Bloodwolf

Deel 10

Al zuchtend blader ik door Jack's papierwerk. Het is een boel, een heleboel. Hoe doet hij dat toch allemaal? Mijn eigen Béta, Haley dus, is samen met een paar bouwvakkers naar het dorp vertrokken om een stuk grond op te meten voor een nieuw project. Ik had namelijk het idee gekregen om een soort van undercover ziekenhuis te maken, voor de speciale gevallen. Mocht bijvoorbeeld de Béta gewond zijn, dan zou hij daarnaartoe kunnen. Dan zou hij een minder makkelijke prooi voor de vijand worden.

Mijn Gamma, Fall dus, zit naast mij op een stoel met een andere Alpha te bellen om te onderhandelen over extra maatregelen wat betreft de cellen. Ze zitten al weken propvol.

Nu zal je waarschijnlijk denken: Maar zij zijn toch niet officieel Béta en Gamma?

Daar is een erg simpel antwoord op. Jawel. In onze regio is het gebruikelijk dat zowel de Alpha als de Luna hun eigen Béta en Gamma hebben. Mijn oude Luna had ze ook. En het is alleen maar handig.

Haley komt met een klembordje in haar hand het kantoor in gelopen. Ze tikt bedenkelijk met de pen op het bordje. Ze wilde haar mond open doen om iets te zeggen maar ze hield haar mond even toen ze zag dat Fall aan het bellen was.

'Ja?...oké...afgesproken. Tot later, dag.' Zei Fall en ze hing op. Ze zette de telefoon weer op het bureau neer en schreef iets op in een notitieboekje.

'Oké, de grond is 10 bij 17.5 meter. Ik stel voor dat we van de oppervlakte 50 meter gebruiken voor een operatiekamer, 25 voor de intensive care en de rest voor de normale zorg. Als ze jouw toestemming krijgen kunnen ze volgende week al beginnen met graven.' Zei Haley terwijl ze een contract naar mij toe schoof. Ik bekeek het contract goed en tekende toen.

'Ik ga even buiten een luchtje scheppen.' Zuchtte ik toen.

Ik stond op en liep het kantoortje uit. Ik had dit keer besloten om niet naar het bos te gaan, maar gewoon naar de tuin van het packhuis. Daar waar mensen mij gewoon konden vinden als dat nodig was. Ik ging in het midden van een klein grasjeveldje met prachtige bloemen eromheen liggen en genoot heerlijk van de prachtige zon.

Waarom heeft u de bloedwolf eigenlijk aan mij gegeven, Anna? U had zoveel andere wolven kunnen kiezen. Zei ik tegen Anna.

Dat weet ik kindje, maar ik kan het uitleggen. Nog voor jouw geboorte wist ik al dat jij mijn erfgenaam zou worden. Ik voelde het aan alles. Ik wist dat jij er verantwoordelijk mee om zou gaan en niet zo zou eindigen als alle theoriën over mij. Tot op de dag van vandaag heb ik nog steeds geen spijt van mijn keuze. Zei Anna.

Ik weer eerlijk gezegd niet of ik u moet bedanken of niet, maar bedankt dat u hier bent. Glimlachte ik.

Dat is wederzijds kindje. Hoorde ik Anna zeggen, waardoor ik nog breder glimlachte.

'Wat zit jij hier te glimlachen?' Hoorde ik een bekende stem vragen. Jack kwam naast mij in het gras liggen.

'Mag ik niet glimlachen dan?' Vroeg ik.

'Alleen als je om een andere jongen glimlacht mag dat niet.' Waarschuwde hij. 'Maar anders wel.'

'Dan mag ik wel glimlachen.' Stelde ik vast. 'Maar wat doe je hier? Ik dacht dat jullie binnen zaten te gamen.'

'Iedereen heeft recht op een pauze. En jij ook zo te zien.'

Hij pakte me vast en drukte mij tegen zich aan. Een vlaag van tintelingen verspreidt zich over mijn lichaam. Het voelde zo goed. Ik slaakte een tevreden zucht. Jack drukte een kus op mijn wang.

