσω. Εγώ ξαφνιάστηκα και ανατινάχτηκα.

"Εχθές στο αμάξι σου έπεσε αυτό" έβαλε το χέρι του στην τσέπη του και μου έδωσε μια μικρή αλυσίδα. Το περιεργάστηκα και κατάλαβα ότι ήταν το βραχιόλι μου, εκείνο που έχω ίδιο με την Αρετή.

"Ευχαριστώ. Δεν κατάλαβα καν ότι το έχασα" απάντησα και χαμογέλασα αμυδρά.

Πήρε το χέρι μου απαλά στα χέρια του και το χάιδεψε ελαφρώς, και καλά διακριτικά. Εγώ ξερόβηξα και πήγα να το απομακρύνω αλλά έβαλε ελαφρώς πίεση για να μην το κάνω. Πήρε την αλυσίδα στα χέρια του και την έδεσε απαλά γύρω από τον καρπό μου.

"Έτοιμη" είπε σιγανά και εγώ απομάκρυνα το χέρι μου γρήγορα, σαν να ξύπνησα.

"Πρέπει να πηγαίνω" είπα γρήγορα και έφυγα από εκεί σχεδόν τρέχοντας, μέσα στους διαδρόμους του σχολείου.

[..]

"Αυτό ή αυτό;" ρώτησα την Αρετή η οποία καθόταν στο κρεβάτι μου. Της έδειξα δύο συνολάκια για να μου πει τι να φορέσω στην συνάντηση μου με τον Άγγελο.

"Χριστέ μου, κανένα από τα δύο!" αναφώνησε αηδιασμένη και άνοιξε την ντουλάπα μου. Παρατήρησε για λίγο τα ρούχα μου και έπειτα έβγαλε μερικά έξω.

"Θα φορέσεις αυτό" είπε δείχνοντας μια μαύρη παντελόνα, "με αυτό!" συνέχισε δείχνοντας μου μια κόκκινη μοντέρνα μπλούζα. Μου άρεσε το σύνολο έτσι χαμογέλασα. Ήταν απλό, αλλά όχι πολύ. Ήταν ότι πρέπει. Αφού έκανα το μπάνιο μου και άφησα τα μαλλιά μου στο φυσικό σγουρό τους, ντύθηκα και φόρεσα τα παπούτσια μου. Ήμουν έτοιμη και ήταν ώρα να φύγω. Με την Αρετή βγήκαμε έξω από την μπροστινή πόρτα.

"Καλά να περάσεις φιλενάδα" είπε πονηρά και εγώ της έβγαλα την γλώσσα.

"Ελπίζω να πάει καλά όλο αυτό" εξέφρασα τις ανησυχίες μου και η Αρετή με καθησύχασε.

"Μια χαρά θα πάει. Θα τα πούμε το βράδυ!" είπε και οι δρόμοι μας χωρίστηκαν. Η διεύθυνση που μου έστειλε δεν ήταν μακριά, μόνο μερικά λεπτά περπάτημα.