Beloved Hyung [Own Creation]

36

Zawgyi

အပိုင္း - ၃၆ : ပန္းစည္းဖမ္းရမယ္။

"ငါ့ရဲ႕မဂၤလာေဆာင္ကိုေတာ့ နင့္ကို လာေစခ်င္တယ္..."

ထိုဖိတ္စာေလးသည္ သူ႔လက္ထဲသို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ဘာလိုလိုနဲ႔ဒီမိန္းကေလးေတာင္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုတည္ေထာင္ေတာ့မွာပါလား။

"ငါတုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ဖူးတဲ့မ်က္ႏွာကို ေထာက္ၿပီးျဖစ္ျဖစ္ လာခဲ့ပါလား..."

ေႏြးရတီသည္ သူ႔ကို သံေယာဇဥ္ရွိပံုေတာ့ရသည္။

"ဘာေၾကာင့္ ငါ့ေနာက္ကြယ္မွာ ေဖာက္ျပန္တဲ့ လမ္းကို ေရြးခဲ့တာလဲ..."

အတၱႀကီးတယ္ပဲဆုိဆုိ ထိုေကာင္မေလးဟာ ဘာေၾကာင့္ သူ႔သိကၡာကိုက်ေစတဲ့ လမ္းကိုမွ ေရြးခဲ့တာလဲ။ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ သူက ဒီေကာင္မေလးကို သူငယ္ခ်င္းထက္မပိုတဲ့ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးနဲ႔ပဲ ဆက္ဆံမိတယ္ဆုိရင္ေတာင္ သူ မခ်စ္ဘူးဆိုတာကို အေစာကတည္းက သိတယ္ဆုိရင္ေတာင္ ေႏြးရတီက သူ႔ကို နည္းနည္းေလးေတာ့ ငဲ့ညွာသင့္တယ္ မဟုတ္ဘူးလား။

သူတုိ႔ထုိင္ေနသည့္ ဆုိင္ေလးသည္ ေတးသံေအးေအးမွလြဲ၍ အျခားမရွိ။ ထြဋ္ေတဇသည္ ေႏြးရတီကို စိုက္ၾကည့္၏။ အေျဖတစ္ခုသာ မရပါက သူ႔စိတ္သည္ ေက်နပ္လိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။ ေႏြးရတီသည္ သက္ျပင္းရိႈက္၍ ထြဋ္ေတဇကို ၾကည့္သည္။

"ငါကေရာ နင့္ကို လက္စားေခ်လုိ႔မရဘူးလား..."

ေႏြးရတီသည္ ခံုကိုမီွထိုင္ကာ လက္ပိုက္၍ သူ႔ကိုၾကည့္လာေလ၏။

"အေစာကတည္းက နင့္ရဲ႕စရိုက္ကို ငါ သိခဲ့ေပမဲ့ နင္က ငါ့ကို ခ်စ္ေနလုိ႔ နင့္အနာဂတ္ထဲ ဆြဲထည့္ထားတယ္လုိ႔ပဲ ယံုခဲ့တယ္... ဒါေပမဲ့ နင့္ခံစားခ်က္က သူငယ္ခ်င္းထက္မပိုဘူး... ငါေရာ မနာက်င္ခဲ့ဘူးထင္လား... အခုေတာ့ မနာက်င္ေပမဲ့လည္း ငါလည္း နာက်င္ခဲ့ရတယ္ေလ..."

အတိတ္ကို ေႏြးရတီသည္ ေအးေအးေဆးေဆးသာ ျပန္ေျပာျပေနခဲ့သည္။ ေကာင္းတယ္။ ဒီေန႔အကုန္လံုးကို ေျပာျပလုိက္ၾကမယ္... ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ သူတုိ႔ေတြ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေလွ်ာက္ၾကတာေပါ့။ ထြဋ္ေတဇက အခုေကာင္ကေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ေနၿပီ မဟုတ္လား။ ထြဋ္ေတဇအခ်စ္ကို ရခဲ့တာက သူမ မဟုတ္ခဲ့ေသာ္လည္း ထားပါေတာ့ ဒါကလည္း အေရးမပါေတာ့ပါဘူး။