Kar Tanesi/YarıTexting

30.Bölüm

Multimedia:Eylül(ya şuna bakın ne kadar tatlı🔆)
Keyifli okumalar🌸
~~~~~~
Karşımda duran ve kollarını kocaman açarak bana bakan kişi babamdı. Şaşkınlıkla ona bakmaya devam ederken o ise gülümseyerek konuşmaya başladı.

"Güzel kızım beni özlememiş galiba ha? Sarılmak yok mu?"dediğinde hemen bavulumu bıraktım ve hızlıca ona sarıldım. Onu gerçekten çok özlemiştim. Güçlü kollarıyla bana sıkıca sarılırken çoktan sorularımı sıralamaya başlamıştım.

"Ne zaman geldin? Geldiğinde neden bana haber vermedin? En azından arasan olmaz mıydı?"dedim yalancı bir kızgınlıkla.

"Sakin ol kızım. Daha 1 saat önce geldim zaten. Annen de bana okulla geziye gittiğini, birazdan burada olacağını söyledi. Ben de sürpriz yapmaya karar verdim."dediğinde yavaşça ondan ayrıldım. Kızlar da babamla sarıldıktan sonra beraber bavullarımızı kapının önüne bırakarak salona geçtik. Mert ortalıkta görünmüyordu, annem de öyle. Tabii şu an hala annem sayılabilirse.

Aslında içimde babamı gördüğüm andan itibaren hala devam eden bir vicdan azabı vardı. Ama şu an onu aklımın en gerilerine atıp normal davranmam gerekiyordu. En azından bu aralar. En azından biraz ortalık sakinleşene kadar.

"Sema sultan nerede?"dedi Eylül hepimize birden hitap ederek. Ben zaten sormazdım, en azından onun sorması iyi olmuştu.

"Mert'i de alıp gitti. Komşunun kızı doğum yapacakmış destek olmak istedi. Ben de evde kalıp güzel kızlarımı beklemeye karar verdim." dediğinde kocaman gülümsedim. Onu gerçekten çok özlemiştim ama şu an yorgun olduğu için yarın darlamaya karar vermiştim. O zaman daha çok mıncırabilirdim yanaklarını.

"Zeynep kızım derslerin hala eskisi gibi mi?"dediğinde babam kocaman bir kahkaha attım. Onun da yüzünde muzip parıltılar dolaşıyordu. O da Eylül'ün 1 puan yüzünden Zeynep'ten düşük olan ortalamasını hep benim gibi dalgaya alırdı. Benim kısa saçlı maymunum da her seferinde sinirlenirdi tabii.

"Evet öyle Mehmet amca. Beni biliyorsun sonuçta, zeki ve güzel bir kız o kadar kolay yetişmiyor. Ben de tek başıma bu boşluğu doldurmaya çalışıyorum." dedi Zeynep'te sırıtarak. Eylül ise git gide sinirden kızarıyordu.

"Ya Mehmet amca rica ediyorum şu kızı şımartmayalım. Ben sonra o ağlıyor diye yalandan 1 puanı ona şey ettim, hepsi minnoş kalbimin iyimserliğinden."derken kollarını hararetle havada sallıyordu Eylül.

Gülmem geldi yahu.

"Elbette öyledir kızım. Ben sadece merak ettiğim için sordum."dedi babam da sırıtarak. Kime çektiğim gayet net anlaşılıyor değil mi?

"Ben biraz yorgunum kızlar, eminim siz de öylesiniz. Uyumaya gitsem sizin için sorun olur mu?"dedi tekrar konuştuğunda.

"Bizim için sorun yok,"dedi kızlar aynı anda. Bunlar bilerek yapıyor bence.

"Sen uyu baba. Biz de kızlarla şimdi odaya gideriz zaten,"dedim ve ona kocaman gülümsedim. O da aynı şekilde karşılık verip kızlara da gülümsedikten sonra yavaşça yukarı çıkmaya başladı.

"Ne yapalım? Benim hiç uykum yok, serviste dana gibi uyumuştum."dedim omuzlarımı silkerek. O anda ikisi de önce birbirine baktı. Sonra ise sinsilikle parlayan bakışlarının odağı ben oldum. Korkuyorum ayol.

"Ne var be?"dedim çirkefleşerek. Onlarsa sırıtmaya başlamışlardı. Tövbe ya.

"Doğum günü partisinin olduğu gün, Defne. Ali ve Asel'i aramaya gittin ama sonrasında seni göremedik. Hem de onlar senden önce geri döndü. Açıklamak ister misin?"dedi Zeynep kollarını önünde bağlayıp tek kaşını kaldırdığında. Sorduğu soruyla tatlı bir şekilde sırıtmaya çalıştım ve oturduğum koltuğa iyice sindim. Bismillah.