The Fate of the Royalties: Alexis' Destiny

Chapter Four- (The Hidden Prophecy)

Chapter 4

Bakit palagi nalang may namamatay ng dahil sakin? Hindi naman niya hinahangad na mangyari lahat ng iyon. Ang gusto lang niya ay maging maayos na ang lahat dahil hindi na niya alam kung ano pa ang gagawin. He's wasted. I'm sorry. Hindi niya mapapatawad ang sarili dahil sa nangyari kay Beth dahil para sa kanya siya ang may kasalanan ng lahat. Siya naman talaga, mula kay Terry at kay Beth, siya ang dahilan ng lahat kung bakit sila nawala. Bakit pa kasi siya nabuhay, at kung totoo man ang lahat tungkol sa pagkatao niya edi sana hinayaan nalang siyang patayin ng mga bugad simula pa lang. He don't want to be a hero, not until this time. Mas gugustuhin niya na maging normal kasama ang mama niya at ang mga kaibigan niya na iniwan niya dahil sa pes**** kapalaran niya. He wants his old life back.

Humugot ng hininga si Alex at mapakla na napangiti tsaka tumayo mula sa pagkakaupo. Isang ngiting pilit. Pangatlong araw na nilang paglalakbay sa gubat. Another day of his journey at parang ayaw na niyang ipagpapatuloy ang lahat. Pero ngayon pa ba siya tatalikod at bumalik? Kung saan marami na ang napapahamak at nawala ng dahil sa kanya? Ngayon pa ba siya susuko kung saan marami na ang nanagyari at nasira na ang buhay niya? No! He wants to do it right not for him, but for Terry and Beth.

"Let's go." Walang emosyon na sabi niya at nagsimulang maglakad. Si blue naman ay dali-daling sinundan siya at inunahan siya para magturo ng daan. Tahimik lang silang dalawa sa paglalakad hanggang sa marating nila ang puno ng taron. Hindi parin naghihilom ang sugat niya sa braso at kumikitot ito at parang mawawalan siya ng malay ano mang oras.

"Kailangan mong magpahinga, hindi ka pwede humiling sa taron na ganyan ang kalagayan mo dahil baka mawalan ka ng malay." Sabi ng nag-aalalang blue.

"No, I need to do it riht now. Gusto ko ng matapos ang lahat, ayoko na dito."

"Hindi pwede, maaaring may mangyari sayo sa paglakbay ng taron, baka mapahamak ka." Hindi nakinig si Alex at humakbang palapit sa puno ng taron.

"Just tell me kung paano gumana to."

"Kailangan mo lang hawakan ang isa sa mga kamay niya at hilingin na dalhin ka sa lugar na gusto mong puntahan. Remember be specific sa lugar na iyong pupuntahan." Napatingin naman siya sa parang tinutukoy ni Blue na parang mga buntot na nakalabit sa puno. Hinawakan niya ang isa sa mga ito at tumingin kay Blue.
"Let's go." Umiling lamang si Blue na nagpalukot ng noo niya.

"Hindi na ako pwedeng sumama sayo don. Hanggang dito lanag ang binigay na kapangyarihan ni Terry, ang dalhin ka sa kaharian ng ligtas."

"So hindi na kita makikita?"

"Nasa sayo na iyon. Tawagin mo lang ako. I'm just inside you." Pagkatapos non ay unti-unting nawawala si Blue. Huminga siya ng malalim tsaka tinignan ang hawak niya na kamay daw ng puno. He grimaced when he feel the pain of his wound. Hindi alintana ang sakit ay humiling siya sa taron.

"Wait, saan nga ba ako pupunta? Hayst nakalimutan kung tanungin si Blue eh." Napangiwi ulit siya ng kumirot na naman ang sugat niya.

"Saan nga ba yon? Australia? Anus? Hayyst...okay-okay. Dalhin mo'ko sa palasyo." Unti-unting umilaw ang hawak niya at linamon siya nito bigla.

Bumukas ang pintuan ng bulwagan at pumasok ang dalawang kawal ng agresia. They kneel halfway to their king bilang respeto at pagpugay dito.

"Anong balita? Nasaan ang mahal na prinsepe?" Ilang taon na rin na hindi niya nababangit ang pangalan ng mahal niyang anak na prinsepe, ganun paman ay walang araw na hindi niya ito naiisip at nag-aalala sa kalagayan nito.

"Masamang balita mahal na hari. Nasunog na po ang bahay na tinitirhan nila ni Terry at ng prinsepe pagdating naming sa lupa ng mga tao." Biglang napatayo ang hari at napakuyom ng kamao. Siguradong kagagawan ito ng mga bugad.