✓ anxiety ❁ [hyunjin × yeji]

Thank You, So So Much! (Düzenlenecek)

Selam bebeler

Nabersünüz?

Böyle konuşmalara nasıl başlanır, bilmiyorum ama bir başladığım zaman çenem/elim -her neremse- hayatta durmuyor. Napayım, Allah öyle yaratmış!

Ama dedim ya, taaa kitabın ilk bölümünde: Bindik bir alamete, gidiyoruz kıyamete.

Aha, bindik geldik. Sonundayız şimdi.

Yok ya, ne ağlaması! Gözüme Hyunjin ve Yeji kaçtı.

Aslında buraya sizi eğlendirecek, sevinçli bir teşekkür konuşması bırakmak isterdim ama şu an o kadar büyük duygu değişiklikleri yaşıyorum ki bunu yapamam sanırım.

Hyunjin ve Yeji ne kadar duygusal ise ben de o kadar duygusalım ne yazık ki...

Daha 16 yaşında olmam rağmen anne olmuş gibi hissediyorum kendimi. Şu an da çocuğumu bırakıyormuş gibi hissediyorum.

Güzel arkadaşlıklar biriktirdim burada.

Defalarca söyledim, yayımlarken bu kadar güzel bir aile olacağımızı düşünmemiştim. Birkaç kişi okur, onlar da oy bile vermez demiştim. Çünkü o kadar iyi bir kalemim yok. Ya da ne bileyim, yapamam diyordum.

Fakat... Allah'ım, çok tatlı bir aile olduk! O kadar mutluyum, o kadar hüzünlüyüm ki...

Kısa sürede böyle güzel bir aile olduğumuz için mutluyum ama bittiği için de hüzünlüyüm.

Ama...

Ama var ya, benim beceriksiz yazılarımı okuyan, bunlara oy veren, her satırı doldurmak istercesine yorumlar yapan herkese kocaman kocaman teşekkürler ediyorum. Kalpler gönderiyorum. Beni hiç olmadığım kadar mutlu etmeyi başardınız, iyi ki varsınız. İyi ki 'iyi ki'msiniz. ♡