Εγώ....το πολύτιμο παιχνίδι του

Ιζαμπέλα...

Πώς να νιώσω εγώ για αυτό?
Δεν ξέρω πως θα έπρεπε να νιώσω ξέρω όμως ότι τώρα σπάω σε χίλια μικρά κομματια και τρέμω στην ιδέα να με κατάλαβε..

Το επόμενο πρωί ήρθε βασανιστηκα αργά.
Τα μάτια του τριγυρνουσαν μπροστά μου όλο το βράδυ κάνοντας με να τον ερωτευτώ ξανά και ξανά από την αρχή. 
Στην δουλειά δεν μπόρεσα να συγκεντρωθω και έκανα αρκετές ζημιές ,τόσες που ο Κριστιάν με έστειλε σπίτι νωρίς το πρωί.
Μετά από πολλά παρακάλια που δεν πέτυχαν για να μείνω έφυγα.
Το τελευταίο που θέλω είναι να σκέφτομαι,γιατί στη σκέψη μου υπάρχει μόνο εκείνος.
Δεν μπορώ να ζήσω έτσι για το υπόλοιπο της ζωή μου,γιατί να είναι έτσι τα πράγματα.
Δεν γίνεται να περνάω αυτό το μαρτύριο γαμωτο!

Το τηλέφωνό μου χτυπάει λίγο πριν προλάβω να βάλω το κλειδί στην κλειδαρότρυπα. Βγαζω το κινητό μου.
Άγνωστος αριθμός.
Εξαντλημένη ήδη από την σημερινή μέρα δεν δίνω σημασία και περιμένω να σταματήσει.
Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα.
Πριν προλάβω καλά καλά να βγάλω το παλτό από πάνω μου το τηλέφωνο ξανά χτυπάει.
Ο αριθμός πάλι άγνωστος.
Επιμένει.

-Παρακαλω... 
Λέω κάπως περίεργα και ενοχλημένα.
-Αννα....
Τα μάτια μου γουρλωνουν.
Η καρδιά μου πάει γρήγορα.
-Χαρη? ....πως βρήκες το τηλέφωνο?!
Λέω ταραγμένα.
-Πρεπει να μιλήσουμε.
Κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου μόνο την σκέψη.
-Ο..όχι όχι όχι δεν γίνεται αυτό.
Διαβεβαιώνω απόλυτα γρήγορα. 
-Αννα κοφτό....θα σε περιμένω το βράδυ πίσω από τη Σαγράδα Φαμίλια.  Είναι σημαντικό δεν θα έμπαινα καν στον κόπο να σου μιλήσω.
Λέει σχεδόν αηδιασμένος και μου το κλείνει.
Μου φεύγει μια ανάσα.
Πώς τα έκανα έτσι?
Γιατί είναι όλα έτσι?!!
Σκατα σκατα σκατα!

Πετάω το κινητό με φόρα στο κρεβάτι.
Ο Χάρη έχει κάποια σχέση με τον Άγγελο δεν μπορώ να το διακυνδινευσω.
Από την άλλη είπε ότι είναι σοβαρό.
<<Αφού στο τέλος θα πας τι το πιέζουμε?>>
Όχι αυτό δεν....δεν ξέρω αν ισχύει.
Απαντάω βιάστηκα στη φωνουλα στο κεφάλι μου.
<<Ήδη αναρωτιεσαι τι θέλει να σου πει,στο μυαλό σου είμαι και ξέρω.>>
Ναι γαμωτο είσαι εκεί.
Γιατί μασουλας κάτι?
<<Γιατί πείνας ηλίθια>>
Ναι τρελάθηκα.
Είναι επίσημο.
<<Δεν είναι η πρώτη φορά>>
Στρυφογιριζω τα μάτια μου.
Καταρχήν δεν πεινάω .
<<Μην το λες σε εμένα δεν γουργουριζω εγώ, ένα μύνημα μετέφερα>>

Είμαι εντελώς τρελή και το σώμα μου φροντίζει να μου το δείξει με κάθε τροπο
<<Ναι το σώμα περιμενες>>
Αν σκεφτώ ότι ψοφας ξες ότι θα βρεθείς στον αγύριστο έτσι?
Αφού δεν απαντάει λοιπόν η κωμωδία στο κεφάλι μου πάω στο μπάνιο.