Ik kon eigenlijk niet geloven dat we nu zo tevreden in het gras konden liggen samen. Twee dagen geleden was alles nog mis en nu was er niks meer aan de hand. Als het aan mij lag zou het voor altijd zo blijven. Ik voel me veilig, gelukkig en vrolijk. Ik kroop dichter tegen Jack aan en leunde met mijn hoofd tegen zijn borst. Hij maakte een tevreden geluidje.

'Wie zijn jouw Béta en Gamma eigenlijk?' Vroeg Jack.

'Haley en Fall. Haley is mijn Béta en Fall mijn Gamma.' Antwoorde ik. 'En het gaat supergoed! Fall lijkt bijna wel een geboren Gamma en Haley lijkt alsof ze dit al 10 jaar doet.'

'Ik wed dat ze niet beter zijn dan Danny en Collin.' Grijnsde hij.

'Nou, dat kan ik eerlijk gezegd nog wel betwijfelen. Ik denk zelf dat er weinig verschil tussen zit.' Antwoorde ik serieus. Een beetje te serieus. Ik zag aan zijn grijns dat hij iets van plan was.

'Dan stel ik een weddenschap voor. Jij met Haley en Fall tegen mij met Danny en Collin. De verliezers moeten een dag lang alles doen wat de winnaars vragen.' Grijnsde hij sluw.

Ik wist het ineens niet meer. Alles wat ze zouden zeggen? Stel je voor dat de jongens zouden winnen. Wat zouden ze ons dan kunnen opdragen? In principe alles.

'Ik weet niet. Ik wil eerst even overleggen met Haley en Fall.' Zei ik bedenkelijk.

'Ik dacht dat je zo zelfverzekerd was over je zaak. Dan weet ik nu in elk geval dat wij met z'n drieën beter zijn.' Grijnsde hij. Ik kon hier zo hard niet over.

'Best. We doen het. Wat wordt het plan?'

Hij keek mij nog grijnzender aan dan eerst. Ik wist dat hij een plannetje had.

'We krijgen ieder een stuk leeg grond in het pack. De bedoeling is dat we daar in een dag een activiteit kunnen bouwen voor het entertainment van het pack. Daarna laten we het pack beslissen welk idee het beste is. Degene die de meeste stemmen krijgt, wint.'

Dat klonk zo gek nog niet. Ik wist zeker dat Haley, Fall en ik hier wel iets spectaculairs neer zouden kunnen zetten. Maar daarvoor zouden we groots moeten denken. Heel groots. Die middag kwam ik dus mijn kantoor binnen en zag Haley en Fall rustig een kaartspelletje spelen. Ze keken glimlachend op toen ik binnenkwam. Ik keek een beetje nerveus.

'Eh meiden.' Begon ik. 'Ik ben zo dom geweest om een weddenschap aan te knopen met Jack.'

Falls ogen keken mij verbaasd aan. Haley grinnikte alleen en sloeg haar hand grijnzend op haar voorhoofd.

'Dat is echt weer iets voor Jack. Maar wat moeten we doen?' Vroeg Haley.

'We krijgen ieder een stuk grond waar we een activiteit op moeten zetten die het pack kan entertainen. We krijgen een dag de tijd. Daarna mag het pack stemmen over welk idee ze het leukst vinden. Degene met de meeste stemmen wint.' Legde ik uit.

'En de verliezers?' Vroeg Fall.

'Die moeten een dag lang alles doen wat de winnaars hen opdragen.' Piepte ik beschamend.

Haley grijns verdween als ene wolk voor de zon. Ze keek me met een dit-meen-je-niet blik aan. Fall keek net zo geschokt.

'Sorry.' Piepte ik schaapachtig.

'Het maakt niet uit.' Zei Fall. 'We weten allemaal dat Jack zo zijn maniertjes heeft om een weddenschap met iemand aan te knopen, maar nu moeten wij ons richten op de weddenschap zelf. En ik denk dat ik het perfecte idee heb.'