Τι λες, θα τα καταφέρουμε;

Κεφάλαιο 34

Αυγής POV

"Εντάξει ρε Αυγή, χαράς το πράγμα" είπε αδιάφορα και κάθισε στο κρεβάτι.

"Όχι δεν είναι χαράς το πράγμα! Είπαμε να της μιλήσεις όχι να την απειλήσεις!" Είπα εκνευρισμένη και στάθηκα μπροστά του.

"Αυγή, με τέτοιους ανθρώπους έτσι πρέπει να κάνεις. Σταμάτα να είσαι καλή με όλους" είπε απότομα και έσφιξα το σαγόνι μου.

"Σου είπα κάτι και εσύ δεν με άκουσες" είπα απογοητευμένα και γύρισα το σώμα μου από την άλλη.

"Μην τα παίρνεις όλα προσωπικά, έτσι έπρεπε να γίνει αλλιώς δεν θα σταματούσε" είπε αυστηρά και έγνεψα θετικά, έχοντας ακόμη στραμμένη την πλάτη μου προς αυτόν. Μπορούσα να τον δω καθαρά μέσα από τον καθρέφτη μπροστά μου, το ίδιο και αυτός.

"Με τι την απείλησες τέλοσπαντων;" ρώτησα εκνευρισμένη και τον είδα να ξεροβήχει αμήχανα.

"Δεν χρειάζεται να ξέρεις" είπε και τον κοίταξα ξαφνιασμένη.

"Το θέμα με ενδιαφέρει! Πες μου τώρα" είπα απότομα και στάθηκα μπροστά του.

"Όχι" είπε ξερά και γέλασα ειρωνικά.

"Εντάξει τότε" είπα και κάθισα να φορέσω τα παπούτσια μου. Με κοίταξε προβληματισμένος.

"Πού πας;" ρώτησε και ξεφύσιξα θυμωμένη.

"Μέχρι να αποφασίσεις να μου πεις την αλήθεια, εγώ φεύγω" δήλωσα αγανακτισμένη και βγήκα έξω από το δωμάτιο.

"Ρε γαμώτο περίμενε" τον άκουσα να λέει από πίσω μου και άρχισε να με ακολουθεί.

Άνοιξα την εξώπορτα για να φύγω όμως ένιωσα το χέρι του Άγγελου να με τραβάει από την μέση πίσω και με κόλλησε στον τοίχο. Έκλεισε με το πόδι του την πόρτα και εγκλώβισε το σώμα μου ανάμεσα σε αυτόν και τον τοίχο.

"Φύγε από μπροστά μου" είπα κοφτά και με κοίταξε θυμωμένα.

"Όχι" είπε κοφτά και στροβίλισα τα μάτια μου.

"Άγγελε μην με εκνευρίζεις περισσότερο" προειδοποίησα και με κοίταξε δαγκώνοντας με νεύρο τα χείλη του.

"Δεν μπορώ να σου πω με τι την απείλησα" είπε και έκανε ένα βήμα πίσω αφήνοντας μου χώρο.

"Γιατί παρακαλώ;" ρώτησα εκνευρισμένη και σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος μου.

"Διότι είναι πολύ άσχημο και θα αλλάξει η άποψη σου για εμένα" είπε ωμά και τον κοίταξα περίεργα.